به گزارش شبکه خبری هزاره سوم به نقل از صراط نیوز؛ چهار سال پیش بود که جایزه مدیریت سلامت اداری و دبیرخانه دائمی آن آغاز به فعالیت کرد.

مدت زیادی از فعالیت جایزه مدیریت سلامت اداری نمی گذرد که اخبار اولین جشنواره جایزه عالی سیستم صداقت به گوش می رسد! این جشنواره نیز مانند قبلی دبیرخانه دائمی دارد و همه ساله به بررسی شاخص های صداقت اداری و سازمانی پرداخته و برندگانی را به جامعه معرفی خواهد نمود.

جالب تر از همه اینجاست که اگر در مورد نخست موضوع سلامت اداری بررسی می شد که یک پدیده علمی است و در علوم مدیریتی شاخص هایی برای بررسی دارد، این بار قرار است موضوع صداقت اداری بررسی شود که در واقع تطبیق یک ارزش دینی با علوم مدیریتی است و قطعا هنوز شاخص های علمی آن طراحی نگردیده است.

گرچه دبیر جشنواره جایزه عالی سیستم صداقت، حجت الاسلام و المسلمین حسین زکریایی در نشست خبری با بیان اینکه در این مراسم از تندیس،مدال، گواهینامه‌ها و کتاب صداقت رونمایی می‌شود، اظهار کرد: معیارهای تشخیص صادق‌ترین افراد و شرکت‌ها توسط اداره تکنیکال و بازرسی این جشنواره معین شده که مدیریت و رهبری، ‌ راستگویی و صداقت، وفاداری به عهد، ‌انصاف و عدالت و قانونمندی و نظم را در بر می گیرد. اما همین اظهارات نشان دهنده در آغاز راه تبیین قرار داشتن مساله صداقت اداری است. پس این مفهوم هنوز تا رسیدن به جایگاه تبیین در قالب شاخص های عینی راه درازی را برای پیمودن دارد.

جشنواره های رنگارنگ برای مدال جلب اعتماد مردم!

سوالی که در ابتدا با شنیدن نام این جشنواره ها به ذهن می رسد این است که مگر ممکن است بتوان شاخصی چون سلامت اداری یا صداقت را در همه سازمانهای موجود بررسی نموده و بهترین را پس از رده بندی معرفی نمود؟ چنین اقدامی به چه تعداد کارمند و چه حجمی از آمار و اطلاعات و چند میلیون نفر ساعت کار نیاز دارد؟

مسلما پاسخ منفی است و به دلیل محدودیت توان دبیر خانه های دائمی و داوران این جشنواره ها، فرآیند بررسی به سازمانهایی محدود می شود که به صورت داوطلب برای آزموده شدن میزان سلامت اداری یا صداقت اداریشان به دبیرخانه مراجعه و ثبت نام کرده باشند.

این بار سوال دیگری پیش می آید: پس چنین جایزه ای که از میان یک جامعه کوچک سازمانهای داوطلب، به یک ارگان یا سازمان اهدا می شود؛ نشاندهنده چیست و اصولا چه ارزشی دارد؟!

آیا چنین جوایزی جز برای تکمیل کلکسیون لوح ها و تندیس های مدیران، رقابت بین سازمانها و البته فخر فروشی به مردم کاربردی دیگری خواهند داشت.

در دوهه گذشته شاهد بودیم تب برگزاری همایشها و سمینارهای بی ارزش و شعاری که دامن غالب سازمانهای دولتی را گرفت، علیرغم انتقادات فراوان مردم و رسانه ها؛ تاجایی ادامه یافت که رسما تذکر و اعتراض رهبری را سبب شد.آیا اکنون نیز باید اپیدمی گسترش جشنواره های صداقت و سلامت اداری تا بدانجا پیش رود؟

"یکی از چیزهایی که واقعاً اولویّت ندارد، برگزاری بعضی از سمینارهاست. امسال به نظرم ایران رکورد سمینار را شکست! هر روز در رادیو و تلویزیون خبر برگزاری سمیناری درباره فلان مسأله‌ای که چندان اهمیت ندارد، منعکس میشود. به طور جدّی جلوِ اینها را بگیرید؛ مگر این‌که سمینار لازمی باشد که برای برگزاری آن، واقعاً یک نیاز حقیقی وجود داشته باشد."

بیانات  رهبر معظم انقلاب در دیدار رئیس جمهوری و اعضای هیأت دولت‌ ۱۳۸۰/۰۶/۰۵

به هر حال شاید جای تذکری کوچک به مدیران محترم سازمانهای دولتی و خصوصی یا بخش عمومی همچون شهرداریها باشد؛ که برای جلب اعتماد مردم نیازی به دریافت مدال افتخار از جشنواره های صوری نیست و جز رضایت عموم و اقبال افکار عمومی هیچ فرد یا سازمان یا جشنواره ای نمی تواند مدال اعتماد مردم را بر سینه های شما بیاویزد.