به گزارش شبکه خبری هزاره سوم به نقل از فرهنگ نیوز، خبر انتشار ماهنامه زنان امروز با مدیر مسئولی شهلا شرکت شاید در نگاه اولیه تنها در قالب یک «خبر» خلاصه شود اما با نگاهی به کارنامه فعالیت این فعال زنان و بازتاب انتشار این خبر در رسانه های فمینیستی به خوبی پرده از چهره «شهلا شرکت» و فعالیت های او بر می دارد.
شهلا شرکت کیست؟
شهلا شرکت، کار خبرنگاری خود را با زهرا رهنورد آغاز کرد و پس از آن در سال ۱۳۶۰ و با حضور سید محمد خاتمی در روزنامه کیهان به این روزنامه رفت. شرکت که سال ها پیش مجله «زنان» را منتشر می کرد، در سال ۱۳۸۸ این مجله پس از ۱۶ سال انتشار توقیف شد. این ماهنامه از جمله معروف ترین مجلات اختصاصی و روشنفکری زنان در ایران بود و مدت ۱۶ سال از بهمن ۱۳۷۰ تا دی ماه ۱۳۸۶ با ۱۵۲ شماره در ایران منتشر شد. شهلا شرکت علی رغم سکولار بودن در تمام این سال ها سعی کرد در ماهنامه زنان، به ترویج روایت دینی مطلوب خودش از فمینیسم بپردازد و در چارچوب آنچه فقه پویا ـ که تحصیلاتی هم در این زمینه ندارد ـ می خواند، با نزدیکی به تفکر غرب به دفاع از حقوق زنان بپردازد.
سایت ویکی پدیا فارسی در مورد شهلا شرکت می نویسد: «شهلا شرکت (زاده ۱۰ فروردین ۱۳۳۴ اصفهان) روزنامه نگار فمنیست ایرانی و مدیر مسئول و صاحب امتیاز ماهنامه زنان است»
پایگاه خبری سحام نیوز (وابسته به مهدی کروبی، یکی از سران فتنه ۸۸) در توضیح شخصیت شهلا شرکت اینگونه می نویسد: « شهلا شرکت از ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۶ مدیر مسوول و سردبیر مجله لغو امتیاز شده زنان بود. وی در دو دهه گذشته، از چهره‌های موثر و محوری جنبش زنان در جامعه ایران بوده و مجموعا زنی دیندار، لیبرال، فمینیست و اصلاح‌طلب است.»
«زنان امروز» ادامه دهنده مسیر «ماهنامه زنان»
اما برخی سایت های خبری به جای انتشار خبر مجوز مجله «زنان امروز»، خبر از رفع توقیف «ماهنامه زنان» داده اند و این بدان معناست که قرار است مسیر یک ماهنامه توقیف شده در لوای یک نام دیگر ادامه پیدا کند. البته برخی رسانه های بیگانه نیز این ادعا را تایید می کنند:
«سایت "مرکز دموکراسی برای ایران" به نقل از فیسبوک خانم شهلا شرکت از انتشار مجله زنان با نامی تازه خبر داده و نوشته است: روزنامه نگاران و فعالان حقوق زنان و شهروندان در شبکه اجتماعی به سرعت به خبر صدور مجوز انتشار نشریه زنان امروز واکنش نشان دادند و از آن استقبال کردند. روز گذشته شهلا شرکت روزنامه نگاری که سال ها پیش مجله ماهانه زنان را منتشر می کرد از دریافت مجوز انتشار نشریه تازه ای به نام« زنان امروز» خبر داد.»
