به گزارش شبکه خبری هزاره سوم به نقل از ایسنا، امام علی‌بن موسی‌الرضا(ع) از لحاظ علمی منزلت بالایی داشت و از بیست و چند سالگی در مدینه به فتوا می‌نشست (ذهبی، ۱۴۰۹ – ۱۴۰۱ق، ج۹، ص ۳۸۸-۳۸۷). آن حضرت در حرم پیامبر(ص) می‌نشست و هرگاه کسی از علمای مدینه در مسئله‌ای در می‌ماند، همگی به امام اشاره می‌کردند و مسائل خود را از ایشان می‌پرسیدند و امام هم به آن‌ها پاسخ می‌گفت (طبرسی، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۶۴). امام رضا(ع) در هر شهری از مدینه تا مرو که اقامت می‌کرد، مردم پیش او می‌رفتند و درباره مسایل دینی خود سؤال می‌کردند (ابن بابویه، ۱۴۰۴ ق، ج۲، ص۱۹۶).
امام رضا(ع) پیوسته با قرآن مأنوس بود، آن را به دقت می‌خواند و در آیات آن تدبر می‌کرد و می‌اندیشید که درباره چه چیز و در چه وقت نازل شده است. گفتار، پاسخ و مثال‌های آن حضرت همه برگرفته از قرآن کریم بود (ابن بابویه، ۱۴۰۴ ق، ج۲، ص۱۹۳).
در ادامه به نمونه‌ای از این روایات اشاره می‌شود:
امام رضا(ع) در روایتی به اسحاق‌بن عمار فرمود: قرائت تبارک الذی الفرقان علی عبده... (سوره فرقان) را ترک مکن، زیرا هر که این سوره را هر شب بخواند خداوند هرگز او را عذاب نمی‌کند و از او حسابرسی نمی‌کند و جایگاهش در فردوس اعلی خواهد بود. (ابن بابویه، ۱۳۶۴ش، ص۱۰۹؛ طبرسی، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۵۰)
ایشان در روایتی به نقل از پدران معصومش به نقل از رسول خدا(ص) فرمود: هر که إذا زلزلت (سوره زلزال) را چهار مرتبه بخواند مانند کسی است که تمام قرآن را خوانده باشد. (صحیفه الرضا، ۱۴۰۶ق، ص۶۶؛ ثعلبی، ۱۴۲۲ق، ج۱۰، ص۲۶۳)
ثامن‌الحجج(ع) در روایت دیگری به نقل از امیرالمؤمنین(ع) به نقل از رسول خدا(ص) فرمود: هر کس آیة‌الکرسی را ۱۰۰ مرتبه بخواند همچون کسی است که خداوند را در طول حیاتش عبادت کرده است. (ابن بابویه، ۱۳۷۸ ق، ج۲، ص۶۵).
منبع: مجموعه تفسیری امام رضا(ع)، چاپ اول ۱۳۹۲، انتشارات بنیاد بین‌المللی فرهنگی و هنری امام رضا(ع)