شبکه خبری هزاره سوم / از هفدهم تا 22بهمن 1357، کشور ایران یکی از دوره های استثنایی تاریخ سیاسی جهان را گذرانید در این ایام دو  دولت در یک مرکز با هم مواجه بودند، اول دولتی که مشروعیت و قدرت خود را از دست داده بود و دوم دولتی که متکی به رهبری انقلاب ، توده های میلیونی مردم که به جای قدرت نظامی تنها به ارتش مردم وابستگی داشت . پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران و بازتاب آن در جهان به خصوص خاورمیانه و به خطر افتادن هویت رژیم صیهونیستی و کشورهای مرتجع منطقه ، تغییر ریشه ای نظام نوپای جمهوری اسلامی در دستور کار سردمداران کاخ سفید قرار گرفت به فاصله پنج روز پس از پیروزی انقلاب ،   گروهک های تجزیه طلب از جمله حزب دموکرات کردستان (بنیانگذار آن قاضی محمد از تجار چپ گرای منطقه) وگروهک کمونیستی کومله (به سرکردگی سعید یزدان پناه و برادرش)در مرکز استان کردستان اقدام به درگیریهای مسلحانه نموده و بخشی از نیروهای ارتش و مدافعان مردمی را به شهادت رساندند .عمده ترین تشکیلات سیاسی فعال در کردستان ،حزب دموکرات کردستان به رهبری عبدالرحمان قاسملو ، که هدف و خواستگاه این حزب تشکیل یک جامعه سوسیالیستی و جدایی دین از دولت بود . در سوم اسفند سال1357اقدامات تجزیه طلبانه در شهر گنبد کاووس وترکمن صحرا آغاز می شود رهبری این تحرکات را گروهکی تحت عنوان چریک های فدایی خلق ایران که با نام اشرف دهقانی مشخص می شدند برعهده داشتند. تروریسم کور داخلی به شدت ادمه داشت ،کمونیستها و گروههای برانداز ، جریانهای راست وچپ التقاطی با هدف تجزیه کشور با قدرت به فعالیت خود ادامه میدادند و آمریکا و دوول غربی نظاره گر این وقایع بودند در سوم اردیبهشت سال 1358،امیر سپهبد محمد ولی قرنی نخستین رئیس ستاد کل ارتش جمهوری اسلامی ایران توسط گروهک فرقان به شهادت رسید گروهکی که با فلسفه مارکسیست مآبانۀ خود قرآن را تفسیر می نمودند و اعضای آن افراد ساده لوح با تحصیلات متوسطه و از قشرهای نیمه مرفه جامعه بودند. در یازدهم نیمه شب اردیبهشت سال 58 شهید مرتضی مطهری (نخستین رئیس شورای انقلاب)ودر دوازدهم آبان همان سال آیت الله قاضی طباطبایی(نمایندۀ امام راحل در تبریز ) ودر بیست و هفتم آذر آن سال دکتر محمد مفتح (رئیس دانشکدۀ الهیات تهران و عضو شورای انقلاب )به دست عوامل این گروهک به شهادت رسیدند . از زمان پیروزی انقلاب مردمی اسلامی تا سال 58 13حدود 253 روزنامه و نشریه جدید منتشر گردید که 153 مورد از این نشریه وروزنامه ها وابسته به احزاب مخالف وگروههای برانداز بودند . دولت مردان آمریکا در سال 1358 برای حمایت از طرح های تجزیه طلبانه، آنچنان امیدوار بودند که سناتور جکسون طی مصاحبه ای در مهرسال 58اظهار میدارد، ( انقلاب ایران محکوم به شکست، و آن کشور در آستانۀ تجزیه به قطعات کوچک است) . دربحبوبۀ این بحران های داخلی بود که امام خمینی ره به منظور پاسداری از دستاوردهای انقلاب و حفظ تمامیت ارضی کشور فرمان تشکیل سپاه پاسداران را صادر فرمودند .در پی تسخیر سفارت آمریکا در تهران توسط دانشجویان پیرو خط امام ره (13 آبان 1358) فشار اقتصادی بر کشور ایران در دستور کار دولت مردان آمریکا قرار گرفت از ترفندهای دیگر غرب علیه نظام اسلامی در آن سالها ماجرای طبس بود که آمریکا به توسط پنتاگون و سازمان سیا برای اجرای عملیات نظامی و آزادی گروگان ها و سپس بمباران تهران و کوبیدن مراکز حساس و کلیدی کشور به ویژه منزل حضرت امام خمینی ره دست بکار شد. در پنجم اردیبهشت سال 1359 در حالیکه مسئولان کشور از این طرح کاملا بی اطلاع بودند هواپیماها و چرخ بال های نظامی آمریکا در پی طوفان شن طبس به یکدیگر برخورد نموده که در طی آن تفنگداران آمریکایی در آتش ناشی از انفجار سوختند. در جریان این رخداد باری روبین کارشناس مسائل خاورمیانه و امور بین الملل دانشگاه جرج تاون آمریکا چنین می نویسد: ماجرای طبس یک شکست دردناک برای دولت کارتر و یک پیروزی بزرگ برای ایران بود که موقعیت بین