به گزارش هزاره سوم  به نقل از کیهان، تجربه ثابت کرده است که این بازیگر با دیدن میکروفون، الفاظی را به زبان می‌آورد که نه در شان سینمای ایران اسلامی است، نه در شان جشنواره فیلم فجر و نه در اندازه بازیگری که جایزه هم گرفته است. کلماتی که حالتی روان پریشانه داشت و متاسفانه قابل بازگو کردن نیست.

حداقل این است که بازیگر بگوید من برای خنداندن تماشاگر همه تلاش خودم را می‌کنم و نه اینکه بگوید....

متاسفانه در مراسم اختتامیه هم جناب فیلمساز و بازیگر جنبه دیگری از روان‌پریشی خود را به نمایش گذاشت.

این در شرایطی بود که وی جایزه‌اش را دریافت کرده بود و باید می‌رفت و می‌نشست سرجایش اما از آنجا که صحنه جذاب است و از این مکان می‌توان حرف‌هایی زد که برای رسانه‌های بیگانه خوش آیند باشد، این آقا هم ول کن نبود و افتاده بود به چرت‌وپرت گویی در باب تولید سیمرغ در خانه‌اش.

این جملات آنچنان زشت و دور از عرف بود که کسی حتی نخندید. اما بازهم ادامه داد.
همین جناب بازیگر در یکی از سریال‌هایش درماه مبارک رمضان شعری از «یاکوس کامپانلیس» شاعر یهودی و مرثیه‌سرای یهودیان در جنگ جهانی دوم را در تیتراژ سریال‌هایش به نام شعری از خودش دکلمه می‌کرد؛ موضوعی که علی‌رغم تذکر به رسانه ملی هنوز توجهی به آن نشده است.