بذر امید در دل شهلا شرکت در دولت یازدهم
شهلا شرکت در این خصوص گفته است: دولت جدید بعد از سال‌ها بارقه‌های امیدی را در دل مردم روشن کرده. در همین مدت کوتاه هم آثار روی کار آمدن این دولت دیده می‌شود. طبیعتا ما هم به دوباره فعال شدن جنبش زنان امیدواریم. در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری، دوباره زنان دور هم جمع شدند تا انجام کارهای مثبت‌‌شان را از سر بگیرند. من امیدوارم شرایط طوری باشد که جنبش زنان با همین روحیه اصلاح‌طلبانه و بری از خشونت، متناسب با ظرفیت جامعه، دوباره حرکتش را از نو شروع کند. این فرصت دو‌جانبه‌یی است؛ هم برای زنان، که نزدیک به یک دهه محروم از امکانات و فضای فعالیت بودند و هم برای دولت، که با ایجاد شرایط فعالیت برای زنان، نام ایران را در دوره خود به لحاظ شاخص رشد زنان در فهرست کشورهای توسعه‌یافته جهان ثبت کند.
من همیشه برای بازگشت به مطبوعات آماده و مشتاقم. درخواستم را هم به وزارت ارشاد دولت جدید داده‌ام و منتظر مجوز هستم تا کارم را شروع کنم. امیدوارم این دولت با خوش‌بینی و مثبت‌اندیشی موعود خود، رسانه‌های سلب‌شده زنان ایران را به آنها برگرداند. بی‌تردید اهمیت فعالیت دولت برای بهبود وضعیت زنان، کمتر از رفع مناقشات بین‌المللی نخواهد بود بلکه به حل آن مشکلات هم کمک خواهد کرد.
آشنایی با برخی تفکرات شهلا شرکت
شرکت در گفت و گو با روزنامه اعتماد در پاسخ به به این سوال که " برخی از منتقدان کاربرد عبارت «جنبش زنان» در ایران، استدلال‌شان این است که «جنبش» نیازمند رهبری و سازمان‌دهی است و پدیده موسوم به جنبش زنان در ایران، فاقد چنین ویژگی‌هایی است. نظر شما درباره این نقد چیست؟ " می گوید: امروزه تنوع و سرعت پدیده‌های اجتماعی، به ناچار تعاریف رایج از آنها را هم متحول کرده. مثلا با توجه به افزایش میزان طلاق در جوامع صنعتی، حالا دیگر مثلا به یک پدر و یک فرزند هم «خانواده» اطلاق می‌شود. تردید درباره «جنبش» بودن حرکت زنان در ایران بیش از یک دهه است که مطرح شده و ما هم در مجله «زنان» آن را به بحث گذاشتیم. تعبیر خود من هم این است که جنبش زنان با چراغ‌های خاموش حرکت میکند!
شاخص های فمینیستی در جامعه امروزی
البته باید اذعان نمود متاسفانه نگاه فمنیستی که یک نگاه مطرود در دین مبین اسلام است به چنین مجلاتی خلاصه نمی شود و برخی نهادهای فرهنگ ساز یا ناخودآگاه و یا از روی غرض به این معقوه غربی دامن می زنند. برای نمونه می توان به برخی تفکرات فمنیستی در رسانه ملی و تلویزیون اینگونه اشاره نمود:
بی توجهی زنان بر حقوق مردان ،تاکید بر تساوی مطلق حقوق زن و مرد، بی توجهی به نقش زنانه و مردانه، فعالیتهای هیجان انگیز و خطرناک زنان، ریاست زنان در مشاغل حساس و خطرناک، زشت پنداری انجام کارهای خانه و نگهداری از فرزندان، تاکید بر اشتغال زنان به صورت رسمی، تبلیغ تساوی و مشابهت زن و مرد در توانایی کارکردی، رعایت صرف پوشش ظاهری و غفلت از حیا و عفاف به عنوان باطن و روح حجاب، داشتن در آمد مالی مستقل زن از مرد و ...
نگاه مقام معظم رهبری به جایگاه زنان ایرانی
ضرورت پرداخت به مسائل زنان از جمله دغدغه‌ها و انتظاراتی است که رهبر معظم انقلاب همواره بدان گوشزد کرده‌اند.
