به گزارش شبکه خبری هزاره سوم به نقل از فارس،با وجود موج گسترده رسانه ای که این روزها درباره «گم شدن دکل دریایی 70 میلیون دلاری»، در کشورمان ایجاد شده است، بررسی نشان می دهد وضعیت صنعت حفاری نفت ایران در حال حاضر به گونه ای است که می توان گفت هرسال هزینه ای معادل 10 دکل دریایی در آبهای ایران گم می شود!!!

با بررسی آمارهای موجود در صنعت حفاری ایران باید گفت هر سال پولی معادل حدود 10 دکل نفتی در آبهای کشورمان گم می شود و این پول هم با نقش آفرینی شرکت ملی نفت و وزارت نفت، یک راست از کیسه ملت ایران به جیب صاحبان شرکت های خارجی می رود.

برای آنکه این موضوع شفاف شود باید خاطرنشان کرد در حال حاضر حدود 20 دکل حفاری خارجی در آبهای ایران در خلیج فارس مشغول حفاری هستند که در این میان شرکت هندی " فراساحل آبان" با بیشترین تعداد دکل های حفاری اجاره ای به همراه قریب به یک هزار نفر نیروی فنی و خدماتی غیر ایرانی در مناطقی وسیع از میادین نفت و گاز ایران حضوری گسترده دارد.

 این شرکت با 3 قرارداد برای شرکت نفت فلات قاره ایران و با 4 قرارداد اجاره دکل برای شرکت نفت و گاز پارس کار می کند. دستکم 12 سال از حضور این شرکت در برخی از میادین ایرانی می گذرد و شرکت های ملی حفاری و پتروپارس نیز به عنوان پیمانکاران واسطه در برخی قراردادهای این شرکت هندی حضور دارند.

شرکت بعدی که حضورش در میادین نفتی ایران چشمگیر است شرکت" فراساحل چین" است؛ 4 دکل این شرکت و صدها نیروی فنی آن در آبهای فراساحلی ایران در خلیج فارس به کار مشغول است از این میان 3 دکل برای شرکت نفت و گاز پارس و یک دکل نیز برای شرکت نفت فلات قاره ایران کار می کند و شرکت های ملی حفاری و دانا انرژی نیز در قالب پیمانکاران واسطه در برخی قراردادهای اجاره این دکل ها حضور دارند.

در ادامه نیز کنسرسیوم بین المللی فورسایت گروپ با 3 دکل دریایی به انجام عملیات حفاری برای شرکت نفت فلات قاره ایران می پردازد، شرکت ملی نفت چین با 2 دکل تحت اجاره شرکت نفت و گاز پارس در برخی فازهای این میدان مهم حضور دارد و شرکت حفاری ژاپن نیز با واسطه شرکت ملی حفاری، با یک دکل حفاری برای شرکت نفت و گاز پارس کار می کند.

شرکت چینی «شنگلی» هم با یک دکل حفاری در خدمت شرکت نفت فلات قاره ایران است با این وصف در مجموع 18 دکل حفاری خارجی در خدمت 2 شرکت بزرگ کارفرمایی میادین نفتی و گازی ایران است و بر همین اساس با یک محاسبه ساده می توان دریافت بیش از سه هزار نیروی فنی و خدماتی غیرایرانی در عرصه عملیات حفاری و خدمات آن در میادین نفت و گاز دریایی ایران به کار مشغولند.

اگر متوسط مبلغ اجاره روزانه هر یک از این دکل های دریایی را 130 هزار دلار در نظر بگیریم و در عین حال به طور متوسط 65 روز را برای زمان انتظار و تعمیرات دکل در نظر بگیریم به این معناست که هر دکل دریایی خارجی برای کار در 300 روز از سال 39 میلیون دلار دریافت می کند و در ادامه محاسبه هم متوجه می شویم که کارکرد 18 دکل  نفتی خارجی در آبهای ایران ( که بعضی از آنها بالای عمر بازنشستگی هم قرار دارند) به معنای واریز سالانه 702 میلیون دلار به جیب شرکت های خارجی است!

