به گزارش شبکه خبری هزاره سوم به نقل از بولتن نیوز، روسیه، در استفاده از موشک های بزرگتر ( تا سه تن) مافوق صوت و " ضد ناو هواپیمابر " پیشگام است و ایران می خواهد آنها را از طریق سوریه خریداری کند.
متداول ترین نوع این موشک ها مدل یاخونت با 8.9 متر طول و سه تن وزن است که کلاهکی 300 کیلوگرمی و حدود 300 کیلومتر بُرد دارد. روسیه از سال 1970 ساخت این نوع موشک ها را آغاز کرده اما تنها چند کشور انگشت شماری که نیازمند نابود کردن ناوهای هواپیمابر آمریکایی هستند از این موشک ها استقبال می کنند.
حزب الله قصد دارد از یاخونت روسی برای حمله به هر هدفی قابل دسترسی در اسرائیل استفاده کند و البته علیه برخی تاسیسات دریایی نفتی اسرائیل که در محدودۀ بُرد این موشک ها باشد.
اسرائیل حتی پیش از اینکه نگران یاخونت ها باشد سرگرم تاسیس یک نیروی نظامی ویژه برای حفاظت از تاسیسات دور از ساحل خود بود. نوعی سیستم دفاعی (700 میلیون دلاری) که در داخل و اطراف تاسیسات ساحلی دردست احداث است. این کشور100 میلیون دلار در سال برای تامین منابع انسانی و نگهداری این سیستم دفاعی هزینه خواهد کرد
بعضی از چاه های گاز دریایی در محدودۀ بُرد موشک هایی قرار دارد که توسط حزب الله و از جانب نوار غزه و جنوب لبنان شلیک می شود. این راکت های غیر هدایت شونده از دقت کافی برای اصابت به چاه گاز برخوردار نیست، مگر اینکه ده ها مورد (یا بیشتر) از آنها یکجا و در یک مرحله شلیک شود ( پس از آن نیروی هوایی اسرائیل بطور کامل آمادۀ حملات تلافی جویانۀ موشکی خواهد بود). اما بحث موشک های هدایت شونده موضوع دیگری است، حزب الله می تواند ازموشک های ضد کشتی دقیق تر C- 802 خود (با برد 120 کیلومتر) استفاده کند. این موشک ها نوعی سلاح چینی است که ایران نسخه داخلی آن را از روی آن تولید می کند. این موشک ها 6.8 متر طول ، 360mm قطر ،682 کیلوگرم وزن دارد و به کلاهک 165 کیلوگرمی مجهز است. این موشک ها را می توان با پارازیت منحرف و یا رهگیری کرد ، اما تجهیز کردن سکوهای دریایی با این ابزار و تامین منابع انسانی و نگهداری آنها بصورت 24 ساعته و 7 روز در هفته به شدت هزینه بر است. موشک های C- 802 تنها می تواند به برخی از چاه های گازی اسرائیل برسد ، اما یاخونت روسی به همه چاه ها دسترسی خواهد داشت.
اسرائیل مایل به بحث در مورد جزئیات سیستم دفاع دریایی میدان نفتی خود نیست. وقتی پای دفاع از تاسیساتی تا این انداره آسیب پذیر در برابر تهدیدات غیر قابل پیش بینی در میان باشد این روشش کاملا استاندارد محسوب می شود. اصولا اسرائیل به تولید طیف گسترده ای از سنسور ها و سیستم دفاعی نظامی شهرت دارد. بسیاری از این ابزارها و سیستم ها احتمالا در حال حاضر هم برای دفاع از میدان گازی دریایی این کشور مورد استفاده قرار می گیرد. کشتی های جنگی و قایق های گشت زنی اسرائیل همواره در اطراف تاسیسات گازی دریایی دیده می شود.
اسرائیل همچنین به تازگی سیستم باراک 8 جدید خود را به راه اندازی کرده ، که برای متوقف کردن موشک های ضد کشتی طراحی شده اند. باراک8 نوعی موشک 275 کیلوگرمی است که یک کلاهک 60 کیلوگرمی و برد وسیعی حدود 70 کیلومتر دارد.این کلاهک جستجوگری دارد که با وجود ترین اقدامات متقابل می تواند هدف مورد نظر را براحتی پیدا کند. این موشک ها را دریک محفظۀ سه تنی با خشاب هشت تایی نصب می کنند ( که به نگهداری خاصی نیاز ندارد ) و یکراست به سمت بالا شلیک می شود. ماژول کنترل آتش جمع و جور آن که برای نصب آسان بر روی کشتی طراحی شده زیر دو تن وزن دارد.
باراک8 نیز در رزمناوهای تیپ 5 سار (که به تیپ الیاس نیر معروف است ) نصب می شود ، که به دلیل اندازه شان ، در ایالات متحده ساخته شده است. این رزمناو 1075 تنی ، 85.6 متر طول دارد و قدرت آتش قابل توجهی را حمل می کند: 64 فروند موشک زمین به هوای باراک ، هشت موشک ضد کشتی نیزه ( یا جبرئیل ) ، دو اژدرافکن 12.75 اینچی که سه اژدر MK 46 دارد ، دو آتشبار 25 میلیمتری دریایی ولکان، و تیربار سه 20 میلیمتریCIWS ( برای از بین بردن موشک های ورودی ) و یک هلیکوپتر، بالاترین سرعتش 61 کیلومتر بر ساعت و تنها 74 خدمه دارد.
این کشتی ها در سال 1993 و 1994 وارد خط عملیاتی شد و شاید هنوز هم بهترین جنگنده های منطقه باشد.
در حال حاضر اسرائیل دارای 15 کشتی عملیاتی از نوع سار ( سه سار 5 ، ده سار 4.5 و دو سار 4) است . بسیاری از سارهای 4 این کشور ، فرسوده و از رده خارج هستند که یا فروخته شده و یا به سار 4.5 تبدیل گردیده است.