به گزارش شبکه خبری هزاره سوم به نقل از میدان 72؛ مهرماه 91 دکتر احمدی نژاد در سفر به نیویورک سخنانی را زبان می آورد که برخی نمایندگان مجلس را حساس کرده و پنجم مهرماه 1391، 26 نماینده مجلس در تذکری کتبی به رئیس جمهور(سابق) نسبت به اظهارات وی درباره مذاکره با آمریکا اعتراض کرده و آن را ناسازگار با راهبرد عزت، مصلحت و حکمت جمهوری اسلامی خواندند.

بازخوانی نام این نمایندگان برای ثبت در سابقه تاریخ ضروری به نظر می رسد.[1]

فارغ از اینکه نمایندگان اخیرالاشاره، غالبا عضو فراکسیون رهروان ولایت هستند، نام هایی چون « توکلی، جلالی، نکو، جهانگیرزاده، سبحانی نیا، نقوی حسینی و خصوصا علی مطهری » راه را برای کنکاش در نیت این نمایندگان از سوی نگارنده هموارتر می کند.

اما دکتر احمدی نژاد در سفر به نیویورک در مورد مذاکره با آمریکا چه گفته بود؟

دکتر احمدی  نژاد در پاسخ به سوالی در خصوص چگونگی روابط ایران و آمریکا تصریح کرد: « در طول ۳۳ سال گذشته روابط آمریکا با ایران خصمانه بوده و خاطرات خوبی از دخالت‌های آمریکا در امور داخلی ایران در ذهن ملت ایران وجود ندارد، اما معتقدم این فضا نمی‌تواند برای همیشه ادامه پیدا کند و این شرایط باید در جایی پایان یابد.

رئیس جمهور(سابق) با بیان اینکه اگر عدالت و احترام به حقوق یکدیگر مبنای کار قرار گیرد، مسائل حل و فصل خواهد شد، خاطر نشان کرد: معتقدم در مجموع روند امور به سمت حل و فصل شدن مسائل جریان دارد، البته این به معنای آن نیست که یک طرف در این مواجهه کوتاه آمده یا تسلیم شود، بلکه همه در حال رسیدن به این نتیجه هستند که اگر به عدالت تن بدهند به نفع همگان خواهد بود.»[2]

نتیجتا اینکه دکتر احمدی نژاد عدم ارتباط با آمریکا را دائمی ندانست و لیکن شرط برقراری رابطه با آمریکا را « تن دادن همگان به عدالت » ( و نه اعتدال!) معرفی کرد.

اصولا روش دکتر احمدی نژاد دوستی با همه ملت ها و جذب حداکثری همه ملل و مردم مستضعف و مقابله با ظلم همه دولتهای مستکبر بود.در تمامی سخنان دکتر احمدی نژاد می توان این تفکیک عالمانه را به وضوح مشاهده کرد.او هیچگاه چند دولت مستکبر را محور و مرکز ثقل دنیا ندانست،آشکارا در پی عیان نمودن ظلم های آنان بر ملت ها بود و لیکن همواره بر گفتگو و دوستی با مردم دنیا تاکید داشت.

موضوعی که حتی اصلاح طلبان نیز بر آن صحه گذاشته و البته شدیدا با آن مخالفت کردند.

برای مثال دکتر صادق زیباکلام در مصاحبه با روزنامه آرمان چهارشنبه 9 مهر 93  و ذیل تیتر « احمدی نژاد باید استیضاح می شد » می گوید:

« در 8 سال گذشته نگاهی که آقای احمدی‌نژاد به غرب داشت یک نگاه صرفا دپیلماتیک نبود. مثلا احمدی‌نژاد به نیویورک می‌رفت و می‌گفت من آمده‌ام تا با ملت‌ها صحبت کنم. خب این حرف یعنی اینکه ایشان با دولت‌ها خیلی کاری ندارد در حالی که دولت‌ها نمایندگان ملت‌هایشان هستند. آقای اوباما و دیوید کامرون که با کودتا روی کار نیامده‌اند. اینها نمایندگان انتخابی مردم خود هستند. البته معتقدم آقای احمدی‌نژاد این نکات را می‌دانستند و مشاوران ایشان هم براین امر آگاه بوده‌اند؛ آنان روششان این بود. با این وجود من معتقدم که آقای روحانی این نگاه را به جزء و کل کنار گذاشته‌اند و به نوعی به دولت‌های غربی احترام می‌گذارند»[3]

