به گزارش شبکه خبری هزاره سوم به نقل از باشگاه خبرنگاران؛
آیه ۱۲۵ سوره توبه
وَأَمَّا الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَیٰ رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَهُمْ کَافِرُونَ
اما آنان که در دلهایشان مرضی است، جز انکاری بر انکارشان نیفزود و همچنان کافر بمُردند.
* اگر لاشه‌ی مرده ای در استخر بیفتد، هرچه باران بیشتر بر آن ببارد، بدبوتر می شود. این بوی بد به خاطر باران نیست، بلکه به خاطر آن مردار است. روحِ لجاجت و تکبّر در انسان، سبب می شود که با نزول آیات قرآن، بیماردلان، متکبّرتر شوند و لجاجت، تعصّب و عناد بیشتری از خود نشان دهند.
* امام صادق علیه السّلام فرمود: مراد از (رِجسا الی رِجسهم)، «شکّا الی شکّهم» است.(تفسیر نورالثقلین)
* بیماری های روحی، مثل بیماری های جسمی است، اگر به فکر چاره نباشیم، گسترش یافته، انسان را نابود می کند. (فزادتهم رجساً الی رجسهم)
* کفر، حق پوشی و ناسپاسی، بیماری خطرناکِ روح و دل انسان هاست. (فی قلوبهم مرض ... کافرون)
* منافق، بدعاقبت است. (ماتوا و هم کافرون)