بازدید رسمی از موزه قره خور

دسترسی به موزه زیبای قره خور در شرایطی که موزه تعطیل بود برای من رویایی دست نیافتنی بود اما لحظاتی بعد از ورود ما به محدوده اداری موزه، نگهبانی با لباس رسمی ازاتاقی که در منتهاالیه حیاط چندهکتاری موزه بود به سمت ما آمد وی به گرمی از ما استقبال نمود

وقتی اهداف سفر تحقیقاتی خود را برای وی تشریع نمودیم در کمال ناباوری برای گشودن درب موزه برای تهیه فیلم و گزارش به سمت دفتر کارش مراجع نمود تا کلید ورودی موزه را به همراه خود بیاورد.من و همسفرم مهدی از این همکاری صمیمانه نگهبان از شادی در پوست خود نمی‌گنجیدیم

ساعت ده و نیم صبح بازدید رسمی ما از موزه وحش قره خور در خلوت کامل برای تهیه گزارشی کامل و مبسوط از آن آغازشد.

آقای سعید احدی دیبازر مسئول شیفت وقت موزه، بسیار مهربان و خوش برخورد بود وی در تمام مراحل تهیه گزارش کنار ما حضورداشت آنچه برایم سئوال برانگیز بود لایه ای ازکِرِم غلیط بر چهره  نگهبان سخت کوش بود!

سعید احدی دیبازرنگهبان موزه حیات وحش قره خور،مهدی خان زاده، 20/2/1391

وی از تعجب من متوجه موضوع شده بود با گشاده رویی به توضیح پرداخت وگفت: به دلیل گرمای زیاد منطقه و لزوم استفاده از موتور و ماشین بخصوص جیپ سرباز بدون سقف، نگهبانان منطقه حفاظت شده در معرض آسیب بادهای گرم وسوزان می باشند لذا برای محافظت از پوست بدن ناچار از استفاده از کرم ضد اشعه آفتاب به میزان زیاد می‌باشند.

آقای احدی با صبر ومتانت به سئوالات ما پاسخ گفت در بعضی موارد توضیحاتی در مورد موجودات منطقه و نحوه نگهداری واهمیت وجود آنها در منطقه دادند.

بازدید ما از موزه بیش از45 دقیقه طول کشید، گرچه زمان زیادی صرف بازدید نموده بودیم اما نتایج حاصله بسیار دلنشین و رضایت بخش بود.

آنچه برایم قابل توجه بود وجود گونه های نادر و منحصر به فرد حیوانات در این منطقه حفاظت شده بود که تا قبل از تهیه گزارش از وجود آنها در منطقه بی اطلاع بودم با چند عکس یادگاری که بیشتر برای ادای احترام به آقا سعید دیبازر بود با بدرقه وی منطقه قره خور را ترک نمودیم.

وجود انواع پرندگان، خزندگان، جوندگان و حیوانات وحشی گوشت خوار و علف‌خوار برای من عجیب بود نگهبان میهمان نواز به خوبی نحوه حفاظت از حیوانات را برای ما تشریح نمود بخصوص سال هایی که خشک سالی بر منطقه حاکم می گردد کار و تلاش دوست داران محیط زیست چند برابر می شود

تا زمان تهیه گزارش ارزش‌کار محیط بانان سخت کوش و دل سوز را به این حد احساس نکرده بودم اما بعد از گپی دوستانه با آقای دیبازر در برابر سخت کوشی و تلاش صادقانه محیط بانان خدوم کشور ایران سر تعظیم فرود آوردم

بازدید رسمی و تهیه گزارش از موزه که به نتایج ارزشمندی منجر شده بود به پایان رسید لحظاتی نیز با این نگهبان زحمت کش به درد دل پرداختیم او کمتر از مشکلات صحبت می کرد و بیشتر به حیطه وظایفش می‌پرداخت نگهبانی که با حداقل ها کنار آمده بود تا حداکثر تلاشش را بدون هیچ چشم داشتی ارائه کند مردانی گمنام که جای دارد رسانه ملی و مسئولین بیش از بیش به جبران زحمات این گروه که همیشه در معرض خطرند بپردازند

محوطه سرسبز موزه قره حور قربان پور، سعید احدی دیبازر اردیبهشت 1391

لحظاتی بعد با بدرقه گرم آقای سعید احدی دیبازر منطقه حفاظت شده قره خور را ترک نمودیم

با انرژی ویژه ای که از بازدید موزه حاصل شده بود حدود 20 کیلومتر را در گرمای هوای منطقه بدون لحظه ای وقفه به رکاب زنی پرداختیم کنار روستای آرمادلو که در سمت چپ جاده قرار داشت لحظه ای برای رفع عطش توقف نمودیم مجدداً ادامه مسیر دادیم با طی نمودن 5 کیلومتر دیگراز مسیر به روستای چشمه خان رسیدیم مردم دلیر این روستا با تقدیم سه شهید به انقلاب اسلامی ادای دین نموده بودند.

در طول مسیر بجنورد تا چشمه خان مسیر جاده از نامناسب ترین بخش های جاده‌ای کشور بود این مسیر دو طرفه و خطر ساز بود در حالی که عرض جاده نیز همچون دهه 60 و 70 تنگ و باریک و بدون تغییر باقی مانده بود.

با توجه به تردد سنگین وسایل نقلیه از این مسیر که یکی از شاهراه های کشور می باشد شرایط مطلوبت تر می تواند در تصادفات این مسیر تاثیر بسزایی داشته باشد

دقایقی در حاشیه روستای کوچک چشمه خان توقف نمودیم با خوردن میوه نفسی تازه نمودیم با یک ربع ساعت رکاب زنی به محیط بانی منطقه قارلق رسیدیم،اندکی بعد به منطقه زیبای دشت رسیدیم

کنار مسجد زیبای منطقه دشت به اولین دوچرخه سوار ایرانی برخوردیم که از اردبیل به مقصد مشهد حرکت کرده بود.آقای جعفرپناهی دوچرخه سواری بود که بدون امکانات رفاهی کامل با دوچرخه‌ای ساده مبادرت به دوچرخه سواری در طول چند استان نموده بود.

منطقه دشت دوچرخه سوارن ایرانی، علی قربان پور،جعفرپناهی، مهدی خان زاده

حرکت های ارزشمند این چنینی برای من امیدوار کننده بود زیرا علیرغم تعداد اندک دوچرخه سواران ایرانگرد هنوز هستند کسانی که دغدغه‌های زندگی را کنار نهاده و فارغ از مشکلات روزمره چند صباحی را به رکاب زنی  پیرامون کشور تاریخی ایران می‌پردازند درحالی که فرهنگ جهان گردی در بین بسیاری از ملل امری عادی و مهم تلقی می شود.

برگرفته از سفرنامه در جستجوی یاران به قلم علی قربان پور یامی