به گزارش شبکه خبری هزاره سوم به نقل از میدان 72؛ اهمیت سیاست خارجی و نگاه به بیرون در دولت یازدهم باعث شده است مزیت ها و ظرفیت های بهره مندی از قدرت سیاسی در این دولت، تنها به موضوع مذاکره تقلیل یابد. از این رو دولت در هیچ عرصه ای به جز مذاکره پیرامون هسته ای، کارنامه قابل عرضه برای افکار عمومی ندارد. از سویی دیگر طرفداران دولت نیز از سال گذشته تکاپوی بسیاری برای در اختیار گرفتن مجلس دهم (اسفند ۹۴) دارند و سعی خواهند نمود حداقلی از دستاوردهای مذاکره را تا آن مقطع برای خود حفظ نمایند تا با پررنگ کردن آن بتوانند افکار عمومی را به سمت خود جذب نمایند.

از این منظر تمدید توافق هسته ای در وین را اینگونه باید تحلیل نمود که مطلوب دولت یازدهم آنست که در پسِ فریز (freeze) فعالیت های هسته ای، پایگاه اجتماعی خود را نیز تا اسفند۹۴ «فریز» نماید تا در انتخابات مجلس آن را به نفع خود وارد میدان نماید. از این رو احتمال تمدید مذاکرات در یک نوبت دیگر فراتر از تیر ماه ۹۴ دور از تصور نیست.

بر این مبنا، دولت اینگونه تصور می کند که پایگاه ۵۰ درصدی خود را در خرداد ۹۲ می تواند در اسفند ۹۴ نیز فعال نماید. این تحلیل مبتنی بر ساده سازی دولت یازدهم در نوع رویکرد به افکار عمومی است که تصور می کند در ارائه گزارش به افکارعمومی هر چقدر در الفاظ و ادبیات، از واژه های محکم و تاکیدی و قاطع تری استفاده نماید، در اقناع افکارعمومی نیز موفق تر خواهد بود. این شیوه برخورد با افکار عمومی که در ارائه گزارش های رئیس جمهور تبلور فزون تری می یابد نسخه مبتذلی از رویکرد پوپولیستی به جامعه می باشد و مخصوص دولت های نظامی است .  در این شیوه از پوپولیسم سعی می شود واقعیات و ارزیابی های خود را با نگاه «کُن فَیَکونی» به جامعه ارائه داد و از افکار عمومی نیز انتظار «قبول» ، «تأیید» و «همراهی» با خود را داشت. نمونه گزارش های رئیس جمهور پیرامون موفقیت های هسته ای دولت یازدهم و بزرگنمایی «مذاکرات» ژنو و وین، آمار «اشتغال» و خروج از «رکود» در این نظریه تحلیل می شود.

نکته ای که در مهندسی افکار عمومی دولت مورد غفلت قرار گرفته آنست که به فرض حفظ پایگاه اجتماعی ۵۰ درصدی دولت یازدهم تا انتخابات ۹۴ مجلس- که در کاهش این پایگاه اجتماعی استدلال ها و آمارهای قابل توجهی وجود دارد که در مجال این گزارش نیست- تجربه سه دهه گذشته نشان می دهد انتخابات مجلس همواره از سازوکارهایی پیروی می کند که گفتمان دولت در آن نقشی ندارد. چرا که در انتخابات مجلس بدلیل تکثر و تنوع نامزدها و حوزه های انتخابی، علاوه بر آنکه دغدغه های قومی و گرایشات و مناسبات محلی و منطقه ای محوریت دارد، نامزدهای انتخاباتی (بخصوص در پیرامونی ترین شهرها) نیز سعی می نمایند در مطالبه گری از دولت ، از دیگر نامزدها سبقت بگیرند و این عمل را با وعدهً گرفتن امکانات و امتیازات بیشتر از دولت برای حوزه انتخابیه خود بروز می دهند.

بر مبنای این تحلیل ، پایگاه اجتماعی «فریز» شده دولت یازدهم، اگر چه در تب و تاب فعالیت های انتخاباتی «آنفریز» (unfreeze) می شود اما این کوه یخ هیچگاه به نفع دولت فعال نمی شود بلکه با ایجاد ترک های عمیق، «خُرد» شده و هر بخش با توجه به تکثر و تنوع عرصه انتخابات مجلس و اهمیت نگرش های قومی، فعال خواهند شد.

از سویی دیگر همانطور که گفته شد دولت علاوه بر حوزه سیاست خارجی ، در عرصه های ملموس تر اقتصادی و اجتماعی فاقد گزارش عملکردی مناسبی می باشد که در انتخابات مجلس مورد توجه ساکنان شهرستان ها قرار گیرد.