به گزارش هزاره سوم  به نقل از جوان، شنیده شده یکی از حامیان رئیس‌جمهور در نامه‌ای به مدیران صدا و سیما خواستار تعطیلی دو برنامه «حساس نشو» و «صرفاً جهت اطلاع» شده است. استفاده از «خبرهای غیر معتبر» و «تشویش اذهان عمومی» در این برنامه‌ها دلیل این درخواست عنوان شده است.

این درخواست تا چه حد مبنای قانونی دارد؟ طبق اصل 175 قانون اساسی، شورای نظارت بر صدا و سیما وظیفه نظارت بر عملکرد این سازمان را بر عهده دارد. هر کدام از قوای سه گانه دو عضو در این شورای شش نفره دارند. نمایندگان فعال دولت در شورای نظارت بر صدا و سیما عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور و حسام‌الدین آشنا، مشاور فرهنگی رئیس‌جمهور هستند. اعضای این شورا به صورت متناوب نظرات خود را درباره برنامه‌های صدا و سیما منتشر می‌کنند و می‌توان متن آن را در سامانه اینترنتی شورای نظارت مشاهده کرد. دولت که 33 درصد از شورای نظارت را بر عهده دارد می‌تواند نظرات خود را به صورت مستقیم به اطلاع مدیران صدا و سیما برساند. پس ارسال نامه یا درخواست‌هایی خارج از سیستم نظارت تنها باعث اختلال در اجرای قوانین خواهد شد.

در ثانی اگر نگارنده نامه اطلاعی از درج خبر‌های غیر معتبر و تشویش اذهان عمومی در برنامه‌های «حساس نشو» و«صرفاً جهت اطلاع » دارد چرا آن را به اطلاع شورای نظارت نمی‌رساند تا شورا به وظیفه قانونی خود در این زمینه بپردازد؟ برنامه‌های خبری- انتقادی صدا و سیما که در «صرفاً جهت اطلاع» و چند برنامه دیگر پخش می‌شود، منحصر به دولت یازدهم نبوده و عملکرد صدا و سیما در طول دولت دهم نیز نشانه همین رویکرد انتقادی نسبت به برخی از کاستی‌ها و کم‌کاری‌های دولت‌ها بوده است. اما چیزی که دو دولت را در این مورد از هم متمایز می‌کند، آستانه پایین تحمل دولت در مقابل برنامه‌های انتقادی صدا و سیما است. صدا و سیما نهادی مستقل از سه قوه است. این استقلال را می‌توان در تعیین رئیس این سازمان توسط مقام معظم رهبری مشاهده کرد. با آنکه صدا و سیما به عنوان رسانه ملی وظیفه دارد در حفظ آرامش کشور و ایجاد فضای امید و نشاط تلاش کند اما این وظیفه نمی‌تواند مانع از بیان واقعیت‌هایی که در کشور رخ می‌دهد، شود. اگر به خاطر بیان برخی ایرادات وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی از طریق برنامه‌هایی چون «صرفاً جهت اطلاع» دولت به جای رفع نواقص و ایرادات خود در پی بستن و خفه کردن صدا‌های مخالف بربیاید که ما چه تفاوتی با دولت‌های استبدادی خواهیم داشت؟ آستانه تحمل دولت در مقابل انتقادات باید بالاتر از این باشد که هنوز یک سال از فعالیت آن نگذشته، خواستار برخورد با صدا‌های منتقد شده‌ است.

چطور زمانی که صداو سیما برنامه‌های دولت سابق را زیر سؤال می‌برد، کسی خواستار بسته شدن این برنامه‌ها نمی‌شد، اما امروز همان برنامه‌ها با همان رویکرد متهم به تشویش اذهان عمومی می‌شوند؟ دولت بهتر است مواظب این به اصطلاح حامیان خود باشد زیرا با این نوع اندیشه و فکر، ناخواسته دولت را به سمت دیکتاتوری تک صدایی سوق می‌دهند و با دست خود دولت اعتدال را از مسیر خود خارج می‌کنند.