بر پایه این گزارش، در همین مدت نرخ بیکاری در مناطق شهری کشور ۱۱.۳ درصد، نرخ بیکاری مردان در شهرها ۹.۴ درصد و زنان نیز ۲۲.۱ درصد بوده است. از سویی دیگر، نرخ بیکاری روستاهای کشور ۸.۷ درصد بوده که در این بخش از کشور، نرخ بیکاری مردان روستایی ۸.۲ و نرخ بیکاری زنان در روستاها نیز ۱۱ درصد بوده است.

کاهش نرخ بیکاری مردان به زیر ۱۰ درصد

مرکز آمار اعلام کرده است کمترین نرخ بیکاری کشور مربوط به گروه سنی ۶۵ ساله و بیشتر (سن بازنشستگی) به میزان ۱.۲ درصد است و پس از آن کمترین میزان بیکاران نیز در گروه سنی ۶۰ تا ۶۴ ساله (در آستانه بازنشستگی) به میزان ۱.۶ درصد است.

طبق بررسی های صورت گرفته، وضعیت بیکاری در کشور به نحوی است که هنوز پیک تقاضا برای کار و بیشترین جستجوی شغلی از سوی افراد گروه سنی ۲۰ تا ۲۴ ساله صورت می گیرد. همچنین ۱۵ تا ۱۹ ساله ها نیز ۲۰.۹ درصد و ۲۵ تا ۲۹ ساله ها نیز با ۱۹.۷ درصد؛ بالاترین نرخ بیکاری کشور را دارا هستند.

به بیان ساده تر، در گروه سنی ۱۵ تا ۲۹ سال کشور بالاترین درصد تقاضای شغل قرار دارد و عمده مسائل مربوط به بیکاری که این روزها از سوی خانواده ها و همچنین مقامات دولتی مطرح می شود، در این دوره سنی قرار دارد.

تجمع بیکاران از ۱۵ تا ۳۰ سالگی

به یکباره از ۳۰ سالگی به بعد نرخ بیکاری کشور تک رقمی می شود و درباره ۳۰ تا ۳۴ ساله های کشور نرخ بیکاری به ۹.۷ درصد کاهش می یابد. هرچند اغلب افراد جویای شغل تا قبل از ۳۰ سالگی وارد بازار کار کشور می شوند اما درصدی از جا به جایی های شغلی و حتی بیکاری در سنین ۳۰ تا ۶۵ سال دیده می شود.

بدترین وضعیت بیکاری در کشور مربوط به زنان گروه سنی ۲۰ تا ۲۴ ساله به میزان ۴۷.۲ درصد است. همچنین زنان ۲۵ تا ۲۹ ساله کشور نیز دارای ۳۵ درصد بیکاری هستند، از سویی وضعیت بیکاری زنان در حالی بدتر می شود که بدانیم نرخ بیکاری زنان ۲۰ تا ۲۴ ساله ساکن در شهرهای کشور به ۵۴.۱ درصد رسیده است.

وضعیت بیکاری زنان ۲۰ تا ۲۴ ساله کشور در روستاها تا حدودی بهتر از شهرها و به میزان ۲۸ درصد است. یک نکته حائز اهمیت درباره اشتغال زنان ساکن در روستاها و شهرهای کشور این است که نرخ بیکاری زنان روستایی از ۵۵ سال به بعد صفر می شود ولی این نرخ برای زنان شهری از ۶۰ سال به بعد به صفر می رسد.

این مسئله نشان می دهد که زنان ساکن در شهرها به دلیل برخورداری از وضعیت نسبتا بهتری از زندگی در برابر زنان روستایی کشور، توان باقی ماندن بالاتری در بازار کار کشور را نسبت به زنان روستایی دارند. همچنین نشان می دهد که سکونت در شهرها به مراتب دشوارتر از روستاها و پُرهزینه تر است.