"عبدالفتاح السیسی، وزیر دفاع مصر با ظاهری جسور و آکنده از اعتماد به نفس از پایگاه هوایی "الماظه" به سمت مسکو پرواز کرد. هر چند که او هنوز رئیس‌جمهور مصر نشده است، اما شبیه به یک رئیس‌جمهور رفتار می‌کند."
به گزارش هزاره سوم گرگ کارلستروم در گزارشی برای پایگاه اینترنتی پولیتیکو به بررسی شخصیت سیاسی ژنرال عبدالفتاح السیسی، وزیر دفاع مصر و نحوه ارتباط او با آمریکا پرداخته و می‌نویسد: « در حالی که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه دست السیسی را در مسکو می‌فشرد، ضمن آرزوی موفقیت به او گفت: می‌دانم تصمیم گرفته‌اید کاندیدای ریاست جمهوری شوید. این یک تصمیم مسئولیت‌آور است و سرنوشت مردم مصر بر دوش شما خواهد بود.
این اولین سفر خارجی السیسی از زمان سرنگونی محمد مرسی، رئیس‌جمهوری مخلوع مصر در تابستان گذشته بود و به نظر می‌رسد که او همه کارها و تشریفات لازم را در آن به جا آورد: یونیفورم خود را از تن درآورده و مانند رهبر یک کشور برخورد کرد که روابطش را با یک متحد نزدیک، استحکام می‌بخشد.
اما علی‌رغم آرزوی موفقیت پوتین برای السیسی، او هنوز کاندیداتوری خود را در انتخابات ریاست جمهوری اعلام نکرده است. در ماه جاری دوباره اعلام شد که السیسی قصد دارد کاندیدای ریاست جمهوری شود. بار دوم هفته گذشته بود که یک روزنامه‌نگار از روزنامه کویتی السیاسه پس از مصاحبه با السیسی در ساختمان وزارت دفاع، مدعی شد که او کاندیدا خواهد شد اما ارتش بلافاصله این ادعا را تکذیب کرد.
شخصیت السیسی در اذهان عمومی مصر بسیار بزرگ است. پوسترهای او در همه جا دیده می‌شود و حتی یک تصویر بزرگ از او در قابی مطلا بر روی ساختمان دادگاه عالی در قاهره نیز نصب شده است. فروشنده‌ها، جواهرات، شکلات‌ها و حتی پیژامه‌های السیسی را می‌فروشند و آشپزها در برنامه‌های زنده تلویزیونی در حالی که سبزی خرد می‌کنند، در خصوص شایستگی‌های او سخن می‌گویند!
اما با وجود این همه ستایش، السیسی همچنان یک معما است. هیچ‌کس نمی‌داند که در صورت رسیدن به سمت ریاست جمهوری، او چگونه حکومت خواهد کرد. حتی بهترین اظهار نظرات او نیز پیش پا افتاده هستند: "مصر مادر جهان است و مردم نور چشم ما هستند." حتی کسانی که او را از نزدیک می‌شناسد، معتقدند که او شخصیتی تاثیرگذار ندارد.
یکی از همکاری‌های سابق السیسی، او را با "چشمان پرمحبتش" به یاد می‌آورد. یکی از مشاوران سابقش نیز او را "مردی آرام و متفکر" توصیف کرد. پس با این اوصاف اینکه او در شرایطی قرار گرفته است تا جای حسنی مبارک، دیکتاتور سابق مصر که در فوریه 2011 سرنگون شد را بگیرد، کمی عجیب است.
سامح سیف الیزل، یک ژنرال بازنشسته بخش اطلاعاتی ارتش که السیسی زمانی فرماندهی آن را بر عهده داشت در این خصوص اظهار داشت: به نظر من او در تب و هیجان مصر گرفتار شد. پس از گذشت یک سال بد با اخوان المسلمین و مرسی، مردم به این اعتقاد رسیده‌اند که کشور بدون مرسی سقوط خواهد کرد.
