اخیرا گزارش سازمان بازرسی استاندارد از وضعیت کیفی خودروهای تولیدی کشور منتشر شده است. گزارشهایی که بعضا اینگونه به نظر میرسد که تطابق چندانی با واقعیات موجود در خودرو سازی کشور ندارد و از همین روی شایعاتی پیرامون این گزارشات منتشر شده است مبنی بر اینکه سازمان بارزسی استاندارد مراوداتی خاص با شرکتهای مشغول در صنعت خودرو سازی کشور دارد.

البته امروز در نشست خبری این سازمان مدیر عامل در خصوص این شایعات توضیح داده است: رسالت اصلی‌ ما افزایش ضریب سلامت انسان و رعایت استانداردها است و ما تعاملی با تولیدکننده و یا وارد کننده نداریم. این مسئله درست نیست و در گذشته نیز چنین موضوعی مطرح نبوده است.

طبیعتا بسنده کردن غلامرضا بیدهندی به این که «تعاملی با تولید کننده یا وارد کننده نداریم» برای بسیاری غیر قابل قبول است اما موضوع در اینجا بر سر این نیست که آیا سازمان بازرسی استاندارد با تولید کنندگان «تعامل» دارد یا خیر! بحث بر سر این است که اصولا گزارشات این سازمان در خصوص وضعیت کیفی خودروهای تولید شده در کشور چه جایگاهی دارد.

بگذارید مسئله را به گونه دیگری مطرح سازیم. چندی پیش خبرگزاری شینهوا خبری را منتشر کرد که جای تامل بسیار داشت و به خوبی نشان دهنده این بود که چرا خودروسازان ما تا این حد از قافله خودروسازی جهانی عقب هستند تا جایی که به سختی میتوان به آنها «خودروساز» گفت.

خبر از این قرار بود که وزارت بازرگانی کره جنوبی برای خودرو سازانی که خودروهایی با مصرف سوخت زیر معیارهای تعیین شده می سازند جریمه نقدی سنگین در نظر گرفته است.

بر این اساس که خودروسازان و وارد کنندگان خودروهای خارجی در صورتی که خودروهایی عرضه کنند که میزان مصرف آنها در هر هفده کیلومتر بیش از یک لیتر باشد جریمه خواهند شد. به گونه ای که به ازای هر کیلومتر کمتر شرکتهای فعال در بخش خودروی این کشور باید معادل 72 دلار برای هر خودرو جریمه شوند.

حال اگر خودروسازی اقدام به فروش 100 هزار دستگاه خودرو کند که با هر لیتر بنزین برای مثال 16 کیلومتر را بپیماید باید بابت این کسری یک کیلومتری در مجموع برای این 100 هزار خودرو معادل 7 میلیون و 200 هزار دلار جریمه پرداخت کند و اگر این کسری به دو کیلومتر برسد این مبلغ طبعا دو برابر خواهد بود و به همین ترتیب.

نکته جالبتر ماجرا در اینجا است که طبق اعلام وزارت بازرگانی کره جنوبی این استاندارد تنها تا سال 2015 اجرایی است و بعد از این سال استاندارد جدید مطابق با معیارهای روز جایگزین خواهد شد!

همین یک مورد کوچک به خوبی نشان میدهد که چگونه است که صنعت خودرو در یک کشور با این سرعت پیشرفت میکند و میتواند بازارهای جهانی را در دست بگیرد و در عین حال هر ساله جزو خودروسازان بزرگ دنیا باشد. کشوری که صنعت خودروی خود را بافاصله ای اندک از ایران راه اندازی کرده است.

حال از کره جنوبی به ایران باز گردیم. استاندارد مصرف سوخت در جای خود، خودروهای ایرانی هنوز در امنیت که اولین و مهمترین فاکتور در تولید خودرو است مشکلات اساسی دارند و هیچ یادمان نرفته است که تا همین چندی پیش بود که خودروسازان از نصب دو ایربگ بر روی خودروها، با بهانه هزینه بر بودن و عدم وجود زیر ساخت تولیدی ایربگ در کشور سرباز میزدند.

باز هم هنوز به خاطر داریم که در نهایت تهدیدات پلیس راهنمایی و رانندگی برای عدم شماره گذاری خودروهایی که مجهز به ایربگ نباشند خودروسازان را مجبور به تعبیه ایربگ در خودروهای خود کرد و نه بخاطر امنیت مشتری بلکه تنها برای از دست ندادن بازار خود.

و باز هم در جریان مشکلات عدیده در باز شدن این ایربگ ها در خودروهای تولیدی هستیم و گزارشات مکرر از مشکلات در عملکرد این ایربگ ها.

در جایی که هنوز در مواردی، وقتی مشتری خودروی خود را از شرکتهای خودروسازی تحویل میگرد با مشکلات عدیده در خودرو همچون نقص فنی مواجه میشود، میتوان اقدام به قیاس بین خودروسازی ایران و کره جنوبی کرد؟

در حالی که خودرو سازان برای تعبیه استاندارد سوخت یورو 4 که اکنون در سراسر دنیا رعایت میشود و مستقیما با جان انسانها سر و کار دارد، بعد از کلی بهانه تراشی، در نهایت بهای خودروها را 2 تا 3 میلیون افزایش میدهند، آیا صحبت کردن از مصرف سوخت زیر 6 لیتر در هر 100 کیلومتر خنده دار نیست؟

و مهمتر از همه، در حالی که با وجود همه اینها وزیر صنعت و معدن و تجارت با سینه ای سپر از منافع خودروسازان حمایت میکند و گزارش تحقیق و تفحص از خودروسازان بعد از ماهها هنوز به قرائت در مجلس نرسیده است، و در جایی که هنوز با این وضعیت خودروسازان به دنبال افزایش قیمت هستند، آیا سخن از بازرسی کیفی گریه دار نیست؟

تفاوت کاملا آشکار است. نیازی به هیچ استدلال و سخن وری نیست تا بتوان اثبات کرد که اگر صنعت خودرو سازی ایران را در کنار صنعت خودروسازی کشورهایی مانند کره و ژاپن قرار دهیم، باید گفت ما در قرون وسطی خودروسازی هستیم.