اتحادیه اروپا برای چندمین بار ظرف چند ماه اخیر در امور ایران دخالت کرد و این بار کمیته روابط خارجی پارلمان اروپا، با تصویب قطعنامه‌ای ضدایرانی، دشمنی خود را با ایران و ایرانیان بار دیگر تکرار کرد.

قطعنامه عصر 11 فروردین این کمیته علیه ایران که بخش اعظم آن، به ادعاهای حقوق بشری اختصاص دارد، در جلسه رسمی پارلمان اروپا که پنج‌شنبه برگزار شد، به رای گذاشته و تصویب شد.

ادعاهای غرب درباره نقض حقوق ‌بشر در ایران، تازه نیست. این ادعاهای بی‌اساس بارها از سوی دولتمردان آمریکایی و اروپایی تکرار شده است. اما سؤالی که همواره مطرح بوده است و هرگز اروپایی‌های مدعی تمدن قادر به پاسخ‌گویی به آن نبوده‌اند، چرایی سکوت در برابر نقض گسترده حقوق بشر در قاره سبز است. اروپا و آمریکایی که دل‌شان برای مشتی قاچاقچی مواد مخدر که سیاهی و نابودی را به جوانان هدیه می‌کنند می‌سوزد، چرا 2 سال و نیم پیش در اغتشاشات انگلستان در محله تاتنهام که در پی قتل فجیع و نژادپرستانه «مارک دوگان» تاکسی‌ران انگلیسی به دست پلیس این کشور آغاز شد، با وجود اقدامات وحشیانه و قرون وسطایی پلیس انگلیس در برخورد با معترضان، این موضوع را مربوط به امور داخلی بریتانیا دانست؟!! چطور پارلمان اروپا و اتحادیه اروپایی چگونگی برخورد پلیس مهد ادعایی دموکراسی، فرانسه با رنگین‌پوستان، مسلمانان و فقرای اصالتاً فرانسوی را می‌بینند و دم برنمی‌آورند؟!

سکوت اروپا درباره حوادث سال 2011 در خیابان وال‌استریت نیویورک چگونه توجیه می‌شود؟! آیا اتحادیه اروپایی از آمریکا می‌ترسد که از یک محکومیت خشک و خالی اعدام عقب‌ماندگان ذهنی آمریکایی که اختیاری در انجام اعمال‌شان ندارند، خودداری می‌کند؟! آیا کشتار روزانه فلسطینیان توسط اشغال‌گران صهیونیست که 70 سال است ادامه دارد، نباید موجب واکنش اروپای حامی حقوق بشر(!) شود؟!! 3 سال است در سوریه سبعانه‌ترین و کم‌سابقه‌ترین جنایات توسط گروه‌های تکفیری نامسلمان مورد حمایت آمریکا، فرانسه، انگلیس، عربستان و ترکیه روی می‌دهد. بحرین توسط آل‌سعود اشغال شده و مزدوران چکمه‌پوش سعودی و آل‌خلیفه از هیچ جنایتی روی‌گردان نیستند. چرا اروپا نسبت به تضییع حقوق بحرانی‌ها بی‌تفاوت است؟! و…

اروپایی که این قدر نگران اعدام قاچاق‌چیان مواد مخدر که قاتلان مستقیم جوانان دنیا اعم از ایرانی و اروپایی هستند، چرا در جنگ تحمیلی حزب بعث عراق علیه ایران که منجر به شهادت 300 هزار ایرانی شد و جنایات پرشماری با استفاده از سلاح‌های شیمیایی ـ که از قضا توسط اروپا در اختیار دیوانه قادسیه قرار گرفته بود ـ برای حفظ ظاهر هم این جنایات را محکوم نکرد؟! وقتی هواپیمای مسافری و غیرنظامی ایران توسط ناو آمریکایی «وینسنز» ساقط شد و 290 زن و مرد و کودک بی‌گناه در آسمان خاکستر شدند،‌ نسبت به نقض حقوق ‌بشر معترض نشد و از تصویب قطعنامه خبری نبود؟ چرا گروهک تروریست منافقین که نزدیک به 20 هزار ایرانی را ترور و شهید کرده است و مشی تروریستی خود را هم‌چنان حفظ کرده است، از لیست گروه‌های تروریستی اتحادیه اروپایی خارج شد؟ چرا با آنکه اسناد حمایت کامل آمریکا و رژیم صهیونیستی از ریگی معدوم و گروهک جنایتکار وی، منتشر شد، اروپا این اقدام کاخ سفید را محکوم نکرد؟ چرا فرستادگان اروپا به ایران ـ امثال اشتون و کرونبرگ ـ که به بهانه‌های حقوق بشری با اصحاب فتنه که تنها به دلیل رأفت نظام اسلامی اکنون زنده‌اند، دیدار می‌کنند، تقاضای دیدار با خانواده‌های شهدای ترور یا گروگان‌های مرزبان را نمی‌کنند؟ آیا فتنه‌گران وطن‌فروش و ضددین، بشرند و خانواده «شهید محمد گلدوی» (پدر 2 کودک خردسال) که با اقدام شجاعانه خود در جلوگیری از ورود عامل انتحاری به مسجدی در زاهدان جلوی فاجعه‌ای با ده‌ها کشته را گرفت، نیستند؟!!

در پایان روی سخن‌مان با کسانی است که در دولت و برخی رسانه‌ها، هم‌چنان دم از موفقیت «دیپلماسی لبخند» می‌زنند ـ البته حرف‌شان درست هم هست؛ چون دیپلماسی لبخند، موفقیت‌های زیادی برای اروپا و آمریکا به ارمغان آورده است!! ـ آن توهین‌های بی‌پایان بلندپایه‌ترین تا دون‌پایه‌ترین مقامات ایالات متحده درباره ایران و تهدید هشت‌باره رسمی به تهاجم نظامی به ایران، آن خدشه وارد کردن به روح و جسم توافق ژنو و تداوم تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی، آن سفر مقامات اروپایی به ایران و دیدار ـ به قول شما هماهنگ‌نشده ـ با مجرمان امنیتی و ضدانقلاب و سخنان‌ اهانت‌بارشان به ملت و دولت کشورمان پس از بازگشت از سفر، این هم قطعنامه وقیح کمیته روابط خارجی پارلمان اروپا و تکرار اتهامات سخیف به ملت بزرگ ایران. تا کی می‌خواهید با عقب‌نشینی منتظر روی خوش نشان دادن کدخدا و دور و بری‌هایش باشید؟ آیا هنوز باورتان نشده کدخدا به چیزی جز نابودی ایران و ایرانی راضی نمی‌شود؟!