به گزارش هزاره سوم کارگاه آموزشی هنر فیلمبرداری با حضور «ویتوریو استورارو» یکشنبه 13 بهمن با حضور «لوکا جانسانتی» سفیر ایتالیا در تهران و «علیرضا رضاداد» دبیر سی دومین جشنواره فیلم فجر در تالار استاد شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

«ویتوریو استورارو» در ابتدای این نشست با اشاره به دوران تحصیل و فعالیت خود گفت: «من از 18 سالگی وارد مدرسه عالی سینما شدم و همزمان در یک استودیو عکاسی هم کارآموزی می‌کردم. در سن 28 سالگی توانستم اولین فیلم سیاه و سفید زندگی خود را بسازم. من فکر می‌کنم اولین نفری که من باید از او تشکر کنم پدرم است که مسئول یک آپاراتخانه در یک شرکت بزرگ سینمایی بود که احتمالا همان لحظه‌ای که فیلم‌ها را نمایش می‌داده آرزو می‌کرده که خودش هم جزو آن فیلم‌ها باشد و بعد رویای خودش را روی شانه‌های من گذاشت. من سعی کردم که رویای پدرم را متعلق به خودم کنم بعد از آن پدرم مرا در یک مدرسه عکاسی ثبت نام کرد و اولین تعالیم هنری من در یک مدرسه عکاسی بود. آن زمان من یاد می گرفتم که چطور یک مفهوم را باید بتوان در یک عکس خلاصه کرد. در سنین 8 تا 16 سالگی من با پدرم به محل کارش در آپاراتخانه می‌رفتم و از آنجا بود که کم کم توانستم رویای سینما را کشف کنم. من آنجا فهمیدم که آرزوی من بیان یک روایت در یک فریم و به طور کلی عکاسی نیست. بلکه آرزویم بیان یک روایت در چند فریم یعنی سینماست».

«ویتوریو استورارو» در بخش دیگر صحبت‌های خود با اشاره به ضرورت انتقال تجربیات خود در زمینه فیلمبرداری به نسل‌های بعد از خود گفت: «فیلمبرداران نسل قبل از من همه دانسته‌هایشان را نزد خودشان نگه داشتند و چیزى به ما انتقال ندادند و از آنجایى که من این تجربه را پشت سر گذاشته‌ام، سعى کردم برعکس آنها عمل کنم. تجربیاتم و آنچه آموخته‌ام را به دانشجویان جوان و سایر همکارانم آموزش بدهم و دوست دارم که آنها هم مطالعات مرا ادامه بدهند. من چهل سال زحمت کشیده‌ام تا به اینجا رسیده‌ام، ده سال در دانشگاه تدریس کرده‌ام و آنچه را که طى سال‌ها آموخته‌ام، علاقه دارم با تمام وجود در اختیار نسل‌های بعدی بگذارم».

«ویتوریو استورارو» در ادامه صحبت‌های خود به چگونگی پیوستن به پروژه «محمد (ص)» اشاره کرد و گفت: «سال 2010 که با رشید بن هادی (کارگردان) در پروژه‌ای در الجزایر همکاری می‌کردم، برای اینکه اسلام را بهتر بشناسم خواندن کتابی درباره زندگی پیامبر «محمد (ص)» را شروع کردم. به محض اینکه خواندن آن کتاب تمام شد، مثل یک رویای جادویی ایمیلی را دریافت کردم با این مضمون که آیا علاقه‌مند هستم در ساخت بخش اول یک سه گانه درباره زندگی «محمد (ص)» حضور داشته باشم؟ که من نیز پس از ملاقات و گفت و گو با «مجید مجیدی» و «مهدی حیدریان» همکاری در این پروژه را پذیرفتم، پس از آن من سفری را در دنیای اسلام و فلسفه شروع کردم و «مجید مجیدی» مرا به دنیای دیگری وارد کرد. من فکر می‌کنم ما فقط با دانش و تجربه است که به تعادل می‌رسیم. تجربه‌ای که من در این سفر یعنی فیلم «محمد (ص)» داشتم همان تجربه‌ای است که پیش از این در فیلم «برتولوچی» درباره بودا و همچنین در فیلم دیگری درباره مسیح به دست آورده بودم ولی در فیلم «محمد (ص)» توانستم به بینش دیگری برسم».

«استورارو» در بخش دیگری از صحبت‌های خود با تاکید بر مخاطب بین‌المللی فیلم «محمد (ص)» گفت: «فیلم «محمد (ص)» باید تماشاگران بین‌المللی داشته باشد، چراکه لازم است همه با داستان زندگی پیامبر اسلام «محمد (ص)» و معنی قرآن به درستی آشنا شوند، این فیلم قرار است مردم جهان را با مذاهب مختلف، با یکدیگر متحد سازد، در واقع این فیلم هدفی جز متحد کردن مردم با عقاید و باورهای مختلف ندارد، فیلم «محمد (ص)» داستانی از منزلت بشریت است».

«ویتوریو استورارو» تصویر بردار ایتالیایی و عضو جامعه تصویر برداران آمریکایی  (ASC) و جامعه تصویر برداران ایتالیایی (AIC)است. فیلم های اولیه «استورارو» در زادگاهش ایتالیا ساخته شدند، جایی که همکاری‌های اولیه‌اش را با کارگردان ایتالیایی، «برناردو برتولوچی»، شروع کرد که به همکاری با او در تمام دوره کاریش ادامه داده است. اولین پروژه اصلی «استورارو» و «برتولوچی»، فیلم «دنباله روی» سال 1970، بر اساس رمانی ایتالیایی به همین نام بود. اولین فیلم آمریکایی استورارو «و اینک آخرالزمان» به کارگردانی «فرانسیس فورد کاپولا» بود. «استورارو» یک جایزه آکادمی را به خاطر کارش در این فیلم نصیب خود کرد که با دو اسکار دیگر به خاطر کارش در «سرخ ها» و «آخرین امپراتور» و یک نامزدی برای «دیک تریسی» ادامه پیدا کرد. «استورارو» در مقام تصویربردار در فیلم‌هایی از قبیل «آخرین تانگو در پاریس»، «ایشتار»، «بولورث» و «جن گیر: اپیزود اول» انجام وظیفه کرد. «استورارو» علاوه بر «برتولوچی» و «کاپولا»، با کارگردان‌هایی از قبیل «ریچارد دونر»، «وارن بیتی» و «کارلوس سورا» هم کار کرده است. «استورارو» در تمام مدت دوران کاری‌اش نامزد و برنده جوایز بسیاری به خاطر کارش به عنوان تصویربردار از جمله جایزه یک عمر موفقیت از جامعه آمریکایی تصویر برداران شده است.