به گزارش شبکه خبری هزاره سوم به نقل از کانترپانچ مسافران هواپیماهایی که از فراز آسیا عبور می کنند مطمئنا از شنیدن خبر اقدام جدید اداره کنترل دارایی های خارجی (OFAC) وزارت خزانه داری آمریکاخوشحال نخواهند شد. به نظر می رسد سیاست اسراییلی «مرگ بر ایران» در آمریکا حتی از ایمنی مسافران هوایی نیز مهمتر است.
OFAC بازوی اجرایی سیاست های تحریمی آمریکا است. وقتی رهبران آمریکا تصمیم می گیرند کشوری را با تحریم ها هدف قرار دهند، OFAC باید تعیین کند که کدام بانک ها، کسب و کارها و اشخاص درون آن کشور مورد هدف قرار خواهند گرفت و اینکه کدام مجازات در مورد نقض کنندگان تحریم اعمال شود. نه تنها کسب و کارهای آمریکایی در معرض این مجازات ها هستند، بلکه این سیاست اقتصادی آمریکاست که حتی شرکت های خارجی، از جمله خطوط هواپیمایی را نیز می توان وادار به پرداخت هزینه کرد. و هزینه ای که باید پرداخت شود کاملا جسورانه تعیین می شود.
سالهاست که اسراییل کاخ سفید را تحت فشار قرار داده است تا در مورد تحریم ها علیه ایران «جدی تر» باشد، و اکنون در مدت باقی مانده تا ضرب الاجل 24 نوامبر برای رسیدن به توافق با جمهوری اسلامی (که شاید در نهایت به تمدید دیگری منتهی شود)، آیپک و OFAC پیروزی دیگری برای صاحب اصلی خود در سرزمین های اشغالی به دست آورده اند.
یکی از کارمندان سابق کنگره که قبلا هوادار آیپک بود و اکنون نظر خود را تغییر داده است و از جماعت وفاداران به اسراییل خارج شده است می گوید:«به نظر می رسد که این اقدام عامل فشار دیگری به ایران است، اما این تحریم یک الگو هستند و می توانید انتظار داشته باشید که در آینده بازهم از این چیزها ببینید. دوقلوی آیپک و OFAC نیروی اصلی اعمال تحریم های هرچه بیشتر آمریکا بر ضد ایران هستند.»
براساس گفته منابع آگاه در اردوگاه جمهوریخواهان مجلس نمایندگان، جمهوریخواهان با ابراز بدبینی در مورد نیات و اهداف ایران، نه تنها از لغو تحریم های کنونی ممانعت می کنند بلکه پیشنهاد اعمال تحریم های دیگری را می دهند. این کمپینی است که توسط هواداران بی شمار نتانیاهو در دو حزب آمریکا دنبال می شود.
گرچه روابط نخست وزیر اسراییل با اوباما سرد است، اما مطمئنا در مورد کنگره اینطور نیست، منابع آگاه در کنگره شک دارند که اوباما با استفاده از حقوق ویژه ریاست جمهوری به صورت یک جانبه اقدام به برداشتن تحریم های ایران کند. دلیل این امر آنست که کاح سفید از این می ترسد که اندک اعتبار خود در کنگره را از دست بدهد، اعتباری که برای تصویب طرح هایی مانند قانون خدمات درمانی جدید خیلی به کار خواهد آمد، قانونی که ظاهرا تنها دستاورد داخلی اوباما در طی شش سال گذشته است. این هفته اوباما باز هم سخن تکراری ماه های پیش خود را تکرار کرد و گفت که ترجیح می دهد توافقی حاصل نشود تا اینکه توافقی بد به دست آید.
به طور طبیعی، در نتیجه پیروزی جمهوریخواهان در انتخابات این هفته، جمع دیوانه ترهای ائتلاف نئوکان ها جان تازه ای گرفته است.
یکی از جوانان تندروی «تی پارتی» به نام «وندی» می گوید: « این ملاهای ایران بربر هستند. آنها زنان را سنگسار می کنند، دار می زنند، شکنجه می کنند، به زندان می اندازند و بی گناهان را می کشند. اکنون BBC گزارش می دهد که آنها می خواهد برای قدم زدن سگ در خیابان توسط زنان یا دیگران 74 ضربه شلاق تعیین کنند چون شاید این کار توهین به اسلام باشد. خوب، من فکر می کنم که ملاهای ایران شاید توهین به اسلام باشند. هیچ توافق هسته ای با ایران در کار نخواهد بود تا اینکه انقلابی در آنجا رخ دهد و این دیوانه های ضد همجنسگرایان را به آن دنیا بفرستند تا با 72 حوری بهشتی خود ملاقات کنند، مطمئنا آنها ناامید خواهند شد.»
