به گزارش هزاره سوم وطن امروز نوشت:

۱- در ۳۵ سال گذشته قطع وابستگی صنعتی - اقتصادی ایران به نظام سلطه‌طلب غرب یکی از شعارهای اساسی انقلاب اسلامی بوده است که این سیاست راهبردی همواره با فراز و نشیب‌‌های قابل‌تامل و متناسب با وضعیت داخلی کشور مورد تاکید رهبری و مردم قرار داشته است. به گواه تاریخ در این سال‌ها ملت شریف ایران برای رسیدن به استقلال واقعی هر سختی را به جان خریده و هزینه‌های اجتناب‌ناپذیر این استقلال‌طلبی تاریخی را نیز بدون کمترین اعتراضی به شکلی داوطلبانه پرداخت کرده است. انکار‌ناپذیر است که در هر شرایط بغرنج تهدیدی و مقاطع ولو بحرانی، تلاش هوشمندانه برای رسیدن به استقلال فراگیر و اتکا به ظرفیت‌های تولیدی کشور مطالبه حقیقی نظام و ملت نجیب ایران از دولتمردان وقت بوده است.

۲ـ در واقع یکی از دغدغه‌های بنیادین حضرت امام(ره) و رهبر حکیم انقلاب، پی‌ریزی یک ساختار علمی مردم‌محور برای قطع این وابستگی‌های استعماری بوده است. بی‌شک قطع این وابستگی‌های به یادگار مانده از رژیم پهلوی امر ساده‌ای نیست که بتوان یک‌شبه یا به سادگی به آن دست یافت. طبعا هر ملتی به‌دنبال استقلال علمی ـ اقتصادی است اما تاریخ نشان می‌دهد کمتر ملتی تاب مقاومت در مقابل هزینه‌های سهمگین این استقلال‌طلبی را دارد و در این بین ملت ایران الگویی استثنایی برای جهانیان محسوب می‌شود.

۳ـ در این میان هرگاه دولتمردان روش انقلابی را پیش گرفته‌اند، توانسته‌اند همگام با ملت و البته با مدیریت منابع موجود و سیاستگذاری موثر در عرصه اتکا به تولیدات داخلی، مسیر ناهموار قطع وابستگی به غربی‌‌ها و تامین استقلال کشور را هموار کرده و با شتاب‌بخشی به فعالیت‌های استقلال‌محور زمینه دستیابی پایدار به فناوری‌های سرنوشت‌ساز را فراهم کنند اما هرگاه سیاست‌زدگی، وادادگی و خودباختگی ماهیتی در مقابل غرب وجه ممیزه این مدیران بوده است در کمال‌تاسف وقایع شرم‌باری درباره وابسته‌سازی ملت ایران به غربی‌ها رقم خورده است.

۴ـ بازبینی اتفاقات ۸ سال حاکمیت اصلاح‌طلبان بر امور کشور برگ سیاهی از زوایای پنهان این وقایع را به نمایش می‌گذارد. واسطه‌گری دولت و تلاش برای تضمین منافع عده‌ای یقه‌سفید و آقازاده‌های وابسته به مافیای واردات از خصیصه‌های شوم اینگونه مدیران دولتی بویژه در دولت اصلاحات بوده است.

۵- در حال حاضر بازگشت تدریجی این مدیران غربزده به صحنه اجرایی کشور یکی از نگرانی‌های ملت ایران است. اگرچه فراهم‌شدن زمینه این بازگشت ارتجاعی بر خلاف وعده‌های انتخاباتی داده‌شده است اما باید گفت دولت مدعی تدبیر باید هوشیار باشد که تشدید وابستگی به غرب به بهانه‌های متنوع مجددا در دستور کار این مدیران مردودی قرار دارد و دولت در صورت بی‌توجهی به عملکردها و تصمیمات ناصواب این مدیران نامقبول، دانسته و ندانسته هزینه‌های خطرآفرینی را بر امنیت کشور تحمیل خواهد کود. بدیهی است سکوت در مقابل جریان خزنده رانت‌محور مذکور خیانتی آشکار نسبت به آرمان‌های انقلاب اسلامی و شهیدان است.

