به گزارش شبکه خبری هزاره سوم صراط نوشت: روز اول از دور جدید مذاکرات هسته ای ایران و 5+1 در وین در حالی به پایان رسید که نتیجه ملموسی از آن خارج نشده است.

همچنان موضوع اصلی اختلاف میان دو طرف به طور صریح بیان نشده و به جز طرف ایرانی، طرف های غربی نیز هریک اظهارنظرهای متفاوتی در این زمینه داشته اند.

با این وجود در دور جدید مذاکرات بر خلاف رویه پیشین، هنوز طرف غربی، به صراحت از اینکه موضوعات دیگری به جز مسائل هسته ای روی میز باشد، حرفی به میان نیاورده است.

نیویورک‌تایمز قابلیت غنی‌سازی ایران را اصلی‌ترین مانع در مسیر دستیابی به توافق دو طرف دانسته است.

این در حالی است که  رویترز با اشاره به گزارش اخیر آژانس به نقل از یک منبع آگاه اشاره می‌کند که همه تقریبا از پیشرفت اندک مذاکرات ناامید شدند.

در همین حال، «گری سیمور» مذاکره کننده سابق طرف آمریکایی در 1+5 و مشاور رئیس جمهور آمریکا در زمینه سلاح‌های کشتار جمعی، ضمن اشاره به پیشرفت مذاکرات هسته‌ای، به نتیجه رسیدن گفت‌وگوها را در مدت 6 ماهه مقرر را بعید دانست.

از سوی دیگر، لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه هم گفت توافق 1+5 با ایران، تنها در صورت کاهش تعداد سانتریفیوژها - بدون ذکر عددی دقیق - و توضیح در خصوص جنبه‌های نظامی برنامه هسته‌ای کشور در سال‌های گذشته امکان پذیر است.
او جامع بودن، شفافیت در خصوص سابقه برنامه هسته‌ای و حل کردن موضوع زمان گریز را سه شرط لازم برای انعقاد توافق جامع هسته‌ای میان ایران و 1+5 عنوان کرد.

اما اوج این اظهارات ناامید کننده در خصوص توافق نهاییی و خواسته های حداکثری غرب را سوزان رایس مشاور امنیت ملی آمریکا در جمعی از حامیان رژیم صهیونیستی در واشنگتن اعلام کرد که گفت: ما همه مسوولیت داریم تا به دیپلماسی (در قبال برنامه هسته‌ای ایران) شانس موفقیت دهیم. آمریکا از حرف زدن خشنود و راضی نمی‌شود. ما تنها از اقدامات قابل اثبات ایران خشنود می‌شویم. ساده بگویم، اگر ما راضی نشویم هیچ توافقی صورت نخواهد گرفت.

این در حالی است که محمدجواد ظریف هم در پاسخ به سوال دیگری درباره موضوعات مورد اختلاف طرفین، عنوان کرد: وقتی شما وارد نگارش متن می‌شوید ممکن است حتی یک نقطه یا ویرگول هم نقطه اختلاف باشد و نمی‌توان اینها را پیش بینی کرد برای همین است که ما به غیر از این جلسه سه جلسه لااقل برنامه‌ریزی کردیم. ضمن اینکه طرفین نیمه دوم تیر ماه را در برنامه هایشان خالی گذاشتند که بتوان از آن فرصت استفاده کرد که آن زمان را اگر نیاز باشد تمام برای مذاکره بگذاریم.

اظهارنظر ظریف اگرچه در واقع بی پاسخ گذاشتن اصل سوال در خصوص موارد اختلافات بود اما نشان می دهد که غربی ها کوچکترین موارد مندرج در توافق نامه نهایی را نیز با دقت فراوان در خصوص منافع خود پیگیری می کنند.

حال باید منتظر ماند و دید که آیا تغییر یک ویرگول مورد اشاره ظریف طرف غربی به ویژه آمریکایی ها را راضی می کند؟! و آیا در این صورت ماجرای توافق اولیه ژنو و امتیازات فراوان ایران به غرب در قبال تعهدات نصفه و نیمه 5+1 تکرار خواهد شد؟