در بخشی از این گزارش آمده است: عربستان سعودی هرگز موجودیت اسرائیل را به رسمیت نشناخته و اسرائیل نیز تاکنون پیشنهادهای صلح سعودی‌ها با هدف تشکیل کشور فلسطین را نپذیرفته است؛ اما به رغم ضدیت‌های موجود، این دو از سال ۲۰۱۴ میلادی نزدیکی و ائتلاف مخفیانه‌ و محرمانه‌ای را علیه دشمنی مشترک به نام ایران به ویژه در خصوص موضوع هسته‌ای این کشور آغاز کرده‌اند.

«دنیس شاربیت» استاد جامعه شناسی،‌ علوم سیاسی و ارتباطات دانشگاه اسرائیل در مصاحبه با پایگاه خبری تحلیلی آتلانتیکو اعلام کرد: «انکار ناپذیر است که تهدید ایران دو متحد آمریکا را وادار کرده که برای نخستین بار همگرایی منافع خود را به نمایش بگذارند. تضاد در اینجا است که علاوه بر تهدید ایران، فاکتور دیگری این دو را به سوی یکدیگر برانگیخته و آن حس مشترک اسرائیلی‌ها و سعودی‌ها در خصوص اغفال شدن از سوی آمریکاست. در این زمینه آمریکا نمی‌تواند نقش میانجی را برای فراهم کردن نزدیکی روابط آنها ایفا کند زیرا این کناره‌گیری آمریکاست که آنها را به سوی نخستین گفت‌وگوی علنی سوق داده اما نباید فریب خورد چرا که همگرایی به معنی اتحاد نیست و منافع بیشتر مهر تأییدی بر دوستی نیست.»

وی در خصوص انتظارات اسرائیل از عربستان در برابر ایران در پنج دور گفت‌وگو که امروز به عنوان یک راز فاش شده محسوب می‌شود و همچنین تدابیر ناشی از این نزدیکی روابط گفت: «در این بازی دیپلماتیک اسرائیل یک برگ برنده دارد که تاکنون از استفاده از آن خودداری کرده است و آن ابتکار صلح ۲۰۰۲ سعودی‌هاست. اسرائیل از سال‌ها پیش متقاعد شده که برای تقویت روند صلح باید محوری از کشورهای عربی غیرافراطی، تشکیلات خودگردان فلسطین را در مذاکرات و تبادل امتیاز همراهی کند. اسرائیل با فراهم آمدن شرایط، اصل این طرح و نه جزئیات آن را تأیید می‌کند. مسئله فلسطین مرکزیت خود را از دست داده و قدرت نمادین خود را حفظ کرده است. روابط اسرائیل و سعودی‌ها بدون عبور از این مسیر اجباری همواره محرمانه یا پنهانی باقی خواهد ماند اما آنچه برای اسرائیل خوشایند است این است که برای پیشبرد همکاری استراتژیک نیازی به ازسرگیری روابط دیپلماتیک و روند تبادل سفرا نیست. آنچه اسرائیل می‌تواند از رایزنی‌های دو جانبه انتظار داشته باشد، رسیدن به تفاهم درباره سازمان‌های اسلامی و خودداری عربستان از تأمین مالی این سازمان‌ها در صورت اقدام آنها علیه اسرائیل است؛ اما فراتر از چنین انتظاراتی، من فکر می‌کنم که اسرائیل به طور ویژه خواستار آگاهی از موضع عربستانی‌ها در صورت انعقاد توافق در خصوص برنامه هسته ای ایران است.»

این استاد دانشگاه در پاسخ به این پرسش که «آیا ایران باید نسبت به شکل‌گیری ائتلاف راهبردی میان ریاض و تل آویو بدگمان و بی‌اعتماد باشد؟» گفت: «ایران تلاش خواهد کرد این مذاکرات را به عنوان نشانه خیانت آنها محکوم کند و این در حالیست که سعودی‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که رقیب شیعه خطرناک‌تر از دشمن صهیونیست است. ‌آن‌ها جریان امور را پیگیری می‌کنند و بی شک امیدوارند که ائتلاف جدیدی شکل نگیرد. این واقعیت که آمریکا مسبب این گفت‌وگوها نیست باید برای آنها اطمینان بخش شود.»

دنیس شاربیت در پایان درباره نفوذ ایران در منطقه به ویژه در عراق، لبنان و سوریه به رغم تحریم‌های بین‌المللی و قصد ریاض برای ایجاد مناقشه مذهبی میان شیعه و سنی از طریق ائتلاف با اسرائیل گفت: «یک ائتلاف هدفمند» اتحاد کوتاه مدت نخواهد بود؛ بنابراین باید محتاطانه عمل کرد. سعودی‌ها مانند همه ما در خصوص تأثیر توافق هسته‌ای ایران در منطقه از خود سؤال می‌پرسند. اگرچه این نگرانی‌ها مشروع هستند، اما به نظر می‌رسد که این توافق ایران را به یک قدرت هسته‌ای تبدیل نخواهد کرد. آمریکا از این توافق انتظار نتایج دیپلماتیک را دارد و این در حالیست که اوضاع بی‌ثبات است و هر احتمالی وجود دارد و ناآرامی‌های جاری می‌تواند به تغییر و تحولات غیرقابل پیش‌بینی منجر شود.»