برای نمونه دکتر احمدی نژاد در سفر به نیویورک چهارشنبه 5 مهر 1391 و در گفتگو با شبکه های PBS (پی.بی.اس) و CBS (سی.بی.اس) آمریکا می گوید:

« رنجی که امروز ملت آمریکا متحمل می شوند ناشی از رفتارهای دولت این کشور است که باید این رفتارها سریع تر و بدون ترس از اینکه کسی بگوید آمریکا شکست خورده، اصلاح شوند.»[4]

ناگفته پیداست که تن دادن به عدالت در گفتار دکتر احمدی نژاد به معنای رسیدن همه ملتها به حقوق قانونی خود است و لیکن اعتدال تنها در طرد روش های سابق و عدالتخواهانه آن هم با برچسب « افراط » تجلی می یابد و محوریت و مرکزیت گفتمان اعتدال را باید در « طرد دیگران » و « خود را محور دانستن » جستجو نمود.

اما این پایانی بر این ماجرا نبود و در حالی که سفر مهرماه 93 حجه الاسلام روحانی رئیس دولت یازدهم و دیدار با دیوید کامرون و سپس توهین های نخست وزیر روباه پیر، دلِ همه میهن دوستان و مسلمانان واقعی را به درد آورد و در کنار توهین های وندی شرمن، جان کری، اوباما و دیگر مسئولین غربی (و به تعبیر رئیس دولت قدرت های جهانی!) فصل جدیدی از تجارب را بر اندوخته های پیشین این ملتِ غیور در باب فواید و مضرات مذاکره با مستکبرین افزود، علی مطهری نماینده تهران که پیش از این و در سال 91 طرح موضوع و اظهارات رئیس جمهور 25میلیونی پیشین را « خلاف مصلحت، عزت و حکمت جمهوری اسلامی» خوانده بود این بار در نامه ای به حجه الاسلام حسن روحانی، سیاست خارجی دولت او را باعث ارتقاء جایگاه ایران در مناسبات بین المللی دانست و در ابتدای نامه خود به رئیس دولت و با موضوع « ضرورت تلاش روحانی برای رفع حصر موسوی، کروبی و رهنورد » نوشت:

« بیش از یک سال از دوره صدارت آن مقام گرامی می‌گذرد و گرچه پیشرفتهایی در سیاست خارجی از نظر رفع توهم ایران‌هراسی و ارتقاء جایگاه سیاسی کشور در دنیا و نیز توفیقاتی در حوزه اقتصاد مانند ایجاد ثبات اقتصادی و مهار تورم و خروج از رکود حاصل شده است……»[5]

پی نوشت: آنان که مانع مذاکره بر مبنای عدالت و حقوق ملت توسط دکتر احمدی نژاد شدند امروز برای افتخارات دیپلماسی!!دولت یازدهم کف می زنند و هورا می کشند!

_________________________________________________

[1] در امضای 26 نفره نمایندگان نام آقایان جلالی ، توکلی، جهانگیرزاده، نعمتی، نوری، مطهری، جلیلی، علیپور، بتکلیا، حسینی، اکبریان ، زمانیان، آقامحمدی ، عاشوری، آرامی، زارع، سلطانی، منصوری، حسینی، ندیمی ، موسوی لارستانی ، نکو، سبحانی نیا، نقوی حسینی، علوی، بیاتیان، نمایندگان شاهرود، تهران، ارومیه، اسدآباد، بستان آباد ، مسجدسلیمان، لالی، ماکو، چالدران، عاشوریان، قائم شهر، کرج، شهرکرد، خرم آباد، بندرعباس، آباده، بروجن، لنجان، زابل و زهک، لاهیجان، فلاورجان، رباط کریم، نیشابور ، ورامین، بیجار و سنندج دیده می شد.

http://tnews.ir/news/D3E510284905.html

[2] در مصاحبه با شبکه NHKژاپن سه شنبه 4 مهرماه1391

http://president.ir/fa/42128

[3] http://www.armandaily.ir/?NPN_Id=707

[4] http://president.ir/fa/42144

[5] http://roozannews.ir/detail/News/12244