به نام خداوند ایران زمین

خداوند کوروش، شه راستین

درودی به گرمی تابنده مهر

بر ایرانیان شکیبا سپهر

کنونت بگویم من این داستان

فسانه نخوانش بود راست آن

پس از بیست و پنج قرن آمد پدید

که چون او کسی شیر مردی ندید

مدیری مدبر، امیری دلیر

به شب پارسا و به روز است شیر

ز بیگانگانش نباشد هراس

همی کیش ایرانیان داشت پاس

به گیتی بر افراشت ایران شکوه

ستم کارگان راست سدّی چو کوه

بتازد به تزویر و زور و زر، او

فریدون خصال است و جمشید خو

مپندار تو، اهرمن  شاد  بود

کز او کاخ بی داد بر باد بود

درون، ویژه خواران بر او تاختند

برون، دشمنان نقشه ها ساختند

ز بیرون، تحریم و فتنه، درون

دلش را نمودند دریای خون

ز بس تیر تهمت بر او ریختند

چنین حق و باطل در آمیختند

به هر حیله ای شاخ و برگش زدند

به جنگ حقیقت ، همه آمدند

کنون جنگ احزاب شد آشکار

بر او تاخته، لشگری بیشمار

اگر چه به جز بی وفایی ندید

ز خدمت به ایران، نشد نا امید

ز یک سو،  کند رزم با اهرمن

مبادا که نابود گردد وطن

سر افراز سازد ز سوی دگر

همی نام ایران به هر بوم و بر

از او پایمردی و جان باختن

بر او اهرمن، یکسره تاختن

برای جدایی مردم از او

به هر حیله ای چنگ در زد عدو

گرانی و هر مشکلی را که بود

«از او باشد»، اینگونه شد وانمود

ولی آریایی نژادان تیز

دهند اهرمن را  ز خوبان تمیز

بدانند او خادمی راستگوست

که سربازی میهنش آرزوست

نتابند هرگز از او روی را

و باطل نمایند جادوی را

به یاری کاوه به پا خاستند

سزاوار خود ناخدا خواستند

به زودی فرا می رسد نو شدن

گلستان شود جمله، مام وطن

علیرضا محمدبیگی نیا