به گزارش شبکه خبری هزاره سوم  دیروز اما جور دیگری بود ...  دیکتاتوری ، استبداد ، خفقان ، وابستگی و عقب افتادگی ؛ این ها ادبیاتی بود که در اذهان جهانیان نقش بسته بود .:

محمد رضا پهلوی در ایران ، حسنی مبارک  مصر ، معمر قذافی لیبی ، صدام تکریتی در عراق ، بن علی در تونس ، القاعده ی افغانستان و رهبران وهابی در عربستان ، فقط گوشه ای از حکومت های دیکتاتور گونه ای بودند که با این که ادعای قدرت در منطقه و جهان را میکردند اما در واقع آلت دستی بودند از مستکبرانی که حتی مردم این کشورها هم ، به عنوان انسان به مردمان شرق نگاه نمیکردند ، و آنان را به عنوان گاوهای شیردهی میپنداشتند که بر حسب دست روزگار بر روی منبع ثروت نشسته اند ، و باید هر روز آنها را بدوشند و از این نعمت الهی استفاده کنند ! .

پنج قرن پیش ، سال 1492 میلادی ؛  قاره ی اروپا و شرق آسیا و منطقه ی خاورمیانه ، اما نه با صد ها کشور مستقل ، بلکه یک قلمرو ، یک حکومت . حکومتی که نه متعلق به آمریکای جهان خوار بود ، و نه تحت سیطره ی کمونیسم ، حکومتی الهی به نام حکومت اسلام ، متحد و یکپارچه .

حکومتی که نه با دیکتاتوری بر سر کار آمده بود و نه وابسته بود . حکومتی که چشم هر انسانی را به تمدن خویش دوخته بود ، پیشرفت معماری آن زمان حتی امروزه نیز نشانگر تمدن آن زمان مسلمانان بود و در دوران کنونی یکی از جذابیت های توریستی کشورهای اروپایی به حساب می آید . از مسجد امویان در سوریه ی امروزی تا معماری های شامات و مسجد کوردوبا در اسپانیا همه و همه از نشانه هایی هستند که روزی مسلمانان قادر مطلق زمین بوده اند .

اما این تمدن با شمشیر بوجود نیامده بود و با زور گسترش نیافته بود . اسلامی که پیامبرش ، خود را مبعوث شده برای مکارم اخلاق معرفی میکرد و همان کسی که به ایادت فردی یهودی میرفت که تا دیروز بر سر او زباله میریخت .

اسلام به سبب تعالیم عالیه و فرهنگ پرور و تمدن ساز بودنش توانست با وجود تمدن‌های بزرگی مانند تمدن ساسانیان، روم و مصر، تمدن جدیدی را پدید آورد. در واقع این ملل مغلوب ، در پیدایش آن سهم و نقش داشتند.( البته اگر اسلام به دست اهل بیت (علیه السلام) انتشار پیدا می‌کرد قطعا آنچه که پدید می‌آمد بسیار با عظمت‌تر از آن چیزی بود که ما امروزه از آن به عنوان تمدن اسلامی یاد می‌کنیم.)این تمدن به سرعت به اسپانیا رسید. یعنی در دوره حاکمیت امویان، آندلس توسط مسلمان‌ها چنان رشد و عظمت پیدا می‌کند که چشم غربی‌های آن روزگار خیره می‌شود و آنها خود را مغلوب و مقهور این تمدن عظیم می‌بینند .

اما این پایان کار نبود ، مطمئنا یهودیان و مسیحیانی که چشم دیدن محمد صلی الله علیه و آله وسلم را نداشتند  و به خاطر منافع خود حاضر به بازگو کردن بشارت پیامبران پیشین در رابطه با خاتم النبیا نبودند ، نمیتوانستند ظهور و قدرت چنین حکومتی را تحمل کنند . چنین شد که نقطه ی افول این تمدن بزرگ پایه ریزی شد .

