به گزارش شبکه خبری هزاره سوم به نقل از میدان 72؛ کمال رستمعلی: بیان این حرف عجیب که دولت یازدهم مظلوم ترین دولت بعد از انقلاب است، در ظاهر آسان است، اما اشاره ای کوتاه به آن چه گذشت، حقیقت را آن چنان که هست آشکار خواهد کرد؛ آن چه سخن گوی دولت محترم در یک برنامه تلویزیونی در خصوص چرایی نگفتن تبریک به منتخب مردم در سال ۸۴ گفت، در واقع ترجمان همه ی آن چیزی بود که طی ۸ سال دولت دکتر احمدی نژاد از سوی مخالفانش طراحی و عملیاتی شد.نوبخت به صراحت تبریک گفتن را امری دلی دانست و تاکید کرد دل ما هیچ گاه با منتخب مردم در سال ۸۴ صاف نشد.

بی تردید دشمنی ها با احمدی نژاد، فرایندی نبود که طی سال های دولتش و به مرور شکل بگیرد، بلکه امری بود که از نخستین روز های آغاز به کار دولت نهم شروع شد؛ رقیبش حاضر نشد به رای مردم احترام بگذارد و آن چنان که نمایندگانش در مناظره ها بیان کردند، احمدی نژاد را از شکل و قامت گرفته تا جهان بینی اش، فاقد صلاحیت می دانست و رییس دولت هشتم نیز هیچ گاه به منتخب مردم تبریک نگفت.

آقای هاشمی در خطبه های نماز جمعه که تریبون رسمی نظام است، حتا در حد یک جمله، به هیچ یک از خدمات دولت احمدی نژاد کوچک ترین اشاره ای نکرد تا از انصاف تعریف تازه ای ارائه کند. او خیلی زود فرمان آتش را صادر کرد و به روشنی اعلام کرد زمان مدارا با دولت تمام شده است؛ مدارایی که البته هیچ گاه شروع نشد که پایان پذیرد.

احمدی نژاد در برابر خود مجموعه ای از اشخاص و احزاب را می دید که از همان ابتدا او را فاقد هر گونه صلاحیتی می دانستند، و برای دشمنی با او از هیچ حرف و عملی فروگذار نبودند؛ از طراحی و ارسال میلیون ها پیامک تمسخر و توهین و دروغ تا ارایه ی چهره ای کاریکاتوری و غیر واقعی از رییس دولت در رسانه ها، تا دادن پیام به پادشاه یکی از کشورها که آسوده خاطر باشید که کار منتخب مردم ایران ظرف چند ماه تمام است و…

از دیگر سو با پیروزی آقای روحانی، رییس دولت دهم به وی پیام تبریک می دهد و وزرای خود را جهت تبریک و ارایه ی گزارش به نزد منتخب مردم می فرستد و به همه ی این ها اکتفا نکرده خود برای تبریک و در واقع احترام به رای و نظر مردم، حضورا به نزد منتخب مردم می رود. رقبا بر خلاف سال ۸۴ و ۸۸ این بار به پیروز انتخابات تبریک می گویند. احمدی نژاد بر خلاف شیوه ی مخالفانش، در سکوت است، فرمان آتشی صادر نمی کند، این جا و آن جا بر علیه دولت حرف نمی زند.

هم زمان اما کمترین نقدی با پاسخ رییس جمهور مواجه می شود و منتقدان با انواع و اقسام صفت ها نواخته می شوند! مولوی ماجرای مردی را حکایت می کند که در اواخر ماه مبارک، سراسیمه نزد خلیفه شتافت که من هلال ماه نو را رویت کردم! خلیفه متعجب می گوید آخر تو چطور ماه را دیده ای در حالی که نه من و نه هیچ کسی دیگر رویت نکرده ایم؟! مرد با تاکید به آسمان اشاره کرد که این هم هلال! به این آشکاری! خلیفه می گوید مویی از ابرویت آمده جلوی چشمت، انگشتت را تر کن و به ابرو بکش. مرد ابرویش را که صاف کرد، هلال ماه هم محو شد.

گفت آری موی ابرو شد کمان سوی تو افگند تیری از گمان
چون یکی مو کج شد او را راه زد
تا به دعوی لاف دید ماه زد
موی کج چون پرده ی گردون بود
چون همه اجزات کج شد چون بود

لطفا موی ابرویت را کنار بزن حاج آقا!