وی در ادامه نوشت:« جان مک کین می خواهد رییس کمیته نیروهای مسلح سنا شود و باب کورکر نیز بر مسند ریاست کمیته امور خارجی سنا می نشیند. آنها مواظب هستند و هوای ما را دارند.» هردوی این افراد از ماجراجویان مشتاق هستند؛ و هر دو جنگ طلب هستند.
شاید پیش بینی این خانم اشتباه باشد، چون به نظر می رسد که بعید است کنگره جدید ناگهان بخواهد رویکرد متفاوتی در پیش بگیرد. براساس گفته یکی از کارآموزان سابق آیپک، یک «یادداشت حقوقی» (که وظیفه یک کارآموز تحقیق در مورد آن است) ماه گذشته از دفتر آیپک در Capitol Mall در نزدیکی کنگره به دفتر دیوید کوهن در OFAC ارسال شده است. نتیجه تحویل این نامه، آیپک بار دیگر به هدف خود مبنی بر «تقویت تحریم های شدید بر ضد یک دولت تروریست» دست یافته است.
ساختمان اداره کنترل دارایی های خارجی، نزدیکی کنگره، واشنگتن
شاید در نگاه اول محتوای این یادداشت بی ارزش به نظر آید، اما این ابتکار ممکن است در نهایت برای مسافران پروازهای بین المللی در خاورمیانه یا اروپای شرقی خطرناک باشد. علاوه بر این، بعید است که کنگره جدید از اقدام اخیر OFAC و آیپک در تنگ تر کردن فشار روی مردم عادی ایران دست بردارد.
چشم انداز واقع گرایانه حل و فصل مساله هسته ای ایران تا 24 نوامبر شاید با توجه به انتخابات اخیر کنگره مبهم به نظر برسد، امری که باعث خرسندی لابی صهیونیستی در آمریکا شده است. به نظر می رسد که در اوضاع کنونی احتمال تمدید مجدد مذاکرات وجود دارد، امری که به 5+1 زمان بیشتری برای بررسی ابتکار روسیه برای میانجیگری به منظور انعقاد توافقی مانند «توافق تسلیحات شیمیایی اسد» را بدهد، به این صورت که به طرفهای درگیر امکان نگهداری ذخایر اورانیوم ایران به منظور پیشبرد این برنامه صلح آمیز تحت بازرسی های سازمان ملل را بدهد.
هر دو طرف آماده برگزاری یک جلسه حساس هستند، در حالی که ایرانیان ادعا می کنند که توافق تقریبا نهایی شده است. رییس جمهور روحانی هفته گذشته در تلویزیون ایران گفت:« ما در مورد مسائل کلی به تفاهم رسیده ایم و تنها جزییاتی باقی مانده است که باید حل شوند.» وی در ادامه افزود:« گرچه جزییات نیز مهم هستند، اما چیزی که مهم است این است که مساله هسته ای برگشت ناپذیر است. من فکر می کنم که در 40 روز باقی مانده می توان مساله را به طور کامل حل و فصل کرد. ما به شرایط یک سال پیش باز نخواهیم گشت. جهان خسته شده است و می خواهد که این مساله پایان یابد و از طریق مذاکرات حل شود... توافق هسته ای ضروری است.»
اینها سخنان بسیار خوبی هستند، ولی شاید عمدتا مصرف داخلی داشته باشند. اما واقعیت این است که هنوز هم بین دوطرف اختلافات بزرگی وجود دارد، و ماه هاست که این مساله آشکار است. چهار مساله مهم باقی مانده اینها هستند: الف) ظرفیت غنی سازی اورانیوم ایران (که نشان می دهد چقدر طول می کشد ایران با تولید مواد کافی برای ساختن یک بمب واقعا آن را بسازد)، ب) شفافیت بیشتر در مورد تحقیقات هسته ای ایران در گذشته؛ پ)اینکه تحریم ها کی برداشته شوند؛ و ت) ایران تا چه زمانی از بعضی حقوقش محروم خواهد بود تا در نهایت به عنوان یک عضو «عادی» معاهده منع گسترش تسلیحات کشتار جمعی شناخته شود.
