مسعود ده‌نمکی در وبلاگ شخصی خود نوشت: 

کجا می‌رید؟

رزمنده‌ها: کربلا!

مارم ببرید.

رزمنده‌ها: جا نداریم.

این شعار را حاجی بخشی در حضور امام فریاد زد و رزمنده‌ها در جوابش گفتند جا نداریم و امام هم خندید.

اسکات پیترسون نویسنده آمریکایی می‌گفت عکس ماشین حاجی بخشی را که در سه راه مرگ آتش گرفته در اطاقش دارد همان عکسی که احسان رجبی گرفت و  ما هم در آن لحظه در سه راه شهادت شاهد  آن لحظه‌ها بودیم.

برای اینکه معتقد بود آن نوایی که از بلندگوهای ماشین حاج بخشی پخش می‌شد موتور محرک رزمنده‌ها بود نه ماشین جنگی که در سینمای شما می‌خواهند ادای اسپیلبرگ را در بیاورند و مثلاً سرباز رایان بسازند.

وقتی این پلان از معراجی‌ها را دید نماد حاجی بخشی را شناخت و با خوشحالی با لهجه امریکایی داد زد حاجی بخشی!

در تعجب بودم از کسانی که ادای روشنفکرها را در حوزه نقد در می‌آورند ولی حتی نشانه شناسی دفاع مقدس خودشان را هم نمی‌فهمند  آن هم در دوره‌ای که به اسم دفاع مقدس فیلم‌های ضد جنگ ساخته می‌شود و جنگ ما را مثل اربابشان مهاجرانی برادر‌کشی می‌نامند و  اینها به رگ غیرتشان بر نمی‌خورد؛ باز صد رحمت به این آمریکایی!