به گزارش شبکه خبری هزاره سوم رویش نیوز نوشت:
۱. نمی دانم در جریان اخبار این روز ها بودیده اید یا نه؟ خبر جالبی بود سفر روز گذشته وزیر خارجه اتریش به ایران و ملاقات با دکتر ظریف.جالب از این جهت که جوان بودن وزیر خارجه اتریش آنقدر به چشم می آمد که خبر نگار واحد مرکزی خبر (آقای شاهسون) به سن این وزیر جوان اشاره کرد."وزیر ۲۸ ساله کشور اتریش" تحقیقا به تقویم خودمان متولد هزارو سیصد و شصت و پنج. یعنی متولد دهه شصت. قیافه جالبی هم داشت، تقریبا به شکل همه صنف آدمی میخورد (بازیگر، ورزشکار...) الا به وزیر خارجه بودن. البته در مقایسه با دیپلمات های ما. شاید در اتریش به این تیپ ها وزیر خارجه بودن میخورد. خدا می داند؟

۲. اما بعد از دیدن تصویر ایشان چند سوال جدی برایم پیش آمد. که امیدوارم برای مسولان ما هم پیش آمده باشد یا نهایت برای مسولان وزارت خارجه. اولا اینکه ایشان از اقوام ونزدیکان کدام مقام عالی رتبه اتریش بوده که به این سرعت به مقام وزارت خارجه رسیده؟ اصلا آقا زاده بودن در اتریش به چه معنی ست؟ دوم اینکه ایشان مگر چقدر دنیا دیده یا کشور دیده که یک وزیر خارجه شده؟ (حالا اگه وزیر داخله، وزیر علوم، وزیر اقتصاد یا فرهنگ باز قابل فهم تر بود) سوما ایشان قراره بعد از این پست در طی چند سال به ریاست جمهوری یا نخست وزیریاتریش برسند؟ و بعد از اتمام آن دوران چه می کند؟

۳. به نظرم از زوایا و ابعاد مختلفی می توان به این موضوع پرداخت. اینکه در چه شرایطی این جوان بیست و هشت ساله در آن کشور وزیر خارجه می شود و در مقایسه با کشور خودمان جوانان بیست وهشت ساله چه می کنند؟ من اینجا نگاهی کارکردی یا ساختاری به حوزه قدرت یا تحلیل جامعه شناسانه به این موضوع ندارم که اگر مجال دست دهد حتما نکات بسیار جالب را می توان برشمرد اما از نگاه ریخت شناسی جمعیتی یک نکته شاید قابل تامل باشد.

۴. براساس سازمان ملل اتریش کشوری است که تقریبا آهنگ رشد جمعیتی زیر نیم در صد دارد. و رتبه ۱۷۶ در میان ۲۳۰ کشور جهان دارد. یعنی تقریبا کشوری سالمند. آنها به این نتیجه رسیده اند که برای اداره کشوری سالخورده بهتر است از جوانان استفاده کنیم البته که کم تجربه باشند اما توان و قدرت بالایی دارند ومیتوانند به پیشرفت کشورشان کمک کنند. یعنی مدیریت سالمندان بر عهده جوانان. اما در کشور جوان ما به دلایل مختلف مدیریت جمعیت جوان برعهده افرادی است که به لحاظ شرایط جسمی و ذهنی با بدنه جامعه فاصله بسیار دارد . به نظر می رسد لازمه حرکت به سوی یک عزم ملی و مدیریت جهادی اعتماد به جوانان باشد. واین بسیار قابل تامل است.