اگر آنگونه که رسانه های کشور نوشته اند و وزیر نفت هم تایید کرده است دکل " گم شده" دین 70 میلیون دلار ارزش داشته است پس با پول پرداختی به ازای کارکرد دکل های خارجی می توان هرسال 10 دکل تازه نفس به نام کشورمان خرید و از وابستگی به چینی ها و هندی ها رها شد.

دکل صهیونیست ها در آبهای ایران

یکی از اعضای کمیسیون صنایع مجلس اخیرا اعلام کرده است:در بحث دکل‌ها، موضوعات تنها به دکل مفقود شده منتهی نمی‌شود؛ چرا که این موضوع ابعاد دیگری هم دارد، مثلاً در موضوع فعالیت چند هزار نیرو بر روی دکل‌های داخلی که فعالیت آن متوقف و به یکباره نیروها بیکار می‌شوند مشاهده می‌کنیم که شرکت ملی نفت ایران اقدام به اجاره دکل فرسوده هندی منتسب به یک شرکت ورشکسته یهودی وابسته به صهیونیست‌ها به نام «آبان» می‌کند که امر خود می‌تواند چند هزار نیرو کار را بیکاره کرده و باعث ورود دکل‌های خارجی با نیروهای خارجی به کشور شود.

علی علیلو می گوید این موضوع جای سوال دارد که چرا باید با اجاره دکل 158 هزاری دلاری، دکل خود و نیروهای خودمان را کنار بگذاریم و از دکل سی و چند ساله هندی‌ها که به مرتبط با صهیونیست‌ها استفاده کنیم؛ آیا این مسئله رانت نیست؟ فساد نیست؟ مافیا نیست؟ واقعاً چه اسمی باید روی آن بگذاریم؟

ماجرای ورود دکل های آبان به ایران از زبان مدیر عامل شرکت حفاری شمال

اواخر سال گذشته مدیرعامل شرکت حفاری شمال پس از آنکه دکل ملکی سحر (متعلق به ایران) با دستور مدیران ارشد صنعت نفت بیکار شد و دکل اجاره ای آبان به جای‌ آن در یکی از فازهای گازی پارس جنوبی مشغول به فعالیت شد پشت پرده ورود دکل های اجاره ای به ایران را بازگو کرد که بخشی از آن اظهارات را در ادامه منتشر می کنیم.

هدایت الله خادمی با اشاره به واردات دکل‌های هندی (آبان) به خلیج فارس می گوید: قصه واردات این دکل‌ها که مربوط به یک شرکت انگلیسی آمریکایی‌ است، به زمان وزارت آقای نوذری باز می‌گردد که در آن موقع مخالفت‌های جدی با واردات این دکل‌ها به کشور صورت گرفت.

وی ادامه می دهد: از همان موقع براساس کارگروه و کمیته ویژه‌ای که توسط آقای نوذری در وزارت نفت تشکیل شده بود، با این موضوع یعنی ورود دکل‌های آبان با هزینه اجاره‌بها روزانه 220 هزار دلار مخالفت کرد، اما درنهایت این دکل‌ها با هزینه اجاره 158 هزار دلار به کشور وارد شد که این تخفیف را نیز من از این شرکت انگلیسی ـ آمریکایی گرفتم.

خادمی تصریح می کند: این موضوع موجب دشمنی‌های زیادی در صنعت نفت با من شد که چرا حق دلالی شرکت‌ها را پرداخت نکرده‌ایم و نگذاشتیم آنها با هزینه‌های بالا دکل به داخل کشور وارد کنند.

وی با اشاره به نام چند شرکت و مسئولان قبلی و فعلی صنعت نفت خاطرنشان می کند: هم‌اکنون برخی به دنبال خارج کردن دکل حفاری سحر از آب‌های خلیج فارس هستند تا به جای آن، یکی از دکل‌های آبان را که با هزینه‌های بالا اجاره شده است، جایگزینش کنند.

این گزارش حاکی است اگرچه پس از صحبت های خادمی همه انتظار داشتند تا دکل حفاری ملکی (متعلق به ایران) به کار خود بازگردد اما هرگز این اتفاق رخ نداد و درنهایت بی توجهی مسئولان صنعت نفت موجب به بیکاری تعداد زیادی از متخصصان داخلی شد.