به گزارش شبکه خبری هزاره سوم؛ مسجد ظاهرا برای مسلمان ها و مومنان ست. اما همه از خیرات آن بهره مند می شوند. مانند درخت که هوا را تصفیه می کند و اکسیژن زندگی در عالم می دمد. مسجد اگر رونق بگیرد، روح امانتداری و خدمتگزاری و صداقت و وفای به عهد و دستگیری از هم نوع و چاره جویی برای رنج درماندگان را در رگ های محیط اجتماعی جاری می کند  و از انواع جرم ها و نا امنی ها و خیانت ها و خباثت ها می کاهد. امام جماعت در چنین بنای مبارکی، حُکم ستون و عمود قائم را دارد.

شهید جمشید بحری روحانی 45 ساله، امام جماعت گمنام مسجد امام جعفر صادق (ع)، یکی از همین ستون هایی بود که غالبا به چشم ما نمی آیند. او دو روز پیش در اثر ضربات چاقو در مترو  مضروب شد و ساعاتی بعد به شهادت رسید. قاتل گفته است " برای حل مشکلات و دریافت حق و حقوق خود به مقابل مجلس رفته اما موفق به ورود نشدم... تصمیم گرفتم یک نفر که دارای سمت و مسئولیت است را به قتل برسانم. یک چاقو خریدم و در خیابان پَرسه زدم تا اینکه به مقابل مترو رسیدم و با دیدن یک روحانی به سمت وی حمله‌ور شدم".

درباره قاتل گفته شد  که دارای سوابق شُرب خمر و سرقت است. و نیز گفته شد که وی دارای اختلالات شدید روانی است. سهم مباشر و مرتکب این جنایت به جای خود محفوظ ؛ اما از باب قاعده حقوقی "سبب، اقوی از مباشر"، سهم اصلی در زمینه سازی جرم _ غیر از سهم مجرم  میدانی _ متعلق به دو طیف است. یکی، برخی مدیران بی کفایت و دنیا زده و ناراضی تراش و دوم، شبکه های مافیایی سرمایه و رسانه که یا با همان مدیران بسته اند و یا درباره آنها سکوت می کنند اما علیه دین و دینداری و دینداران ، تبلیغات مسموم می کنند . و غالبا دارای ماموریت نیابتی از خارج هستند.
 

حجت الاسلام و المسلمین جمشید بحری در حالی به شهادت رسید که روزه بود و با زبان روزه به دیدار معبود شتافت. طوبی له. اهتمام او به برافروختن چراغ هدایت، و تربیت و پالایش نسل جوان در یک مسجد شهر - به مثابه سنگری در مقابل تهاجم سازمان یافته رذالت ها و خباثت ها - بود. او با با مظلومیت به شهادت رسید و حق است که بپرسیم "بایّ ذنب قتلت. به کدامین گناه کشته شد".
 

 

فردا که قیامت برپا شود، همین یک شهید، گریبان کم فروشان و خیانت کنندگان به امانت و تحریفگران را خواهد گرفت؛ همان ها که برای حاشیه امنیت مفسدان سیاسی و اقتصادی و فرهنگی گریبان چاک می کنند و برای تعلیق فلان کنسرت و  جنازه اعضای گروه موسیقی سگ های زرد و  پخش نشدن آواز فلان مطرب پالوده خور با بهائیت اشک ماتم می ریزند اما حتی یک آخ نگفتند برای شهادت مظلومانه رادمرد مسئولیت شناسی که نگران روح و جان و زندگی و آسایش مردم بود. تسلیت باید گفت به هر آزاده ای که غم سعادت و امنیت جامعه را می خورد. مناره یک مسجد فرو ریخته است... خداوند به مجد و کرم خویش، این ثُلمه را برای مردم خوب ما جبران فرماید.