به گزارش شبکه خبری هزاره سوم به نقل از نماینده، در این میان هر چه زمان می‌گذرد نوعی مرز بندی در این جریان تقویت می‌شود و اعتدال، چماقی که توسط آن تنها مخالفان و رقبا رانده می‌شدند حالا رفته‌رفته کارکردی متفاوت نسبت به قبل به خود می‌گیرد. در این راستا محمد قوچانی که از میدان‌داری رسانه‌های اصلاح‌طلب به شورای مرکزی کارگزاران کوچ کرده با مطلوب دانستن الگوی مجلس پنجم برای مجلس آینده، ضمن پیش‌بینی حضور معتدلین اصلاح‌طلب و اصولگرا در آن، صراحتا می‌گوید در این مجلس جایی برای راست افراطی و چپ افراطی نیست. او در توضیح بیشتر این اظهارات قدری فضا را شفاف تر کرده و چپ افراطی را چهره آشکار انحلال‌طلبان می‌خواند.
در این میان حمله به اصولگرایان و افراطی خواندن طیف های بسیاری از آنها که چیز جدیدی نیست. اما باید به این موضوع عنایت داشت که شفاف کردن مرزبندی با اصلاح‌طلبان رادیکال و «انحلال‌طلب» خواندن آنها و به بیان دقیق‌تر تعمیق شکاف میان دولت و حامیان کارگزارانی‌اش با اصلاح طلبان، مسئله ای نیست که بتوان به سادگی از آن گذشت. از قضا انگار این بار قرار است چاقو دسته خود را هم ببرد! و عنوانی که تا کنون برای طرد مخالفین استفاده می‌شد حال به بلای جان حامیان تبدیل شده.
اصلاح طلبان در ماه های گذشته همواره در پی آن بودند تا اعتدال را نسخه جدید اصلاحات معرفی کرده و به تعبیری گنجشک را رنگ کرده و جای قناری بفروشند. اما رفته‌رفته با فرو نشستن غبار فضای پس از انتخابات ۲۴ خرداد مرزها رخ نشان دادند. البته این فاصله‌بندی‌ها یک طرفه هم نیست؛ کمااینکه محمدرضا تاجیک به‌عنوان یکی از مهره‌های تاثیرگزار اصلاحات در گفتگو با روزنامه اعتماد همفکرانش را به حفظ فاصله انتقادی از دولت توصیه کرده و اعتراف می‌کند که از شدت و گستره حمایت اصلاح طلبان از دولت کاسته شده است.
چالش‌ها البته به اینجا ختم نمی‌شود. اگر اصلاح‌طلبان در انتخابات آینده نیز بنای ائتلاف با روحانی و کارگزاران را داشته باشند –که به نظر می‌رسد دارند- چالش دیگر در مقابل آنها، مسئله سرلیست و گزینه این جریان برای ریاست مجلس است. در این بین نام دو نفر بیش از همه توجهات را به خود جلب می‌کند. یکی محمدرضا عارف که ناکام بزرگ انتخابات ریاست جمهوری به شمار می‌آید و دیگری علی‌اکبر ناطق نوری که باید بیش از بازیگری در عرصه، او را کارگردانی پشت پرده قلمداد کرد.
کارگزاران به عنوان جریانی که از دنده راست برخواست، به چپ چرخید و حالا توسط عناصر آن مجددا راست مدرن خوانده می شود، سخت در پی سرلیستی شیخ نور است. معاون اول دولت اصلاحات نیز که کسی نمی‌تواند ناراحتی اش از ماجرای کناره گیری اجباری به نفع روحانی در انتخابات را منکر شود به نظر می آید این بار بنای کوتاه آمدن ندارد.
کار آنجا بالا می‌گیرد که چند ماه پس از انتخابات ریاست جمهوری، کاشف به عمل آمد که عامل اصلی انصراف اجباری عارف کسی نبود جز ناطق نوری. در فاصله کمتر از چهار ماه از انتخابات گفت و گویی از تیمور علی‌عسگری معاون سابق پارلمانی مجمع تشخیص مصلحت نظام منتشر شد که در آن برای اولین بار ناگفته‌هایی از واپسین روزهای منتهی به انتخابات و پشت پرده‌های آن مطرح شده بود.
