به گزارش شبکه خبری هزاره سوم خیبرآنلاین نوشت :  انتخابات زمان شعارها و وعده هاست و اینکه تا چه حد بعد از انتخابات این وعده ها عملی می شوند خود دلیلی بر کارآمدی دولتی است که در انتخابات به پیروزی می رسد.

شیخ حسن روحانی نیز برای پیروزی در انتخابات یازدهم وعده های زیادی در زمینه های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و... به مردم داد که شاید یکی از مهمترین آنها وعده اشتغال به تحصیل کرده ها و بیکاران بود.

این وعده ها اما در حالی بیان شد که بر همگان روشن است، بیکاری امروز تنها مشکل اقتصادی نیست بلکه مشکل اجتماعی و خانوادگی و یک معضل فرهنگی است و ده‌ها مشکل دیگر را به دنبال خود همراه دارد.

در واقع این مشکل بیکاری است که باعث شده از هر 5 ازدواج یکی به طلاق منجر شود، قدرت خرید مردم کاهش یابد و سبد خانوارها کوچک شود، فساد و اعتیاد در جامعه ایرانی افزایش یابد و جوانان برای ادامه تحصیل بی انگیزه شود.
 

به همین دلیل است که وعده های شیخ حسن روحانی درخصوص بیکاری زیر ذره بین افکار عمومی است.

رییس دولت یازدهم اما از همان ابتدای کار تبلیغات انتخاباتی وعده های اشتغالی خود را آغاز کرد. او در تاریخ 9 خرداد 92 بود که با قاطعیت اعلام کرد: "برنامه اقتصادی من حل معضل اشتغال به خصوص برای تحصیل‌کرده‌هاست."

این وعده اما در برهه های دیگر زمانی هم تکرار شد. به عنوان مثال شیخ حسن روحانی بعد از رسیدن به پاستور درخصوص بیکاری گفت: "دولت تدبیر و امید نخواهد گذاشت این همه جوان بیکار در این کشور حضور داشته و چندین میلیون معتاد به خاطر نداشتن نشاط و شادی به شادی های کاذب روی آورند." (اینجا)

یا درجایی دیگر تاکید کرد:"دانشجویان باید با صنعت و کشاورزی آشنا شوند تا بلافاصله بتواند بعد از فارغ‌التحصیلی شغل پیدا کنند."

با وجود این شعارها اما هنوز هم بحران بیکاری نسل جوان کشور را تحدید می کند تا جایی که علی ربیعی، وزیر کار دولت یازدهم، نیز با اعلام بیکاری حدود 1 میلیون و 300 هزار تحصیلکرده دانشگاهی به خبرگزاری مهر، اعتراف کرده است: کشور با بحران بیکاری فارغ‌التحصیلان مواجه است.

به عبارت ساده‌تر در حالی که به نظر می‌رسد کارجویان تحصیلکرده باید شرایط مناسب‌تری را برای ورود به بازار کار کشور داشته باشند اما آمارها می‌گویند چنین نیست و هجوم دهه‌های اخیر جوانان به دانشگاه‌ها و دریافت مدارک گوناگون تحصیلی نتوانسته است کمک چندانی به آنها در ورود به عرصه بازار کار کشور داشته باشد که البته این مسئله مربوط به همه تحصیلکرده‌ها نیست و افراد بسیار زیادی نیز اگر وارد دانشگاه نمی‌شدند، امروز نمی‌توانستند در جایگاه‌های مناسب شغلی قرار بگیرند.
 
این در حالی است که دولت یازدهمی ها از ابتدای آمدن به پاستور تنها درخصوص بیکاری هشدار می دهند و خبری از ارائه راه حل و تحقق وعده های انتخاباتی نیست.

اواسط مهرماه سال گذشته بود که مشاور اقتصادی رئیس‌جمهور هشدار داد 4 سال آینده روزهای سختی برای کارجویان خواهد بود و بیکاری به‌عنوان یک معما و مشکل بزرگ کشور را آزار خواهد داد.
 
هشدارها درباره بیکاری اما ادامه دار شد تا آنکه حتی مرکز آمار نیز نسبت به بحران بیکاری اعلام خطر کرد.
 
اوایل آبان ماه 92 نیز رئیس کل مرکز آمار ایران با تشریح جزئیات گزارش این مرکز در مورد نرخ بیکاری در آخرین جلسه شورایعالی اشتغال به ریاست معاون اول رئیس جمهوری، اعلام کرد: اگر نرخ بیکاری جوانان که هم اکنون 26 درصد است، 2 برابر نرخ بیکاری کل (12.2 درصد) باشد، به معنای این است که از نظر نرخ بیکاری در منطقه بحران زا قرار گرفته‌ایم.

حالا در سال جدید هم مرکز آمار ایران با اعلام نتایج آمارگیری از نیروی کار در پاییز سال 92، گزارش جدیدی را ارائه کرده است. بر این اساس، شاخص نرخ بیکاری نشان می دهد چند درصد از جمعیت فعال، بیکار هستند. در مقابل نرخ اشتغال نشان می دهد چند درصد از جمعیت فعال، شاغل هستند. بنابراین، بررسی نرخ بیکاری به طور ضمنی بررسی نرخ اشتغال نیز است.

طبق نتایج به دست آمده در فصل پاییز 92، نرخ بیکاری جمعیت 10 ساله و بیشتر در کل کشور 10.3 درصد بوده است. این شاخص در بین مردان 8.5 درصد و در بین زنان 20.3 درصد محاسبه شده است. همچنین نتایج آن بیانگر آن است که نرخ بیکاری در نقاط شهری بیشتر از نقاط روستایی است به طوری که نرخ بیکاری در نقاط شهری 11.7 درصد و در نقاط روستایی 6.9 درصد است. چنانچه جمعیت فعال 15 ساله و بیشتر در نظر گرفته شود نرخ بیکاری همان جمعیت 10.3 درصد به دست می آید.

مقایسه نرخ بیکاری در گروه های سنی نشان می دهد بیشترین نرخ بیکاری در گروه سنی 24-20 ساله با 25.8 درصد بوده است. بررسی این شاخص در بین مردان و زنان نشان می دهد، همین گروه سنی در بین مردان با 21.8 درصد و در بین زنان با 46.8 درصد بالاترین نرخ بیکاری را به خود اختصاص داده است.

بدین ترتیب، با توجه به آمار فوق هر چند نرخ بیکاری اندکی کاهش یافته اما هنوز هم بحرانی است و کارشناسان بازار کار اعتقاد دارند همه این کاهش تنها به دلیل ورود کارجویان به بازار کار نیست و دلایل دیگری از جمله انصراف از جست‌وجوی شغل به دلیل طولانی‌شدن انتظار برای ورود به بازار کار یا بازگشت اجباری به دانشگاه برای فرار موقت از بیکاری نیز می‌شود.

با این تفاسیر هنوز هم بیکاری چالش اصلی اقتصادی دولت یازدهم است؛ چالشی که از آن می توان به عنوان یکی از عده های محقق نشده شیخ حسن یاد کرد.