به گزارش شبکه خبری هزاره سوم «پدر عزیزم تولدت مبارک؛ خوش به‌حالت که زنده شدی و ما همچنان مرده در این دنیای بی‌ارزش غوطه‌وریم... شادی روح همه رفتگان صلوات».
این جملاتی بود که داریوش فرضیایی چهره محبوب و دوست داشتنی تلویزیون ایران در کنار تصویر خود و پدرش که در بستر بیماری بود منتشر کرد. این در حالی بود که واکنش‌های شتاب زده و به دور از انصاف در مورد این عکس، غم از دست دادن پدر را برای فرضیایی سنگین تر کرد.
دیروز برای عرض تسلیت به این همکار عزیز به منزل مادری ایشان در پایین شهر تهران رفتیم درد دل‌های ایشان وادارم کرد این مطالب را بنویسم. داریوش فرضیایی یکی از هنرمندان کشور در عرصه کودک است که در مقابل آفات شهرت توانسته مقاومت کند و از ریشه ها و اصالت های خانوادگی دینی و ملی خود صیانت نماید و به اندازه توان خود تلاش کرده همین روحیه را به فرزندان ایران انتقال دهد. کسی او را نمی تواند به تصنع و دو گانگی متهم نماید البته این به معنای بی اشکال بودن وی نیست اما این فضیلت کمیاب را باید ارج نهاد.
اگر داریوش فرضیایی در راهپیمایی ملی کشور شرکت می کند یا مراسم های مذهبی را به خوبی در کارهای کودک نهادینه می کند و برای امام زمان خود دعای فرج می خواند همه از سر صدق و صفای ایشان است و کسانی که آشنایی با او دارند می دانند او عمیقا معتقد به این مبانی است و این تجلی باطن است تا تصنع و بازی.
عمو پورنگ اگر دست مادر خود را در مقابل مخاطبان تلویزیون می بوسد و این آموزه دینی را نشر می دهد عمیقا عاشق و شیفته پدر و مادر خود است به گونه ای که زندگی خود را فدای آنها کرده. شاید این عشق را بتوان بخوبی در چهار ماه پرستاری شبانه روزی از پدر بیمارش لمس کرد، پرستاری پر مشقتی که به قول خود ایشان او را مرد کرد.
و در نهایت این جمله زیبا که عموی کودکان ایران نشر داد اوج معرفت او را به معاد نشان می دهد که شکی نیست در آن لحظات سخت مصیبت از دست دادن پدر نمی توان در خلوص آن تردید کرد. شاید بارها این واژه ها را از زبان عرفا و در میان کتب دینی خوانده بودیم اما با حس عمو پورنگ مرگ را تولد دانستن درس آموز بود و باید آمرزش طلب کرد برای پدری که این چنین فرزندی با معرفت و صادق از خود بجا گذاشته است.
برای عمو پورنگ عزیز از خدای متعال صبر و سلامتی تقاضا داریم و ارج می نهیم به این فضیلت های گران بها و برای تداومش دعا می کنیم و با افتخار این جمله زیبای او را بازنشر می کنیم که هر چه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند.
«پدر عزیزم تولدت مبارک؛ خوش به‌حالت که زنده شدی و ما همچنان مرده در این دنیای بی‌ارزش غوطه‌وریم... شادی روح همه رفتگان صلوات».