اگر بخواهیم تاریخ معاصر ایران را در ده فریم خلاصه کنیم این عکس یکی از ده فریم انتخابی خواهد بود. نه به خاطر رعیت بهت‌زده‌ای که احتمالا تا هفت جد عقب ترش هرگز میزبان هیچ سلطانی نبوده‌اند و نه به خاطر دختربچه‌هایی که نگاهی نمی‌اندازند به ملکه دورگه نیمه ایرانی و نیمه اروپایی که نشانی است از میل پهلوی‌ها به هم سطح شدن با غرب. حتی نه به خاطر نگاه نامطمئن شاه و بنده نوازی ملکه. نقطه تمرکز من روی کفش‌های شاه و ملکه است. با کفش روی قالی مندرس مرد روستایی نشسته‌اند. جایی که نماز می‌خواند. پادشاهی با کفش در خانه رعیتی که بیرون از خانه هم کفش نمی‌پوشد. پادشاهی که رعیتش را نمی‌شناخت، نشناخت... .