"به نظر من، نقش زن هرچه برجسته شود، خیلى بهتر است. زن‌هاى ما مظلومند. من راجع به زن حرف‌هاى زیاد و بحث‌هاى فراوانى دارم. مسألة زن واقعاً مسألة مهمّى است. یک عدّه توجّه نمى‌کنند و به عنوان یک مسألة نمایشى که حالا مد روز است، حرف مى‌زنند. خوب؛ گرایش‌هاى فمینیستى و گرایش خاص غربىِ در مورد زن هم که به‌جاى خود محفوظ است؛ اما اصل نقش زن در خانواده، در اجتماع؛ ارزش و اهمیت زن و امورى از این قبیل، چیزهایى است که ما حقیقتاً به آنها کم پرداخته‌ایم و از این کم پرداختن خسارت هم مى‌بینیم." (دیدار با مدیران صدا و سیما ۱۵/۱۱/۸۱)
نظر رهبری در رابطه با نگاه غربی ها به جایگاه زنان
غربی‌ها نسبت به مسئله‌ی زن بد فهمیدند، بد عمل کردند و همان فهم بد و غلط و عمل گمراه‌کننده و مهلک خودشان را به‌صورت سکّه‌ی رایج در دنیا مطرح کردند. علیه هر کسی هم که بر ضدّ نظر آنها حرف بزند، دستگاه تبلیغاتی وسیع آنها هوچیگری میکند، مجال حرف زدن هم به کسی نمیدهد. اگر میخواهید درباره‌ی مسئله‌ی زن راهبرد درست را پیدا کنید و این راهبرد را با اجرائیّات و الزامات اساسی آن همراه کنید و در بلندمدّت پیش بروید و به نتیجه برسید، باید ذهنتان را از تفکّرات غربی در مورد زن تخلیه کنید.
اولا تفکّرات آنها، تفکّراتی است مبتنی بر معرفت‌شناسی مادّی و غیرالهی، که این خودش یک غلطی است. هر دستگاه علمی و فکری که بر پایه‌ی معرفت مادّی و اعتقاد مادّی باشد، طبعاً غلط است. پس پایه و ریشه و اساس تفکّرات غربی‌ها چون مادّی است، غلط است. این یک. دوّم اینکه در رویکرد غربی به مسئله‌ی زن - همچنان که در تاریخ انقلاب صنعتی، انسان بروشنی می‌بیند - یک نگاه کاسب‌گرانه و مادّی و اقتصادی دخالت داشته است. یعنی در اروپایی که زن حقّ مالکیّت نداشت و مایملک زن متعلّق به مرد و شوهرش بود، و حقّ تصرّف در مایملک خود نداشت یا از وقتی که دموکراسی در غرب راه افتاده بود زن حقّ رأی دادن نداشت، در یک چنین دنیایی ناگهان مسئله‌ی انقلاب صنعتی و کارخانجات و حضور مؤثّر شاغل زن در کارخانجات با خرج کمتر برای سرمایه‌دارها مطرح شد. آن‌وقت آمدند برای زن حقّ مالکیّت قائل شدند، برای اینکه بتوانند او را به کارخانه بکشانند، به او مزد کمتری بدهند، و طبعاً آمدن او به میدان اشتغال الزامات خودش را داشت و دنباله‌های خودش را تا امروز داشت. بنابراین علاوه بر اینکه نگاه به زن یک نگاه غیرالهی و مادّی است، اساساً سیاستهایی که بر اساس آنها، وضعیّت کنونی در اروپا عمدتاً و در دنیای غرب پیش آمده است، با یک نگاه کاسب‌کارانه و مادّی و اقتصادی همراه بوده.
