حامد مظاهریان در مراسم اختتامیه هفدهمین همایش سیاست های توسعه مسکن در ایران در مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی اظهار داشت: سوال اصلی همواره برای من این است که حد مداخله دولت ها تا کجاست؟ همه سیاست گذاران و دست اندرکاران بر این نظرند که باید برای مداخله دولت ها یک حد قرار دهیم. در تئوری ها گفته می شود حد مداخله دولت وقتی است که بازار شکست بخورد و با شکست بازار، دولت باید برای برگرداندن تعادل به جامعه دخالت داشته باشد.
معاون مسکن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی  ادامه داد: در آمارها گفته می شود که اگر یک خانوار ایرانی، ۱۱ سال همه درآمد خود را جمع کند می تواند خانه دار شود یا اینکه اعلام شده در ایران ۳۳ درصد ماهانه خانوار به بخش مسکن اختصاص می یابد. همچنین سه دهک جامعه زیر خط فقر مسکن هستند یا در آمار دیگری اعلام شده ۱۳۵ هزار هکتار بافت های هدف بهسازی و نوسازی در کشور داریم. یعنی دو برابر مساحت تهران. همه این اعداد و ارقام نشان می دهد که یک بی تعادلی رخ داده و دولت باید برای برگرداندن تعادل دخالت کند.
وی افزود: سوال بعدی این است که میزان دخالت دولت چقدر است؟ به نظر من باید این میزان حداقلی باشد و دولت در حد صدور چند بخشنامه و تنظیم امور بانکی این کارها را انجام دهد. به معنای دیگر حد دخالت دولت در بخش مسکن تا جایی است که بتواند مسکن خانواده های کم درآمد را ساماندهی کند و در سایر مسائل در حد نظارت، هدایت و حمایت باقی بماند.
مظاهریان با تأکید بر اینکه سایر اقدامات دخالتی در حد دولت محلی باید باقی بماند اظهار داشت: آیا در ایران دولت محلی داریم؟ حداکثر می توان گفت که یک نهاد محلی داریم به نام شهرداری. بنابراین شهرداری ها و نهادهای محلی باید در مسائل مختلف دخالت کنند و نمی توان از یک گوشه پایتخت، دولت ملی برای کل کشور برنامه ریزی کند.
وی تصریح کرد: باید به سمتی برویم که نهاد محلی را در برنامه ریزی مسکن دخالت داده و دولت ملی، دخالت گسترده ای در بخش مسکن نداشته باشد. تنها راه اجرای آن نیز به رسمیت شناختن و ارتقاء دادن جایگاه های محلی از سوی دولت است.