به گزارش شبکه خبری هزاره سوم انتخابات ریاست جمهوری سال 1392 با تمام فراز و نشیب هایش، تقریبا یک سال از عمر خود را گذرانده است، این انتخابات که در نوع خود یکی از پیش بینی نشده ترین انتخابات های کشور بوده دارای یک روی آشکار و یک روی نهان بود که هر دو روی این سکه توانست نتیجه دور از انتظار منتخب شدن حسن روحانی را رقم بزند. از افراد تاثیر گذار در هر دو طرف که در پشت پرده فعالیت خود را به مثابه صحنه آشکار انتخابات رقم می زنند، نام هایی قابل ذکر است. علی لاریجانی، هاشمی رفسنجانی(بعد از رد صلاحیت) ، ناطق نوری و . . . اما در این بین نقش پویا و فعالانه حجت الاسلام ناطق نوری در دو جبهه مهم قابل بررسی و ارزیابی است. جبهه اول که به موازات جبهه دوم پیش می رفت و هر دو مکمل یک رویداد بودند این بود که، سعی در این شده بود که اصولگرایان بر روی کاندید واحد توافق نکنند و تا روزهای آخر درگیر سیکل پیچیده و غیر قابل خروج انتخاب کاندیدای نهایی باشند، و جبهه دوم متقاعد نمودن عارف برای کناره گیری به نفع شیخ حسن روحانی چند روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری بود.

 ناطق نوری به خوبی از مدیریت اوضاع آشفته انتخابات ریاست جمهوری بر آمد، وکاندیداهای اصولگرایی که ماه ها وقت خود را صرف مکانیزم وحدت در بین گزینه های اصلی خود کرده بودند، ناکام گذاشت.

فردای انتخابات ریاست جمهوری

از فردای انتخابات ریاست جمهوری که گروه های مختلف خود را به نوعی ناکام یا نتیجه را بر طبق میل گروه متبوع سیاسی خود در انتخابات نمی دیدند، سعی در برنامه ریزی برای به‌دست گرفتن بخش اعظم صندلی های مجلس افتادند. کرسی‌های مجلسی که در برخی مواقع پارامتر خوبی برای سنجش قدرت یک طیف سیاسی است.

روندی که اصلاح طلبان در فردای انتخابات ریاست جمهوری در پیش گرفتند، تحت عنوان "فتح سنگر به سنگر" بود. تئوریسین ها و لیدرهای مالی جریان اصلاحات بعد از آنکه تنها گزینه مطرح خود در انتخابات یعنی محمد رضا عارف را خارج از بازی سیاست دیدند به این فکر افتادند تا تمام برنامه های خود را برای تصاحب صندلی های سبز رنگ مجلس دهم به کار گرفته و خیلی هم زود کار را آغاز کردند.

در این بین اصلاح طلبان با پیشروی محمد رضا عارف بلافاصله بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته فعالیت خود را برای انتخابات مجلس آغاز کردند. این در حالی است که در میانه راه برخی از نظریه پردازان اصلاحات با چرخش به سوی حجت الاسلام ناطق نوری، به این فکر افتادند که راه پیروزی در انتخابات مجلس استفاده بهینه از این شیخ راست گرای سنتی است. از همین رو است که بخش زیادی از اصلاح طلبان اعتقاد دارند که باید از پتانسیل تست شده ناطق نوری در انتخابات ریاست جمهوری، دوباره برای انتخابات مجلس استفاده نمود، ولی برخی دیگر بر استفاده از یک فرد کاملا اصلاح طلب یعنی محمدرضا عارف تاکید دارند، و در شرایط فعلی نمی توان گفت که معاون اول دولت اصلاحات با چه ساز و کاری قصد شرکت در انتخابات ریاست جمهوری را خواهد داشت.

زنگ خطر برای اصولگرایان

اصولگرایان که انشقاق در بین نیروهای خود را در انتخابات مجلس سال 92 یعنی مجلس نهم توسط جبهه پایداری، امتحان کرده و لطمه این چند دستگی را در انتخابات ریاست جمهوری با تمام وجود لمس کرده بودند، این بار با جدیت بیشتری برای انتخابات مجلس دهم سعی در برنامه ریزی دارند. از یک سو گرایش بخشی از جامعه(کمی بیشتر از 50 درصد) در انتخابات ریاست جمهوری به کاندیدایی غیر از گفتمان اصولگرایی، زنگ خطری برای جریان اصولگرایی بوده که باید هر چه بیشتر به بازسازی افراد کم بازده خود و به تبع آن پیش رفتن هر چه بیشتر به سمت مکانیزم وحدت باشد.

البته اخباری از گوشه و کنار از تک صدایی دوباره جبهه پایداری به گوش می رسد، اما نکته اصلی است که طیف تحول خواهان و طیف تند پایداری به احتمال قوی، به وحدت نخواهند رسید، که اگر این گونه باشد شاید تنها گزینه ریاست مجلس برای اصولگرایان، دوباره علی لاریجانی باشد.

ناطق نوری گزینه ریاست مجلس؟

قطعا ورود ناطق نوری برای انتخابات مجلس، تنها برای گرفتن یکی از کرسی های مجلس یا یک صندلی نخواهد بود. او برای بیش از اینها می آید یعنی ریاست مجلس. در بین گزینه های مطرح برای ریاست مجلس دهم، شاید با بنیه ترین این افراد ناطق نوری، علی لاریجانی و محمد رضا عارف باشد.

اما با توجه به دور خیز ناطق و همچنین احتمال پراکندگی آرای اصلاح طلبان در توافق بر سر او، شرایط انتخابات مجلس آینده کمی پیچیده خواهد بود.