شخصیت السیسی در اذهان عمومی آنقدر بزرگ است که می‌توان او را جمال عبدالناصر مدرن نامید. اما ناصر، رئیس‌جمهور پیشین مصر شیوه حکومت ویژه خود موسوم به "ناصریسم" را داشت اما هیچ یک از اقدامات السیسی در سال‌های اخیر حتی فلسفه حکومت کردن را نیز در خود جای نمی‌دهند. یکی از ناظران، السیسی را به "کالایی مصرفی" تشبیه کرده و گفت او به عنوان یک نماد قابل اعتماد و محبوب ارتش، خود را به عنوان قدرت برتر در فضای سیاسی مصر مطرح کرده است.
میشل وحید حنا، عضو بنیاد قرن در خصوص السیسی می‌گوید: همه این حمایت‌ها از او غیرواقعی و پوچ است. جامعه مصر علاوه بر وطن‌پرستی تعصبی و محافظه‌کاری، تمایل زیادی به ثبات دارد و همه امید خود را به السیسی بسته است.
السیسی در سال 1954 در یکی از قدیمی‌ترین نواحی قاهره متولد شد. او یکی از هشت فرزند خانواده بود. پدر او صنعتگری مذهبی بود. وی پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه افسری در سال 1977 درجه افسری خود را دریافت کرد. در همان سال انور سادات، رئیس‌جمهور وقت مصر مذاکرات صلح خود با مناخم بگین، نخست وزیر وقت اسرائیل را آغاز کرد تا به جنگ سی ساله مصر و اسرائیل پایان دهد. السیسی در هیچ میدان جنگی حضور نداشت و درجه‌های بالاتر را در دوران صلح دریافت کرد. یکی از نشان‌های تشریفاتی روی سینه‌اش نیز مربوط به سالگرد جنگ اکتبر و دیگری مربوط به سالگرد پنجاه سالگی انقلاب 1952 است که طی آن ملک فاروق برکنار شد.
السیسی در ارتشی رشد یافت که در حال فاصله گرفتن از شوروی سابق و نزدیک شدن به آمریکا بود. در حال حاضر بیش از نیمی از هواپیماهای جنگی مصر و حدود دو سوم تانک‌های آن، آمریکایی هستند. این تسلیحات تا حد زیادی برای نگهداری و تعویض قطعات، به آمریکا وابسته هستند. آمریکا سالانه مبلغ 1.3 میلیارد دلار را به عنوان کمک به ارتش مصر می‌دهد که حدود 80 درصد از نیازهای تسلیحاتی قاهره با آن تامین می‌شود. مصر در کنار اسرائیل تنها دولت‌هایی هستند که دارای امتیاز دریافت تسلیحات گران قیمت از آمریکا و سپس پرداخت هزینه آن در طول چند سال هستند.
علاوه بر این ارتش‌های مصر و آمریکا رزمایش‌های تمرینی مشترک زیادی برگزار می‌کنند و بسیاری از افسرهای مصری در موسسات آمریکا آموزش می‌بینند. یکی از این رزمایش‌ها، مانور "برایت استار" (ستاره درخشنده) است که هر شش ماه یکبار برگزار می‌شود.
یکی از این افسرهای دانشجو خود السیسی بود که در سال 2006 برای دریافت مدرک کارشناسی ارشد به مدت یک سال به دانشگاه نظامی ارتش آمریکا رفت. از دیگر فارغ‌التحصیلان در این برنامه کارشناسی ارشد می‌توان به ژنرال صدقی صبحی، رئیس ستاد مشترک ارتش مصر و جایگزین احتمالی السیسی در صورتی که او رئیس‌جمهور شود، نام برد.
حضور السیسی در پنسیلوانیا آمریکا با بدترین سال آمریکا در عراق همراه شد به گونه‌ای که حملات و درگیری‌های فرقه‌ای به مرگ هزاران غیرنظامی انجامید.
این در حالی بود که دولت جورج دبلیو بوش، رئیس‌جمهوری سابق آمریکا همچنان به لفاظی خود مبنی بر تلاش برای ایجاد دموکراسی در منطقه ادامه می‌داد. کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه وقت آمریکا در میانه‌های سال 2005 در یک سخنرانی در مصر از دولت این کشور خواست تا با عمل به تعهدی که به مردم کشورش و جهان داده است، به مصری‌ها حق انتخاب آزادانه بدهد.»