به گزارش شبکه خبری هزاره سوم وطن امروز نوشت: یکی از مظاهر جالب و مثالزدنی پیچیدگی طرح «اشغال سایبری» کشورها و نقض ملموس قوانین فرهنگی، سیاسی و اجتماعی حاکمیتهای مردمی را میتوان در مثال فراگیری نرمافزار ارتباطی «وایبر» مشاهده کرد. به طور معمول هیچ ایرانی حاضر به ارسال کمک مالی برای صهیونیستهای کودککش نیست! علاوه بر آن براساس فتاوای اکثریت مراجع عظام تقلید هرگونه معامله دولت اسلامی با اسرائیل «حرام» است. با وجود همه قوانین اجتماعی، سیاسی و اقتصادی موجود در این رابطه، هماکنون در برخی موارد بهصورت علنی در حال کمکرسانی «اطلاعاتی» به بدترین و شناخته شدهترین دشمن بشریت هستیم!
در شرایطی که بسیاری از مردم جوامع اروپایی نیز پس از جنگ غزه، به تحریم اقتصادی صهیونیستها روی آوردهاند، سهام نرمافزار جاسوسی رایگان وایبر با ۲۰۰ میلیون کاربر که اغلب آنها از مسلمانان غرب آسیا به شمار میروند، به صورت جهشی در حال رشد قیمت است و مدیران وایبر به وضوح از فروش بستههای اطلاعات شبکههای ارتباطی کاربران سود میبرند! شاید بتوان گفت این زشتترین روی محیط سایبر است، چرا که به واسطه نیازسازی تکنولوژیک بهراحتی فضای حاکمیتی جوامع را تحت تاثیر قرار داده و به صورت نامحسوس حیطه ارزشهای انسانی را نیز با سیستم فرهنگستیز ذاتی آن دستخوش تغییرات جدی میکند.
البته هماکنون به لطف تلاش جمعی از نخبگان و مهندسان ایرانی، بخش خصوصی کشورمان موفق شده است با ارائه ۲ نرمافزار ارتباطی «بیسفون» و «ساینا» درصدد تامین نیازهای ایرانیان برآید. هرچند انتظار میرفت این پیشرفت تکنولوژیک در سایه حمایتهای وزارت ارتباطات، در قالب پیشرانه شبکه ملی اطلاعات، بسیار سریعتر از موقعیت زمانی فعلی رخ دهد اما ظاهرا «بیبرنامگی» مدیران بازنشسته فعلی در این حوزه حیاتی پایانی ندارد!
مخاطبان گرامی این یادداشت میتوانند مهمترین نقطه قوت بیسفون و ساینا را هماکنون با مرور نظرات مجموعه بزرگی از ایرانیان و مسلمانان در سامانههای دانلود رایگان اینترنتی مشاهده کنند. هر دو نرمافزار رایگان ایرانی ارائه شده به کاربران فضای ارتباطات جهانی بهرغم مزایای گوناگونی همچون برتری تکنولوژیک نسبت به رقبای خارجی، با برند «ایرانی» به بازار جهانی راه یافتهاند. به همین جهت با وجود بروز برخی مشکلات فنی ناشی از «عرضه دست اول» از جانب اغلب کاربران ایرانی و مسلمانان با امتیاز «۵ ستاره» مورد تقدیر قرار گرفتهاند، در حالی که به طور معمول چنین رفتاری در فضای دریافت خدمات رایگان معمول نیست. پیامهای روحیهبخش مسلمانان عرب منطقه که به جهت ورود ایران به فضای رقابتی سایبر احساس غرور و افتخار میکنند حقیقتا درسی بزرگ است برای مدیران تجربهگریز و بیبرنامه بخش فضای مجازی کشورمان که از ورود به این محیط آماده برای رشد و پیشرفت ایرانیان بیبهانه سر باز میزنند!
«۵ ستاره» شدن بیسفون و ساینا یعنی نهتنها مردم ایران بلکه سایر مسلمانان نیز، نسبت به اهمیت کمک نرساندن به پروژه اشغال سایبری جهان با ضدفرهنگ غربی واقف هستند و از سران تنپرور و فاسد حاکم بر اغلب کشورهای مسلمان منطقه انتظاری برای «تقابل» با نقشههای سایبری غرب ندارند. پس از همگرایی عمیق مسلمانان و آزادگان جهان با پیشرفتهای هستهای و فضایی کشورمان انتظار جهانی برای ظهور نسخههای پیشرفت درونزا در سایر حوزههای تکنولوژیک نیز افزایشی محسوس یافته است و همین موضوع بر اهمیت برنامهریزی دقیق مدیران کشور برای فتح مرزهای جدید علم و فناوری میافزاید.
