به گزارش شبکه خبری هزاره سوم هفته گذشته بود که حواشی مربوط به خبر برگزاری میهمانی در کاخ همسر رئیس جمهور، به بهانه میلاد حضرت فاطمه زهرا(س) تیتر نخست اکثریت روزنامه ها و خبرگزاری ها را به خود اختصاص داد.

در این میان به غیر از کج سلیقگی انتخاب کاخ منصوب به شاه معدوم به عنوان محل برگزاری این جشن، وضعیت زننده حجاب برخی از مدعوین، رقص "لزگی" و پایکوبی دخترکان نوجوان، دعوت از برخی عناصر فتنه گر دخیل در اغتشاشات 88 و اعطای سکه های طلا به حضار، از دیگر حواشی دردسرساز این مراسم زنانه محسوب می شد.

در عین حال با وجود انتقادات متعدد نسبت به برگزاری این مهمانی و اذعان دوستان و دشمنان اعتدالیون به نابجابودن برپایی آن، اما گویا محمدرضا باهنر، نایب رییس دوم مجلس نهم شورای اسلامی، نظری متفاوت با سایرین دارد: «برگزاری چنین جلسه‌ای کار خوب و ارزشمندی بوده است»! (عکس ذیل)
 

این درحالی است که حتی روزنامه اعتدالی «جمهوری اسلامی» نیز در سرمقاله دیروز خود تحت عنوان "جشن بانوان در ترازوی فرهنگ فاطمی"، با انتقاد صریح از حواشی پیرامون این مراسم می نویسد: «جشنی که به مناسبت میلاد حضرت فاطمه زهرا برگزار می‌شود باید متناسب با شیوه عملی زندگی آن حضرت باشد. به اقتضای این تناسب، انتظار این بود که این جشن در مکانی ساده - که بحمدالله فراوان در اختیار دولت قرار دارد - برگزار می‌شد و برای آنکه از حاشیه پردازی‌ها نیز در امان باشد، لازم بود در برابر دوربین‌های صداوسیما و نگاه خبرنگاران رسانه‌ها نیز قرار می‌گرفت. این شفافیت، هر چند خانم‌های شرکت کننده در جشن را تا حدودی به زحمت می‌انداخت ولی از این نظر که مانع حاشیه‌سازی‌ها می‌شد و دست اندرکاران را نیز به حرکت در چارچوب‌ها مقید می‌کرد، بسیار مفید و لازم بود. مهم‌تر آنکه نباید از این واقعیت نیز غافل شویم که ورود به محدوده‌های هزینه کردن از بیت‌المال و برگزاری جشن‌ها و محافلی که امکان شائبه در آنها وجود دارد می‌تواند زمینه‌ساز لغزش‌هائی باشد که ممکن است مسئولین دولتی و منسوبین آنها را از محدوده شرعی و قانونی دور نماید. بنابراین، پرهیز از موارد اتهام و برگزاری هرچه ساده‌تر همواره بهتر است.» (عکس ذیل)

جالب آنکه همزمان با این اظهارنظر، سایت اطلاع رسانی "حاج آقا خاطره" در مطلبی با تیتر "ساده زیستی، آدرس پیشرفت نیست"(!) می نویسد: «اگر مصرف مردم در این سالها زیاد شد باید بگوییم رشد تجمل گرایی؟ هرگز اینطور نیست قاطبه مردم قناعت دارند ولی آیا اگر رونق اقتصادی شود و ماشین و لوازم کهنه شان را نو کنند تجمل کرده اند؟ شاید باید روزی برسد که به مردم بگوییم یخچال نخرید و آن وقت می شود کارمان ضدتجمل گرایی! عده ای فکر می کنند مثلا اگر من به مردم بگویم مصرف نکنید همه می گویند سمعا و طاعتا، من که نمی‌توانم به مردم بگویم درست زندگی نکنید و اگر پول دارید، مصرف نکنید. عده ای فکر می کنند اگر امام می گفتند اسلام پابرهنگان یعنی اگر ما بخواهیم در خط امام باشیم باید پابرهنگان جامعه را روز به روز بیشتر کنیم! آیا این برداشت درست است؟ تمام مساعی امام و به تبع ایشان سعی ما در این بود که این عده را از پابرهنگی بیرون بیاوریم. امام می‌گفتند اینها بر اشراف و کاخ‌نشینها مزیت دارند. ما نباید اینها را همیشه پابرهنه نگه داریم اما هیچ وقت چنین نمی‌گفتند که اینها همیشه پابرهنه بمانند»! (عکس ذیل)

اصرار تیم مشترک اعتدال- کارگزار بر ترویج عمل مذموم رفاه طلبی درحالی روز به روز تشدید می شود که چه در تواصی دینی اسلام و چه در تأکیدات مؤکد بنیانگذار فقید انقلاب و ایضاً امام خامنه ای در جایگاه ولی امر مسلمین جهان، بر دوری حاکمان و مسئولان و مدیران از هرگونه تبرج و دنیادوستی و توجه به مظاهر مادی، توصیه بسیار شده است.

از همین روست که رهبری عظیم الشان انقلاب اسلامی، طی بیاناتی در نفی عافیت طلبی و رفاه زدگی در میان کارگزاران نظام در تیرماه ۱۳۷۰ فرموده‌اند: «مسئولان‌ نظام اعم‌ از نمایندگان‌ محترم‌ مجلس‌ و مأموران‌ اجرایی‌ و قضایی‌ باید مراقب‌ باشند که‌ از عوارضی‌ که‌ در نظامهای‌ طاغوتی‌ و غیرمردمی‌، بیماری‌ همه‌گیر کارگزاران است‌، خود را با دقت‌ و وسواس، دور نگه دارند، بیماری‌ رفاه‌زدگی‌ و عشرت‌طلبی، بیماری‌ زدوبند نامشروع‌ و فسادمالی‌ و اداری، بیماری‌ تکبر و دوری‌ از مردم‌ و بی‌اهمیتی‌ به‌ نیاز و خواست ‌و اراده و حضور آنان‌، بیماری‌ دسته‌بندیهای ناسالم‌ و ترجیح‌ مقاصد باندی ‌بر مصالح‌ عمومی‌ و امثال‌ این‌ها که‌ ابتلای‌ به‌ آن‌ مانند موریانه‌ پایه‌های‌ هر نظامی‌ را سست‌ و پوک‌ می‌کند، و یا دل‌سپردن‌ به‌ سنتهای‌ طاغوتی‌ و رغبت ‌به‌ احیای آن‌ها و بی‌تفاوتی‌ یا بی‌اعتنایی‌ به ارزشهای‌ اسلامی‌ و انقلابی‌که‌ دل‌ را می‌میراند و نشاط و شوق‌ خدمت‌ به‌ مردمی‌ را که‌ مخلصانه‌ جان‌ ومال‌ خود را در راه‌ انقلاب‌ داده‌اند، سلب‌ می‌کند و آنان‌ را نومید و غمگین ‌می‌سازد.»

از این روی شایسته است تا در زمانه کنونی نیز با دقت نظر و حساسیت در زمینه افراط در رفاه طلبی، از زندگانی عامه مردم غافل نشده و رویه‌ای متناسب با حال فعلی عموم را به عنوان حدواسط سطح آسایش و رفاه برگزینیم.