ارزش‌های مذهبی با رواج فساد و تباهی در بین مردم سست شد. این مسئله در اندلس بیشتر از شرق نمود پیدا میکرد ، چون در شرق قدرت مهاجم برجسته‌ای در مقابل مسلمانان نبود ولی در غرب، مسیحیت در اروپا برای جلوگیری از نفوذ پرجاذبه اسلام در اروپا یکپارچه آماده شده بود و لذا در دوره‌ای که مسیحیت از نظر سیاسی و نظامی احساس ضعف شدیدی در مقابل اسلام می‌کرد، از نظر فرهنگی حرکت زیرزمینی عجیبی را ایجاد کرد که با این مسئله جوانان مسلمانان را به فساد و فحشا کشاندند. البته ناگفته نماند که حکام بی تدبیر آن زمان هم در تحریک مسیحیان بی تقصیر نبودند چرا که تلاشی برای مسلمان کردن مسیحیان نداشتند وبدین ترتیب از آنها جزیه میگرفتند و ثانیا اگر با آنها درگیر می‌شدند به راحتی زنان و دختران آنها را تصاحب کنند یعنی فرهنگ غلط برده گیری که در زمان پیامبر تقریبا رو به نسخ شدن میرفت ،نه تنها ادامه پیدا نکرد بلکه همچون جاهلیت به آن دامن زده شد . بنابراین، نه تنها اراده ای برای نشر اسلام نبود بلکه بسیاری از حاکمان به دنبال غلبه و به دست آوردن ثروت و زن و دختران مسیحیان بودند. از طرفی، زنان و دختران مسیحی بدون حجاب و با آداب خودشان ظاهر می‌شدند و به اینها خط داده بودند که جوانان مسلمان را منحرف کنند؛ حتی مراکز فساد و فحشا رسمی نیز توسط آنها با اطلاع دولت مدعی اسلام وجود داشت. جشن‌های سال جدید مسیحی، برای تولد حضرت مسیح را برگزار می‌کردند و بسیاری از جوانان به خاطر اینکه با مسیحیان همراه و در عیش آنها شریک شوند در این جشن‌ها شرکت می‌کردند.این عوامل کم‌کم باعث سستی اعتقاد مسلمانان شد.

از طرف دیگر، توطئه توهین به مقدسات اسلامی را که میتوان از آن به عنوان ((پروژه شهیدسازی))  توسط مسیحیت در قلمرو مسیحیان اسپانیا نام برد ، شروع شد که برخی از کشیشان متعصب، جهال مسیحی را تشویق می‌کردند که جلوی مسجد جامع مسلمانان در «کردوبا» قرطبه اسلامی به ساحت مقدس پیغمبر اسلام جسارت کنتد و می‌گفتند اگر شما را کشتند شهید هستید و به بهشت می‌روید.

از طرفی، رواج شدید فساد و فحشا و مشروبخواری و امثال آن باعث شده بود که مسلمانان به شدت بی‌انگیزه باشند و در مقابل مسائل سیاسی و اعتقادی ، و همچنین برای اقتدار خود حساسیت نداشته باشند.

نتیجه این شد که شکوفایی علمی و تمدنی مسلمانان رو به افول نهاد. منتها همان طور که گفته شد غنای ذاتی اسلام باعث شده بود که هر چند اقتدار مسلمانان در هم شکست و حکومت ملوک‌الطوایفی بین آنان ایجاد شد و بخش‌های مهمی از اسپانیا از دست آنها خارج گردید، ولی تا آخرین سال‌هایی که مسلمانان در آنجا حضور داشتند ، حرف اول عرصه علم و تمدن را مسلمان‌ها می‌زدند.

هنوز دولت کوچکی در جنوب شرقی اسپانیا به نام «قرناطه» و «گرانادا» به نام دولت (( بنی‌احمد )) باقی است که باید گفت حتی در حال حاضر عمده درآمد توریسم اسپانیا به سبب آثاری شامل کاخ‌ها و قصرها و مساجدی از آنان است که در اوج ارزش هنری است و از زمان آنها باقی مانده است.

مسلمانان با چنین شکوه و عظمت میزیستند ،  اما چون اراده‌ها در هم شکسته شد ، قدم به قدم و بعد از 800 سال حضور مسلمانان در اسپانیا آخرین حضور فرهنگی و سیاسی اسلام در آن منطقه از بین رفت و کاملا به دست  مسیحیان افتاد و کار به جایی رسید که اسپانیای امروز در بین کشورهای اروپایی در حال حاضر کمترین میزان مسلمان را دارد یعنی چنان اسلام در آ‌ن منطقه ضربه خورد که بعد از حدود 800 سال حضور اسلام در اسپانیا و پرتغال کمترین میزان مسلمان در بین کشورهای اروپایی وجود دارند .

اما در ایران و بعد از سقوط عثمانی ، اگر از سلاطین جور هم چون سلجوقیان که شیعه را قلع و قمع کردند و بساط فلسفه و تفکر که مادر علوم و رشد دهنده ی عقول یک انسان است ، صرف نظر کنیم ، به دوران قاجار و پهلوی میرسیم که به گفته ی بسیاری از تاریخ نگاران و سیاست مداران ، افول تاریخی ایران و ضلالت بسیاری را برای ملت ایران در برداشت . پادشاه نادان قاجار که امتیاز طلای سیاه را به خاطر بوی نامطبوع آن به انگلیس ها داد ، و یا پادشاه احمقی قانون نقض حقوق شهروندی ایران (کاپیتالاسیون) را به دست خود امضا کرد و یا نخست وزیری که بحرین را فقط و فقط به خاطر اتمام منابع نفتی ، از قلمروی ایران بزرگ جدا کرد ، فقط  نمونه ای از خیانت های بزرگی بود که از این پادشاهان نالایق دریافت کردیم ، که از نظر نگارنده نقطه ی افول و قهقرایی ملت ایران را باید در دوران سقوط آندلس جستجو کرد .

