به گزارش شبکه خبری هزاره سوم، به نقل از خبرگزاری دانشجو، در این روزها باشگاه‌های ورزشی در برنامه کلاس‌های بدنسازی خود ورزش جدیدی با نام زومبا را قرار داده‌اند که البته افراد زیادی را نیز برای حضور در این کلاس‌ها جلب می‌کنند.
در سایت‌های مختلف نیز تبلیغات زیادی در خصوص این ورزش آغاز شده است تا این ورزش بیگانه با فرهنگ دینی و اسلامی ما بیش از گذشته در میان خانواده‌ها نفوذ کند و جای بسیاری از ورزشهای مفید را بگیرد.
در تعریف و شناخت این به اصطلاح ورزش در سایت‌ها با این مطالب رو به خواهیم شد:
«زومبا یک برنامه ورزشی(؟!) الهام گرفته شده از رقص لاتین است که با حرکات تند و سریع و موسیقی همراه است.
در زومبا شما حرکاتی را بر پایه رقص سالسا، کومبیا و سامبا یاد می‌گیرید که انجام آنها برای کم کردن وزن و داشتن بدنی موزون بسیار مفید است. در حقیقت زومبا ترکیبی از رقص و ورزش است که ورزشکاران با کمک آن به دلیل تحرک بالا، هم میزان چربی بسیار زیادی را می‌سوزانند و لاغر می‌شوند و هم از طرف دیگر به دلیل داشتن موسیقی و حرکات موزون و شرکت در کلاس‌های گروهی این ورزش تاثیر بسزایی در روحیه افراد می‌گذارد.»
در بخش دیگری از تبلیغات زومبا با این اعتراف صریح بانیان ترویج این نوع رقص مواجه می‌شویم که: «کلاس‌های زومبا ... به علت فضاهای شادی که در آن ها حکمفرماست و در عین حال به دلیل دربرگرفتن حرکات متنوع و متعدد رقص همانند یک خوش گذرانی در یک مهمانی دسته جعمی است ... کلاس‌های زومبا شامل ۸ نوع متفاوت از جمله زومبا پارتی فیتنس، زومبا گلد، زومبا تونینگ، زومبا کیدز، زومبا تونینگ-گلد، زومبا آکوا، زومبا سنتاو، زومبا سیرکویت است.»
نکته قابل تامل اینجاست که نوع از رقص غربی به اسم ورزش زومبا(؟!) و با طرح ادعاهایی مانند کاهش وزن، بهبود ضربان قلب، سوختن چربی‌های اضافه بدن و ... در حال حاضر در سالن‌های ورزشی سراسر کشور در حال آموزش و ترویج است و حتی باشگاه‌های دولتی و یا وابسته به شهرداری نیز بخشی از زمان خود را به این به اصطلاح ورزش اختصاص داده‌اند!
متاسفانه باشگاه‌های ورزشی بانوان در سطح شهر بیشتر به کلاس رقص شباهت پیدا کرده‌اند تا ورزش؛ چرا که افراد با استفاده از موزیک بسیار تند، مهیج و غیر مجاز به ایجاد حرکاتی موزون می‌پردازند و این را عامل شادی و دور شدن از افسردگی می‌دانند در حالیکه این شادی‌های موقتی به اذعان بسیاری از روانشناسان خود یکی از عوامل افسردگی است.
این شرایط باعث شده تا کسانی که اعتقادات دینی دارند برای حضور در باشگاه‌های ورزشی چه دولتی و چه غیردولتی با مشکل جدی رو به رو باشند و نتوانند از این فضاهای ورزشی استفاده کنند و برای استفاده از سالن‌های ورزشی با مشکلات زیادی رو به رو باشند.
اینگونه به اصطلاح ورزش‌ها که بیشتر به رقص و حرکات موزون شبیه است و هر روز نیز با نامی جدید وارد کشور ما می‌شوند، هیچ تناسبی با فرهنگ ایرانی و اسلامی ما ندارند و متاسفانه جایگزین ورزش‌هایی مانند شنا و پیاده‌روی می‌شوند.
زنان ما در حالی این روزها به ورزشهای غربی روی می‌آورند که اثرات فوق‌العاده ورزش کم‌هزینه‌ای مانند پیاده‌روی را از یاد برده‌اند و فراموش کرده‌اند پیاده‌روی یکی از بهترین روش‌های کاهش وزن، گردش خون و سوزاندن کالری است.
ترویج انواع رقص به اسم ورزش در باشگاه‌های ورزشی بانوان، معضل جدی است که حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی جامعه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند و به نظر می‌رسد رشد فزاینده آموزش رقص آن هم به سبک‌های مختلف در باشگاه‌های ورزشی (که تنها برای فعالیت‌های ورزشی مجوز گرفته‌اند) مسئله‌ای است که توجه جدی مسئولان و پاسخگویی آنها را می‌طلبد اما متاسفانه جز سکوت مسئولان در قبال این مسئله چیز دیگری را شاهد نیستیم.
مطمئنا کسی با ایجاد شادی در ورزش مخالفتی ندارد و البته آن را یکی از دستاوردهای ورزش قلمداد می‌کنیم اما بهتر است به جای کسب شادی کاذب از طریق "رقص زومبا" با استفاده از ورزشهای پایه و مادر و البته ورزش همگانی، نشاط که پایداری و ماندگاری آن بسیار بیشتر است را در جامعه ترویج دهیم تا ورزش عاملی برای توسعه فرهنگ جامعه باشد نه راهی برای ورود فرهنگ‌های غربی.
در پایان نیز جای این پرسش از مسئولان امر وجود دارد که نظارت بر عملکرد این قبیل اماکن در کدام قسمت از برنامه سالانه آنها جای گرفته و تا کی باید شاهد شیوع و رواج ناهنجاری‌های دینی و فرهنگی حتی در اماکن ورزشی باشیم.