ایران تاکید دارد که هیچ بخشی از سانتریفیوژهای کنونی خود را اوراق نخواهد کرد، و باید بتواند آنها را به سطح کافی برای تامین سوخت نیروگاه بوشهر برساند، این یعنی افزایش ده برابری ظرفیت نصب شده کنونی. بنابراین با توجه به این مسائل، OFAC و آیپک چه کاری برای تقویت فاکتور ترس و تهدید کرده اند؟ به نظر می رسد به یک ذهن شیطانی نیاز است تا بتوان مقاصد آنها را پیش بینی کرد، اما به طور خلاصه می توان گفت:
آیپک و تیم حقوقی سفارت اسراییل در در بخش سوالات متداول وبسایت OFAC بندی در خصوص بخش هوایی ایران قرار داده اند. تنها تاجران بسیار کمی (یا بهتر بگویم وکلای تاجران) انگیزه این را دارند که بخش سوالات متداول چنین سایتی را بخوانند. اما دیوید کوهن، مدیر و یکی از شخصیت های ثابت کنفرانس های آیپک، از قسمت پرسش های متداول وب سایت اداره کنترل دارایی های خارجی آمریکا استفاده کرده تا به جهان یک اقدام جدید ضد ایرانی را اعلام کند، اقدامی که می توان ثابت کرد برای امنیت مسافران مسیرهای پروازی بسیار خطرناک است.
هواپیمای مالزیایی که چند ماه پیش بر فراز اکراین سرنگون شد
به طور مشخص در سوال متداول شماره 417 آمده است:
«آیا پرداخت پول یا تسهیل پرداخت پول به مقامات بخش هواپیمایی ایران به خاطر عبور هواپیماها یا فرودهای اضطراری در ایران توسط هواپیماهایی که متعلق به یک شخص غیرآمریکایی هستند و در خارج از آمریکا ثبت شده اند تحت قانون آمریکا مجاز است؟»
کاری که OFAC انجام داد این بود که به صورت مرموزانه ای سیاست خود در این مورد را تغییر داده است، به شکلی که احتمال اینکه فردی در یک پرواز بین المللی ببیند هواپیمایش در حال سقوط از آسمان است افزایش یافته است.
در سوالات متداول قبلی آمده بود که اگر هواپیمایی دچار مشکل فنی شود می تواند یک فرود برنامه ریزی نشده در ایران داشته باشد. ایرانی ها مبلغ بسیار کمی در حد 50 تا 2000 دلار برای فرود هواپیماها دریافت می کنند. در بخش سوالات متداول OFAC قبلا آمده بود که خطوط هوایی غیرآمریکایی می توانند از آسمان ایران عبور کنند و فرود اضطراری داشته باشند، تا زمانی که پرداخت پول از طریق بانک های مشخصی درون ایران (برای مثال بانک ملی) یا دیگر نهاد در فهرست سیاه تحریم ها صورت نگیرد.
اما پس از اصلاح این بخش، در این سوال آمده است که اگر خطوط هواپیمایی خارجی باشند پرداخت پول نمی تواند از طریق سیستم مالی آمریکا صورت پذیرد، سیستم مالی آمریکا تنها برای خطوط هوایی آمریکایی مورد استفاده قرار گیرد، که می توانند از ایران عبور کنند و فرود اضطراری در این کشور داشته باشند.
به عبارت دیگر آیپک و OFAC از پرداخت پول به ایران جلوگیری می کنند، حتی به قیمت به خطر افتادن جان مسافران بین المللی که ترجیح می دهند به خاطر پرواز از فراز عراق و اوکراین هدف موشک ها قرار نگیرند. از مدتی پیش و با قدرت گرفتن داعش در بخش های وسیعی از عراق و سوریه، تعدادی از خطوط هوایی از جمله ایرفرانس و ویرجین آتلانتیک به دلایل امنیتی تصمیم به تغییر مسیر خطوط پروازی خود گرفته اند و از فضای هوایی ایران استفاده می کنند. اما آیپک می گوید که این خطوط هوایی از این به بعد تنها مجبور خواهند بود که هزینه این عبور را از طریق بانک های غیرآمریکایی به ایران بدهند.
نکته مهم این است که آیپک و OFAC هردو به خوبی می دانند که با توجه به جریمه های سنگینی که OFAC برای کوچکترین تحلف از تحریم ها از بانک های خارجی دریافت می کند، و با توجه به حجم پایین پول ارسالی، اکثر این بانکها چنین ریسکی را قبول نخواهند کرد. بنابراین این خطوط هوایی چه کار خواهند کرد؟ ظاهرا وکلای این شرکتها به آنها گفته اند که بدون اطلاع دادن به مسافران ریسک عبور از مناطق پرخطر را بپذیرند و ساکت بمانند.
و احتمالا بعید است که کنگره جنگ طلب جدید این اقدام که موجب به خطر افتادن جان مسافران خواهد شد را مورد انتقاد قرار دهد. به نظر می رسد که مسافران هوایی خود باید مسیر هواپیما را بررسی کنند و از امن بودن مسیر مطمئن گردند.
آمریکایی ها نیز می توانند با نماینده خود در کنگره تماس بگیرند، کسانی که احتمالا از این اقدام خطرناک اداره کنترل دارایی های خارجی خزانه داری آمریکا بی اطلاع هستند.