عسگری که یکی از نزدیک‌ترین یاران هاشمی به شمار می‌آید ضمن اشاره به تصور عمومی مبنی بر نقش مهم خاتمی در انصراف عارف، گفت: «خاتمی در نامه‌ای به ناطق پیشنهاد کرد که سه نفر از طرف روحانی و سه نفر از طرف عارف معرفی شوند و چند نفر هم مرضی الطرفین باشند و این شورا تصمیم بگیرند. بعد ناطق در جلسه ای به آقای خاتمی گفته بود فرصتی برای تشکیل این چنین شورایی وجود ندارد و گفته بود که مگر غیر از این است که آقای عارف گفته که «اگر آقای خاتمی به من بگویند، من کنار می روم» این موضوع را مکتوب کنید. بنابراین آقای ناطق نقش اثرگذاری داشت که آن نامه را خاتمی بنویسد».
البته عارف هم که قبل از تشکیل کابینه پیش بینی می شد به عنوان معاون اول رییس جمهور جدید ظاهر شود هیچ‌گاه ناراحتی خود از این مسئله را کتمان نکرد و طی گفتگویی که در روزهای پایانی سال گذشته از وی در روزنامه اعتماد منتشر شد با بیان اینکه «من با این ساز و کار موافق نبودم» تأکید کرد که فقط به خاطر قول و قرارهای اخلاقی با خاتمی کناره‌گیری کرده. او که با جا افتادن نامش از لیست اعضای کابینه احساس می کرد کلاه گشادی بر سرش رفته، با صراحتی کم سابقه لب به انتقاد گشود و با گلایه از وضع موجود اظهار داشت: «انتظار داشتم روحانی از من مشورت بگیرد». البته عارف کار را به همین‌جا متوقف نکرد و به گفته خبرنگار اعتماد، ضمن اصرار بر طرح خیلی از موضوعات پشت پرده در فرصتی مناسب، تاکید می کرد که «همه حرف هایش را روزی خواهد گفت؛ نه برای اینکه به رخ بکشد که درست پیش بینی می کرده است به خاطر اینکه مردم باید واقعیات را بدانند.»
به هر ترتیب معاون اول دولت اصلاحات بدنبال انتشار برخی خبرها پیرامون حضور ناطق نوری در انتخابات و احتمال سرلیستی وی توسط اصلاح طلبان، صراحتا اعلام کرده که در این صورت به شکل مستقل و با لیست حزب خود در انتخابات شرکت خواهد کرد و این یعنی همان پاشنه آشیل اصلاحات.
جالب آنکه صادق زیباکلام دیگر چهره نزدیک به هاشمی در گفتگو با وب‌سایت فردا اعتراف کرده «همان‌طور که روحانی مقدار زیادی برنامه عارف را در انتخابات ۲۴خرداد برهم زد، این احتمال وجود دارد که ناطق‌نوری وارد انتخابات مجلس دهم شود و آن اتفاق بار دیگر تکرار شود.»
زیباکلام البته به همین حد بسنده نکرده و در پی بازی «می آیم، نمی آیم» ناطق، در جایی دیگر طلب‌کارانه خواسته که «اگر ناطق نوری بر تصمیم خود مبنی بر عدم حضور در عرصه سیاست اصرار داشته باشد، اصلاح‌طلبان، آقایان هاشمی و خاتمی و حتی خود آقای عارف باید ایشان را راضی و وادار به حضور در انتخابات مجلس کنند. این بار نیز نوبت ناطق است که به حرف ائتلاف و عارف گوش کند. چراکه کناره‌گیری محمد رضا عارف در آستانه انتخابات به توصیه ناطق نوری بود و حالا این آقای عارف است که باید سراغ آقای ناطق رفته و از ایشان بخواهد که در انتخابات مجلس شرکت کند.»
عارف، بعد از آنکه از گردونه انتخابات ریاست جمهوری بیرون آمد، در چند ماه گذشته با خروج از هیات مدیره بنیاد باران و راه اندازی بنیاد امید تلاش دارد، چهره ای مستقل از خود نشان داده و از زیر سایه سایر رهبران اصلاحات خارج شود.
حالا برخی اصلاح طلبان مجددا به حمایت از رقیب وی پرداخته اند. با این وصف این سوال مطرح است که آیا معاون اول دولت خاتمی بار دیگر در بزنگاه انتخابات دور خواهد خورد؟ و آیا تدبیر نزدیکان هاشمی، عارف را از مجلس هم دور خواهد کرد؟ به نظر می‌رسد کارگزاران فکرهای دیگری برای انتخابات مجلس دارد و ظاهرا قرار است این بار نیز یک اصلاح طلب در راه تلاش رسیدن کارگزاران به صدر مجلس دهم با میان‌داری شیخ نور، قربانی شود.