حتی اگر برخی مدیران فعلی شاغل در دولت یازدهم به دغدغههای تمدنی مشترک مسلمانان و ایرانیان نیز بیتوجه هستند دستکم برای عملیاتی کردن شعارهای اقتصادی وعده داده شده باید از حضور در چنین بازار بزرگی استقبال کنند! در حالی که هزینه ایجاد هر شغل در فضای IT کمتر از ۱۰ میلیون تومان است، بسترسازی برای اشتغال و ثروتآفرینی جوانان متخصص اما بیکار ایرانی در این حوزه به چشم نمیخورد! راهاندازی شبکه ملی اطلاعات ایرانی نویدی برای همه خانوادههایی است که علاقهمند به حضور در دنیای جدید ارتباطات و فعالیتهای اقتصادی سایبری هستند اما در حال حاضر به علت عدم حمایت دولت، از توان رقابت با غولهای جهانی که بدون هرگونه هزینهکرد به بالاکشیدن سهم ثروت جوانان ایرانی از بازار اشتغال دارند، برخوردار نیستند.اکنون مهمترین سوال ما از وزیر ارتباطات و شخص رئیسجمهور روحانی این است که چرا دولت از ثروتمند شدن گوگل، فیسبوک، یوتیوب، وایبر و واتسآپ شادمان است و به تبلیغ رایگان برای آنها از تریبون دولت نیز میپردازد اما از پولسازی برای شرکتهای ایرانی که از توان رقابت تکنولوژیک در سامانهای ملی- منطقهای نیز برخوردارند، پرهیز میکند؟!
مهندسان ایرانی «دهان» ندارند یا «جیب»؟! گریز از اینترنت ناامن با انواع دالانهای ضدفرهنگی مسیری است که هماکنون جیب دولت کشورهایی همچون ترکیه و اغلب اروپاییها را از اسکناس پر کرده است. علاوه بر آن با پیشرانههای ملی میتوان با تقویت بخش خصوصی سرعت عرضه انواع نرمافزارهای پولساز گردشگری، تجاری و انواع درگاههای عرضه و توزیع و فروش محصولات متنوع کشاورزی، فرهنگی، آموزشی و ارتباطی را در محیط جهانی افزایش داد.
عجیب اینکه در کشوری که از بیکاری متخصصان و رکود تورمی رنج میبرد راهاندازی چنین سامانه ثروتزایی بدون دلیل به چرخهای بروکراتیک و حتی قدری توطئهآمیز واگذار شده است! این چه برنامهریزی دقیقی است که براساس آن مجری شبکه ملی اطلاعات، مدیر و مجری زیرساخت شبکه ملی اطلاعات و رئیس کارگروه ۴ نفره تحقق شبکه ملی اطلاعات فردی است که به تاخیراندازی در این حوزه مبادرت جدی دارد؟!
علاوه بر آن فرد یادشده، وزیر ارتباطات را به ورود به چالش بیهوده با شورایعالی فضای مجازی کشانده است. جنگی فرصتسوز که هماکنون شخص رئیسجمهور نیز با پرهیز از تشکیل جلسات شورایعالی در آتش آن دمیده است! جالب اینجاست که وزیر پس از کش و قوسهای فراوان و مطالبات روزافزون افکار عمومی، تقاضای تغییر دستور جلسات شورایعالی را به عنوان پیششرط حضور رئیسجمهور و عمل به احکام رهبر حکیم انقلاب اعلام میدارد(!) ظاهرا صادقترین فرد دولت، حسامالدین آشناست که عملا در فیسبوک برای انتخاب اعضای منتخب رهبر انقلاب در شورایعالی فضای مجازی «همهپرسی» برگزار کرد!
آیا جناب وزیر همچنان تصمیم دارند با بیتوجهی به احکام صادره از جانب رهبر انقلاب درباره الزامات ایجاد یک محیط امن و پرشور اقتصادی و ارتباطی سایبری برای ایرانیان و مسلمانان، به پیشرفت نقشههای دشمن عملا کمک برسانند؟ تجربه راهاندازی اینترنت پرسرعت بدون تامین زیرساخت ملی و تبیین پیوست فرهنگی در تقابل با حکم صریح رهبر انقلاب و مراجع عظام تقلید چه آوردهای برای دولت و وزیر ارتباطات داشت؟ آیا حقیقتا دولت خود را موظف به تامین نظرات آمریکا درباره توقف پیشرفتهای سایبری ایران کرده است؟ آیا در حاشیه مذاکرات دوجانبه با موضوع هستهای، مسائل سایبری نیز مطرح شده است؟ آخر این بازی هولناک با منافع ملی، نصرالله جهانگرد و واعظی که هیچ، دولت یازدهم را نیز میتواند با مخاطرات سیاسی جدی مواجه کند، چرا که در جمهوری اسلامی مسیری فرعی برای تقابل با احکام ولی فقیه وجود ندارد و حفر تونل انحرافی در چنین فضایی دودمان بر باد خواهد داد.
۵ ستارههای ایرانی و غفلت ادامهدار آقای وزیر!
مهمترین سوال این است که چرا از از پولسازی برای شرکتهای ایرانی که از توان رقابت تکنولوژیک در سامانهای ملی - منطقهای نیز برخوردارند، پرهیز میشود؟