به گزارش شبکه خبری هزاره سوم،  حسین قربان زاده، مدیرمسؤول روزنامه همشهری در یادداشتی با عنوان «آقای نماینده سلام!» در روزنامه همشهری نوشت:

طرح دوفوریتی ۶ میلیون نفر علی رغم اقبال خوبی که از سوی نمایندگان مجلس داشته - تاکنون حدود ۱۸۰ امضاء جمع شده- اما از سوی عده معدودی هم مورد نقد قرار گرفته است. اگرچه نقد کارشناسی طرح حمایت از شش میلیون نیازمند از کارافتاده مفید و نتیجه بخش است اما روز گذشته یکی از نمایندگان مجلس با این استدلال که این طرح پوپولیستی و برای رای آوری در ایام انتخابات طرح شده از آن انتقاد کرد انتقادی که اصل طرح را مورد نقد قرار نداده بلکه با برچسب های کلی مانند طرح سیاسی، طرح توزیع پول بین مردم و طرح پوپولیستی مورد حمله قرار گرفته است. 

حتما مطابق فرمایش رهبری معظم انقلاب در دیدار اخیر با نمایندگان باید از رفتار و گفتاری که برای تاثیرگذاری در انتخابات مجلس ابراز می شود پرهیز کرد اما نکته اینجاست که آیا حمایت از هر طرحی که نفع عمومی دارد یا منافع اقشار آسیب پذیر را در نظر می گیرد با این استدلال که می تواند با هدف انتخاباتی و سیاسی طرح شده باشد باید از دستور کار خارج شود؟ یا آنکه این امر به نیت و انگیزه طراحان چنین طرح هایی برمی گردد و آنها هستند که باید بین خود و خدا قضاوت کنند که با چه هدفی برای تامین منافع اقشار آسیب پذیر پیشقدم شده اند.

بنابراین صرف حمایت از طرحی که ذینفعان آن عموم مردم یا طیف وسیعی از مردم هستند ناپسند نیست و باید اصل آن طرح مورد بررسی کارشناسانه قرار بگیرد و اگر اطلاق اوصافی مانند طرح سیاسی و پوپولیستی و توزیع صرف پول واقعا صحت داشته باشد باید به آن نقد وارد کرد نه آنکه صرفا بدلیل شبهه وجود انگیزه رای آوری آن را رد کرد.

اما آیا این طرح صرفا توزیع پول بین مردم از سنخ توزیع پول(یارانه) در سال ۸۹ است؟ 

کلیدی ترین نکته در این طرح آن است که این طرح برای حمایت از عموم اقشار نیازمند طراحی نشده است. قرار نیست معضل اقتصاد این کشور را از طریق توزیع پول حل کنیم. طراحان هم می دانند که افزایش نقدینگی در دست عموم مردم چه تبعاتی به بار می آورد. آنها هم می دانند که باید از اشتغال و تولید حمایت کرد باید چرخ اقتصاد به گل نشسته این سرزمین را چرخاند تا نیازمندی بسیاری از نیازمندان خودبخود در مسیر شکوفایی اقتصاد برطرف شود اما این نکته درباره نیازمندانی که مستعد اشتغال و ایفای نقش در اقتصاد هستند صادق است نه کسانی که تا پایان عمر هرگز امکان درآمدزایی ندارند و از کارافتاده مطلق هستند. 

این قشر مستضعف دستش از زمین و آسمان کوتاه است و اگر اقتصاد ایران شکوفاترین اقتصاد جهان شود و نرخ بیکاری به صفر هم برسد رابطه او با اقتصاد قطع است. در بسیاری از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه نیز این افراد تحت پوشش یارانه مستقیم قرار می گیرند. اینکه منابع این طرح از کجا باید تامین شود وظیفه نمایندگان منتخب ملت است که نسبت به هزینه های دیگر از حوزه هدفمندی یارانه ها و ... اولویت سنجی کند و محل منابع را مشخص کند تا جمهوری اسلامی بعد از گذشته ۳۵ سال از انقلابی که به نام مستضعفان شکل گرفت اکنون به بهانه اصل ۷۵ تکلیف خود را در حمایت از این قشر بینوا و مسکین به فراموشی نسپارد شاید آن نیازمند از کارافتاده بالای ۶۰ سال سن نداند اما من و شما که خوب می دانیم اصول سوم، بیست و نهم و چهل و سوم همین قانون اساسی با چه صراحتی دولت را به تامین نیازهای اولیه این قشر مکلف کرده است. 

ای کاش نمایندگان محترم با همان حرارتی که از رعایت اصل ۷۵ دفاع می کردند از سال اول نمایندگی برای اجرای این اصول معطل مانده قانون اساسی هم فکری میکردند و ای کاش حتی بخاطر رای آوری هم که شده زمینه اجرای این آرمان انقلاب اسلامی را فراهم می کردند.

آقای نماینده در حال حاضر در کشور ما برای سرپرست خانوار از کارافتاده ای که نیازمند باشد درصورتی که تحت حمایت نهادهای حمایتی مانند کمیته امداد و بهزیستی باشد ماهیانه با یارانه جمعا مبلغ ۹۸هزار و ۵۰۰ تومان پرداخت می شود. آقای نماینده لطفا یک بار دیگر رقم را بخوانید بله درست خواندید ماهیانه زیر صدهزارتومان! جنابعالی با این مبلغ کجای این سرزمین می توانید یک ماه حیات داشته باشید؟ چه کسی می تواند با این مبلغ مسکن و خوراک و پوشاک و امکانات اولیه زندگی در حدی که فقط زنده بماند را تامین کند؟ آقای نماینده قبل از تراکم نقدینگی و نگرانی از رای آوری طراحان طرح، لطفا به فکر زنده ماندن این افراد باشید.