اما دوراه سیاه پهلوی را نباید فقط به خاطر استبداد و دیکتاتوری آن شناخت ؛ خیانتی که پهلوی به ملت مسلمان ایران کرد در واقع کاشت بذرهمان فسادی بود که به خاطر آن در آندلس شکست خوردیم . برای مثال در نامه ای که والی خراسان در زمان رضا پهلوی و در دوران کشف حجاب خطاب به شاه زمان مینویسد ، از کشف حجاب زنان به عنوان پیشرفت تمدن نام برده بود . بدا به حال پدران ما که پیشرفت تمدن آنها در برهنگی بود و نه در تفکر و علم و پیشرفت مادی و معنوی ، و ننگ بر حکومتی که با وابستگی اخلاقی به دنبال پیشرفت باشد . 

فساد فکری ، فساد جنسی ، مدگرایی غربی و تجمل گرایی ، چهار ستونی بود برای ساختمان حیوانیتملت ایران که پی ریزی آن در دوران پهلوی  شد . ساختمانی که هنوز امروزه تخریب نشده و چه بسا در برخی مواقع تقویت شده است .

فرهنگ فاسدی که اگر جلوی آن گرفته نشود نهادینه خواهد شد و تبعات آن با تمام خودفروختگان ابلهی است که اجدادشان را با همان فرهنگ فاسد زمین گیر کردند و امروز دوباره از یک سوراخ گزیده میشوند .

جشن طلاق ، برهنگی به بهانه ی آزادی ، هنجار کثیفی به نام دوستی های نامشروع جنس مخالف ( که شایان ذکر است که اولین بار فرح پهلوی باب دوستی با جنس مخالف را در ایران باز کرد ) ، سکس ضربدری ( یا تبادل همسر ؛ به این معنی که  وقتی دو یا چند نفر برای تغییر ضاعقه ، زنان همدیگر را در اختیار دیگری قرار میدهند ) ، استخر پارتی ، همه و همه واژه های نام آشنایی هستند کهمیتوان درهمین کشور اسلامی دید ؛و رهبران این گونه بد فرهنگی ها  ، شبکه های فارسی زبانیست که رشد قارچ گونه ی آنها دلیلی بر مدعای فوق الذکر است .

در نتیجه باید به حدیثی از امام کاظم علیه السلام اشاره کنیم که فرمود : هیچ چیز مانند شهوت ، انسان را به زیر نمیکشد . مطمئنا کلیدی که باعث سقوط قدرت اسلام شد ، شاه کلیدی خواهد بود برای نفوذ روز افزون اسلام و به خصوص تشیع که در مرکز آن ایران قرار دارد .

امروز آن چیزی که جامعه ی ایران به آن نیاز دارد ، اصلاح فرهنگ غلطی  است که در بطن جامعه ی ایران و قبل از انقلاب اسلامی نهادینه شده است و متاسفانه دربرخی از دوران بعد از انقلاب به آن دامن زده شد .

مشکل ما در فرهنگ ، خلاء تولید فرهنگ است ، و ما باید به سمت تولید فرهنگ و نه نشخوار فکری و تقلید فکری از دیگران، حرکت کنیم .

نه تنها اصلاح درونی فرهنگ ، بلکه تقویت مواضع برون مرزی جمهوری اسلامی باید در دستور کار نخبگان و مسئولان جامعه ی اسلامی باشد .

اگر بخواهیم دفاعی درخور و شایسته ی جهان اسلام در جهت حفظ ارزش های اسلامی داشته باشیم ،مطمئنا این دفاع باید تهاجمی و نه انفعالی باشد ، دفاع ما از مرزها آبی و خاکی و مرزهای معنوی ، نباید در ایران بلکه باید در قلب آمریکا و اروپا باشد .  اگر میخواهیم فرهنگ غربی را به چالش بکشیم و با آن به مبارزه برخیزیم ، بی شک این مبارزه باید از درون قلمروی کفر انجام بپذیرد .

امید است با تلاش روز افزون مسئولین دغدغه مند جمهوری مقدس اسلامی ، و با کوبیدن بر طبل بیداری و حرکت در جهت بصیرت زایی مسلمانان  ، جلوی این خط منحط تاریخی را بگیریم و دوباره با اتحاد و همدلی بیشتر بین مسمانان ، ضمینه ی ظهور مجدد قدرت جهان اسلام و سیطره ی حق بر باطل را جشن بگیریم .