از نظر تاریخی، این نکته مسلم است که نه تنها هیچ نشانه ای بر توبه یزید وجود ندارد، بلکه تمام نشانه ها، ناشی از عدم توبه اوست؛ بنابراین، همچنان جواز لعنت او نزد اکثر مسلمانان پابرجا است.

معاویه ثانی فرزند یزید پس از به درک واصل‌شدن پدرش، خود را از خلافت خلع کرد و آن را حق خاندان علی علیهم‌السلام دانست که نزدیک‌تر از هرکس به نبی اکرم(ص) بودند. او در این راستا بسیاری از شیعیان زندانی از جمله مختار را آزاد کرد.