بنابر گزارشات همه ساله با آغاز فصل بهار قیمت بسیاری از محصولات روند کاهشی به خود می‌گیرد اما امسال بر خلاف سال‌های گذشته و به‌رغم اجرای سیاست‌های تنظیم بازار، طرح انتزاع محصولات کشاورزی و تأکید مسئولان بر ثبات قیمت اقلام خوراکی و کالاهای مصرفی، میوه و برخی انواع سبزی و صیفی در روزهای پایانی سال گذشته و نیمه نخست فروردین‌ماه امسال افزایش یافته است. به طوری که در حال حاضر هر کیلو سیب‌‌زمینی در برخی از مناطق شهر به کیلویی 5 هزار تومان هم رسیده است.

بررسی‌های میدانی از سطح خرده‌فروشی حاکی از آن است که بهای این محصول از اوایل اسفند ماه از دو هزار تومان به بیش از چهار هزار تومان و در برخی از روزها حتی به پنج هزار تومان هم رسیده است و با اینکه مسئولان و متولیان امر وعده کاهش قیمت سیب‌زمینی بعد از تعطیلات نوروزی را داده بودند روند صعودی قیمت این محصول همچنان ادامه دارد.

اما نکته قابل تامل اینجاست که وزیر جهاد کشاورزی به عنوان متولی یک وزارتخانه تولیدی به نوعی شرایط موجود را طبیعی دانسته و می‌گوید: افزایش قیمت سیب‌زمینی از قبل قابل پیش‌بینی بود چرا که درباره بذر کشت استمرار محدودیت داشتیم.

حجتی در پاسخ به این پرسش که با توجه به افزایش محسوس قیمت میوه چه برنامه‌ای همانند اوایل سال برای کنترل مناسب قیمت‌ها دارید؟ گفت: وزارت جهاد در صنف فعالیت نمی‌کند بلکه فعالیتش در تولید و عرضه بازار است و از نظر ما مبنای عرضه بازار همان قیمت میادین میوه و تره بار است.

اما سئوال اینجاست که اگر این افزایش قیمت و کمبود بذر قابل پیش‌بینی بود پس چرا هیچ‌چاره‌ای برای کنترل بازار اندیشیده نشد تا مصرف‌کننده ناچار نباشد برای خرید یک کیلو سیب‌زمینی چنین هزینه‌ای پرداخت کند.

از طرفی در حالیکه وزیر جهاد کشاورزی به نوعی بر این باور است که ریشه مشکلات و افزایش قیمت در صنف است، حسین مهاجران یکی از فعالان بازار از سود 7 درصدی خرده‌فروشی در این‌باره سخن گفته است: بر اساس قانون هر واحد خرده فروشی می‌تواند از فعالیت خود 35 درصد سود کسب کنند اما به دلیل شرایط نامساعد این میزان سود به 7 درصد کاهش یافته است بر همین اساس نبود یک آمار دقیق در خصوص میزان تولید و مصرف همواره بازار کشور را با مشکلات بسیاری از این دست مواجه می‌کند.

رئیس اتحادیه میوه‌و تره‌بار بر این باور است که متولیان تولید بهتر است که ضمن داشتن استراتژی تولید و تأمین بازار نسبت به خرید تضمینی محصولات کشاورزی در سال‌هایی که میزان تولیدات بیش از نیاز کشور است اقدام کنند تا بی‌انگیزگی در کشاورزان موجب کاهش تولید و برهم خوردن نظام عرضه و تقاضا نشود.