فکر او از جوشش باز نمی ماند و با زمان و نیازهایش و پیوستگی با گذشته ی انقلاب و مقاومت و شجاعت ها و خیانت ها پیش می رود. شاید که ناگهان.. بازهم.. حالت سوررئال فیلم معراجی ها که زمان حال و گذشته و تغییر رفتارها و خودخواهی ها را در برابر جانفشانی ها می گذارد اتفاقا خیلی جالب و جذاب بود. شاید هم انفجار دینامیت ها قبل از پایان فیلم و معنای آن برایش تکان دهنده بود و احساس مسئولیتش را بیشتر برانگیخته باشد. "فر و فحشا" را به ایتالیا بردم اما کسی باور نکرد. مثل همیشه.. تا بلا بر سرت نیاید میگویی: نه بابا! اینطوری ها هم نیست..