یکی از بزرگ‌ترین خطاهای تفکّر غربی در مورد مسئله‌ی زن، همین عنوان «برابری جنسی» است. عدالت یک حق است؛ برابری گاهی حق است، گاهی باطل است؛ چرا باید کاری که مردانه است به زن داده بشود؟ این چه افتخاری است برای زن، که کاری را انجام بدهد که مردانه است؟ من متأسّفم که گاهی خود خانمها، خود بانوان، روی این مسئله حسّاسیّت نشان میدهند که ما با مردها چه فرقی داریم؟ خب بله، در خیلی از مسائل هیچ تفاوتی نیست. نگاه اسلام نسبت به زن و مرد، نگاه انسان است؛ در مسئله‌ی انسانیّت، سِیر مقامات معنوی، استعدادهای فراوان فکری و علمی هیچ تفاوتی نیست، امّا قالبها دو قالب است: یک قالب برای یک کار و یک صنف کار است، یک قالب برای یک کار دیگر است؛ البتّه کارهای مشترکی هم وجود دارد. [آیا] این خدمت است که ما بیاییم یکی از این دو قالب را از منطقه‌ی اختصاصی خودش بکشیم بیرون، ببریم در منطقه‌ی اختصاصی آن قالب دیگر؟ این کاری است که غربی‌ها دارند میکنند. خیلی از این کنوانسیون‌های بین‌المللی و جهانی‌شان ناظر به همین مسائل است. روی این فکر غلط، زندگی بشریّت را تباه کردند، خودشان را تباه کردند، دیگران را هم میخواهند تباه کنند. (دیدار با زنان برگزیده کشور ۳۰/۱/۹۳)
چرا مجوز ماهنامه زنان لغو شد؟
یک منبع آگاه به فارس گفت: ماهنامه زنان به مدیر مسئولی شهلا شرکت در جلسه هیئت نظارت بر مطبوعات به دلیل درج مطالب و اخبار به گونه‌ای که موجب سلب امنیت روانی جامعه می‌شد، همچنین به دلیل به مخاطره انداختن سلامت روحی، فکری و روانی مخاطب و القای اینکه در جامعه امنیت وجود ندارد و به دلیل سیاه‌‌نمایی وضعیت زنان در جمهوری اسلامی لغو مجوز شد. وی اظهار داشت: این ماهنامه به دلیل اخلال در حقوق عمومی و تضعیف نهادهای نظامی و انقلابی از جمله بسیج مستند به اصل ۲۴ قانون اساسی و صدر ماده ۶ قانون مطبوعات و مصوبه نشست ۲۹۸ شورای عالی امنیت ملی به تاریخ ۲۸/۸/۷۹ و تبصره ۲ از ماده ۵ قانون مطبوعات مبنی بر لازم‌الاجرا بودن این مصوبات به دلیل بی‌توجهی به تذکرات کتبی و شفاهی که پیش از این مکرراً به مدیر مسئول نشریه در باب رعایت قانون مطبوعات و سایر مقررات و دستور‌العمل‌های مربوطه داده شده است، بنا به رأی اعضای هیئت، لغو مجوز شد.
وظیفه نظارت با کیست؟
اما برداشت انحرافی برخی از دولتمردان درباره آزادی مطبوعات و یا آزادی عقاید تا جایی پیش رفته است که با باز کردن و آماده کردن فضای انتشار انواع افکار ضد دینی و منحرف سعی در اثبات روشنفکری خود دارند. اما این سوال باقی است که پس وظیفه نظارت بر این مطبوعات با چه کسی است و مگر غیر از این است که دیدگاه های فمینیستی در مخالفت صریح با قرآن کریم است؟
آیا آزادی باید تا آنجا باشد که هر حرف ضد دینی بدون پاسخ در جامعه بیان شود و اذهان جوانان را درگیر مخلوقات ذهنی منحرف خود کند؟ اکنون بار دیگر این سوالات متوجه دستگاه فرهنگی دولت تدبیر و امید است و لازم است مفهوم خود را از آزادی بیان مشخصا بیان نماید؛ که آیا آزادی تا جایی ادامه دارد که نقدی به دولت نباشد و فعالیت های ضد دینی، عبور از خط قرمز وزارت ارشاد دولت یازدهم نیست؟