المللی آمریکا را به شدت تضعیف کرد. در بهار سال 1359 پس از رویداد طبس دو گزینه دیگر روی میز دولت مردان کاخ سفید قرار می گیرد ، اول اجرای کودتای نظامی با هدف قطعی براندازی نظام که در اجرای این طرح ، دولت آمریکا به همکاری  و کمک سران سابق ارتش ،ساواک ، گروههای ضد انقلاب و متحدان آمریکا در منطقه بسیار امیدوار بود و دوم ، سازماندهی طرح تجاوز نظامی گسترده به خاک ایران از طریق کشوری ثالث در طرح کودتای نوژه ، مرکز فرماندهی آن در همدان پایگاه سوم شکاری و تشکیل ستادی در پاریس به رهبری شاپور بختیار  به منظور هدایت کودتا  برنامه ریزی شده بود. بنا گردید عملیات کودتا به طور همزمان در تهران و سایر شهرهای بزرگ اجرا شود و مراکزی چون جماران ، صدا و سیما ، نخست وزیری ، ستادمرکزی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ، کمیته انقلاب اسلامی ، فرودگاه مهرآباد و....بمباران شوند که با لو رفتن کودتا در روز 18 تیر 1359 این توطئه از نطفه خفه و شکست دیگری در پروندۀ استکبار جهانی به رهبری آمریکا ثبت  میگردد. مقارن آن سالها جولان گروهک منحوس منافقین در سطح کشور را نظاره گر هستیم ، ترور شخصیتهای درجه اول انقلاب ، نیروهای سپاهی و حزب اللهی در اقصی  نقاط کشور روز بروز بر شدت فعالیت خود می افزایند. در ششم تیرماه سال 1360 آیت الله خامنه ای مدظله در مسجد ابوذر تهران مورد سوء قصد قرار میگیرند، یکروز  بعد در هفتم تیر ماه در حالیکه ایشان با جراحتهای بسیار در بیمارستان بسر میبردند یکی از اعضای نفوذی منافقین بنام محمدرضا کلاهی با توجه به نفوذی که در تشکیلات دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی در تهران پیدا کرده بود ، این دفتر را منفجر و هفتاد و دو نفر از مسئولان کشور از جمله آیت الله سید محمد حسینی بهشتی را بشهادت میرساند ودر تاریخ هشت شهریور 1360 شهید محمد علی رجایی و محمد جواد باهنر توسط فردی نفوذی از فرقۀ رجوی به نام مسعود کشمیری از طریق بمبگذاری در محل ساختمان نخست وزیری به شهادت میرسند.گروهک منافقین که عروسکی خیمه شب بازی در دست آمریکا و دوول غربی بودند تصورشان این بودکه با ایجاد این موج ترور و وحشت در سطح کشور باعث متزلزل نمودن پایه های نظام خواهند شد. مقارن این اتفاقات در این ایام شاهد تجاوز نظامی رژیم بعث عراق به مرزهای کشورمان هستیم. جنگی نا برابر که تمام قدرتهای منطقه و فرا منطقه ای به نفع رژیم صدام حسین از آن حمایت نمودند . در تاریخ 31شهریور سال 1359رژیم بعث عراق از هوا وزمین و دریا حمله همه جانبه ای به کشور اسلامی را آغاز کرد. صدام حسین در یک چرخش ایدئولوژیک این تجاوز را نبرد قادسیه نامید ، نبردی که یاد آور حمله اعراب به ایران در زمان ساسانیان (ومسلمان شدن ایرانیان) در سال 637میلادی بود . رژیم بعث عراق آنقدر به پیروزی خود امیدوار بود که صدام حسین در 29دی سال 1359در جمع خبرنگاران خارجی اظهار میدارد : در ایران پنج ملیت مختلف وجود دارد که باید به آنها نوعی از خود مختاری اعطاء گردد ، ما از برادران خود در عربستان (منظور او خوزستان ایران) با قدرت تمام دفاع میکنیم .کنت تیمر من روزنامه نگار و مدیر اجرایی بنیاد دموکراسی در ایران در کتابش تحت عنوان نا گفته های جنگ عراق با ایران می نویسد : صدام حسین اعتقاد داشت که اگر امریکا نقش عراق را به عنوان کنترل کننده ایران تند رو  و بنیادگرا بپذیرد ،او رهبر مقبول دنیای عرب خواهد شد ..... در مجموع راهکارها،ترفندها و توطئه های نظام سلطه علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی که به منظور سرنگونی و براندازی انقلاب مردمی ایران طرح ریزی شده بود ، نه تنها موفقیتی در پی نداشت بلکه ترفندها وگزینه های پی در پی که بر روی میز سردمداران کاخ سفید قرار میگرفت فرجامی جز شکست نداشت که این خود معلول عنایات خدای متعال و الطاف خفیه مهدی صاحب زمان عجل تعالی فرجه الشریف ، حضور گسترده مردم همیشه در صحنه با روحیه ایمان ،جهاد، شهادت بوده وخواهد بود .