«"تاخر" در حکمروایی به طور خاص به معنای عقب ماندن از تحولات تازه و جدید است. از این منظر، نظام حکمروایی کشورمان به جای آنکه پدیده های جدید و تازه را که تا حد زیادی در زمره مقتضایات دنیای جدید و مدرن هستند با دقت رصد کند و برای مواجهه با آن ها برنامه ریزی کند، عملا در برهه های زمانی مختلف توسط این پدیده ها و عیان شدن جلوه های بیرونیشان، غافلگیر و متحمل خسارت می شود.»