به گزارش شبکه خبری هزاره سوم  به نقل از مشرق، دانشمندان دو گونه‏ اند: 

دانشمندى که به دانش خویش عمل کند نجات یافته است و دانشمندى که دانش خویش را رها کند تباه شود، همانا که دوزخیان از بوى بد دانشمندى که به دانش خویش عمل نکرده، سخت آزرده شوند.

همانا آن که بیش از همه دوزخیان دچار پشیمانى و حسرت شود، فردى است که بنده‏ اى را به خداى خواند و آن بنده پاسخش دهد و خداى را اطاعت کند و به بهشت در آید و آن که او را دعوت کرده خداى را نافرمانى کند و به خاطر رها کردن دانش خویش و پیروى از هوى و هوس و نافرمانى خدا به دوزخ در آید.

همانا آنچه مایه بدبختى‏ است دو چیز است: پیروى از هوى و هوس و آرزوى دراز، پیروى از هوى و هوس انسان را از حق باز مى ‏دارد و آرزوى دراز موجب فراموش کردن آخرت مى‏ شود.

پی نوشت:
تاریخ سیاسى صدر اسلام / ترجمه کتاب سلیم، ص۱۱۳.