۶ـ از سوی دیگر بازبینی وقایع ۳۵ سال گذشته کشور و تحلیل روابط اقتصادی ایران با غربی‌ها موید آن است که هرگاه موضوع تحریم ملت ایران در دستور کار بیگانگان قرار گرفته است برنامه‌ریزی هوشمندانه مدیران ارشد کشوری درباره تامین نیاز‌های علمی ـ اقتصادی کشور نتایج روشن و امیدوار‌کننده‌ای در پی داشته است. برای نمونه تشدید فشار غربی‌ها در دوران ۸ سال دفاع مقدس موجب شد تا اراده جمعی برای رسیدن به خودکفایی در بخش‌های مختلف کشاورزی، علمی و تدارک زیرساخت‌های پایدار در عرصه فناوری موشکی و هسته‌ای شکل گرفته و ایران در مدتی کوتاه به یکی از قدرت‌های منطقه مبدل شود.

۷ـ اگرچه برخی سیاست‌های غلط در دوران سازندگی اثرات نامطلوبی بر این روند بر جای گذاشت اما واضح است در سایه عزم ملی برای قطع وابستگی این رفتارهای غیرانقلابی که بوی خیانت از آن به مشام می‌رسید، نتوانست ایستایی کامل در برنامه‌های سازمان‌یافته مزبور ایجاد کند. در واقع دانشمندان جوان ایرانی به هر سختی و مرارتی که بود برنامه‌های خودکفایی کشور را یک‌تنه پیش برده و عملا یک حماسه تاریخی را رقم زدند و در این راه جوانان غیوری مانند شهیدان مصطفی احمدی‌روشن و حسن تهرانی‌مقدم حتی از بذل جان نیز دریغ نورزیدند.

۸ـ صدور دستور توقف تولید بنزین از سوی وزیر نفت در صنایع پتروشیمی کشور تیغ برنده دو لبه‌ای است که به دلیل تبعات زیست‌محیطی‌ کشور امری قابل هضم می‌نماید اما تبلیغ سازمانی برای مصرف‌زدگی ناموجه، توجیه شیرین امر مذموم واردات بنزین، اتکای صرف به بنزین وارداتی و در نهایت غفلت از سیاست‌های راهبردی کشور در امر خودکفایی از واردات بنزین یا تعطیل پروژه‌های تحقیقاتی در حوزه تولید بنزین سالم خیانتی آشکار می‌تواند باشد. ملاحظه نگرانی‌های معترضانه کارشناسان صدیق فعال در بدنه میانی وزارت نفت گویای تلخی این دستور یکجانبه وزیر است. بی‌توجهی به امر خودکفایی حلقه مفقوده این دستور شاید اجتناب‌ناپذیر است.

۹ـ از سوی دیگر همزمانی تصمیم دولت برای واردات بنزین با ابلاغ سیاست‌های کلان اقتصاد مقاومتی از سوی رهبر معظم انقلاب حکم می‌کند دولت به‌طور رسمی تاریخ معینی را برای توقف واردات بنزین در سایه تولید کافی بنزین استاندارد اعلام داشته و رسما سیاست‌های اجرایی مشخص وزارت نفت و دولت را برای از بین بردن زمینه قاچاق کلان بنزین در مناطق مرزی یا روی کشتی‌های خارجی اعلام نماید.

۱۰ـ طبعا چنانچه از سوی مدیران ارشد وزارت نفت مساله مدیریت واردات و مصرف بنزین مورد توجه واقع نشود یا برای توسعه کیفی پالایشگاه‌های موجود و راه‌اندازی پالایشگاه‌های جدید تولید بنزین در بازه زمانی مشخص اقدام لازم صورت نگیرد، میزان وابستگی ایران به واردات بنزین در سال آتی دو برابر شده و فضای ایده‌آلی را در اختیار غربی‌ها برای اعمال فشار بر ملت ایران قرار می‌دهد که بر این عنوانی جز خیانت نمی‌توان نهاد. دولت باید بکوشد این خدمت زیست‌محیطی‌ به یک خیانت استراتژیک مبدل نشود.