به گزارش شبکه خبری هزاره سوم، به گفته کیانوش کردی کارشناس ارشد علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی به طور کلی دستفروشی یک اقتصاد کوچه بازاریست و آن عبارت است از یک بازار کالا وخدمات که با توجه به استقبال اکثر اقشارمتوسط جامعه از این گروه، خارج از حیطه حمایتی و نظارتی دولت قرار دارد و اغلب توسط بازوهای اجرایی تحت عناوین سد معبر، برهم زدن زیبایی بافت شهری و...با آن برخورد میشود. این نوع بازارها در همۀ  کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه وجود دارد، بحث های فکری در مورد دستفروشی یا اقتصاد کوچه بازار زمانی شکل میگیرد که نسخه های پیچیده شده بر مبنای مدلهای غالب اقتصادی در عمل فایده چندانی برای بخش بزرگی از فعل وانفعالات اقتصادی که در دنیا شکل می گرفت در پی نداشت. با توسعه شهرنشینی و تمرکز امکانات درکلانشهر ها به خصوص پایتخت ، منجر به مهاجرت افراد کم در آمد و بیکار شده و این در شرایطی است که اقتصاد رسمی کشور امکان ایجاد اشتغال برای همه افراد را نداشته و نمی تواند پاسخگوی همۀ نیاز های اقشار مختلف باشد و اینجاست که گروهی ازافراد جامعه به ناچاربا توجه به فشار اقتصادی،  تورم وکاهش امکان فعالیتهای درآمد زا به امید بهبود وضع معیشت، طریقۀ دستفروشی با سرمایه اندک را پیشۀ خود می سازند. چنین استنباط میشود که دستفروشی در غالب اقتصاد، غیر قانونی تلقی شده وچه بهتر میشد نهادهای مسئول به این طبقه از جامعه با بینشی باز وتخصصی نگاه کرده و با همکاری سازمانهای مردم نهاد ، چاره ای می اندیشیدند که متأسفانه این قشر، حتی دیده هم نشده اند و اغلب از زاویه های متخلف و خاطی با آنها برخورد گردیده است. هیچ کشوری در دنیا وجود ندارد که در آن دستفروشی یا اقتصاد کوچه بازار نباشد، برخورد با این طبقه تحت عنوان برقراری نظم اجتماعی و...نه تنها به بهبود روند معضلات جامعه کمک نمیکند بلکه بعکس منجر به جرم پروری و روی آوردن گروهی از درون این قشر به بزهکاری در سطوح مختلف جامعه  میشود. در نتیجه بسیار منطقی است که به افرادی که در این طیف، اقدام به فعالیت  اقتصادی میکنند کمک گردد تا وضعیتشان بهبود یافته وچه بسا در نتیجۀ این اقدامات مثبت دولت، به فعالیتی سودمندتر روی بیاورند ، نا گفته پیداست این قشر از جامعه از شأن ومنزلتی برابر با سایر افراد جامعه برخوردارند وهر گونه هتک حرمت وترور شخصیت، نبایستی از دیدگاه قانون اغماض گردد. روی آوردن روز افزون افراد به دستفروشی اغلب زاییدۀ مسائل اقتصادی –اجتماعی کشور است در نبود ، ضعف و فقدان بازوهای مشاوره ای و اجرایی مردم نهاد ، چندان عجیب نیست که چرا برای مسأله دستفروشی نیروهای اجرایی وارد صحنه میشوند گرچه تجربه به کرار نشان داده که این نوع برخوردها همچون داروی مسکن مقطعی عمل میکند ودرد اصلی را درمان نمیکند و به قول معروف روز از نو، روزی از نو.

در کشور امریکا شهر لس آنجلس دستفروشی سالها غیر قانونی تلقی میشد تا درنهایت معلوم گردید این رویکرد نا کارآمد بوده و به جای برخورد با دستفروشی بهتر است راهکاری دیگر اندیشه شود برخی از سازمانهای مردم نهاد در لس آنجلس تلاش بی وقفه ای را شروع کردند تا اقتصاد کوچه بازار را از حالت زیر پوست شهر و غیر قانونی بودن بیرون آورده و جنبه قانونی به آن بدهند .آنها استنباط شان این بود در کلانشهرها دستفروشان میتوانند بخشی از فرهنگ یک شهر باشند و به آن تنوع بخشند که در نهایت در سال 2012 این پیگیری ها نتیجه داد و در اولین قدم شهردار لس آنجلس دستور انجام مطالعاتی در این زمینه را داد تا نحوه قانونی کردن بساط در پیاده روها بررسی گردد یکی از اولین نتایج تحقیقات حاکی از این بود که در بسیاری از موارد دستفروشان از ایدۀ قانونمند کردن فعالیتهایشان و دریافت مجوز استقبال کردند .همچنین در کشور هندوستان پس از یک دهه پیگیری اتحادیۀ ملی دستفروشان ، در سال 2011دادخواستی برای حمایت ازاقتصاد کوچه بازار تهیه نمودند که به دنبال آن کلانشهرها ملزم شدند کمیته ای متشکل از نمایندگان انجمن شهر ، مسئولان برنامه ریزی شهری، تأمین اجتماعی و خود دستفروشان تشکیل دهند و تصمیم گیری امور مربوط به دستفروشی به آنان واگذار گردد.همچنین قرار شد که در هر منطقۀ شهری بررسی و نظر سنجی در مورد وضعیت دستفروشی انجام و نتیجه آن در برنامه ریزی شهری لحاظ گردد البته تأکید شده که این اقدامات باید با شرایط موجود هماهنگ باشد مثلا اگر محلی خاص برای فعالیت بساطیها در نظر گرفته میشود ، این محل در نقاطی از شهر باشد که دستفروشها معمولا فعالیت میکنند ، نه در نقاط حاشیه ای ، دور افتاده و پرت شهر . قطع یقین این یک واقعیت است که مسائل ومعضلات اقتصادی –اجتماعی بسیار پیچیده تر از آن هستند که با یک طرح ضربتی بتوان آنها را حل و فصل کرد. اما باید به خاطر داشته باشیم که اولاً دستفروشی در جامعه معلول است نه علت و ثانیاً این قشر از جامعه را باید با دیدی نگریست که با شرافت و وجدان انسانی در تلاشند که برای عائله خود بضائت و در آمدی حلال کسب کنند و از دیدگاهی کاملا ارزشی برخوردارند.